Έρωτα κάνουν οι ψυχές, το «sex» είναι για τις σάρκες.

Ο έρωτας είναι εξουσία….

Σε εξουσιάζει χωρίς καν καλά ,καλά να το καταλάβεις…

Σε καταπίνει ολάκαιρο…

Κυριαρχεί πάνω σου και σε περικυκλώνει…

Έχει μια αβυσσαλέα δύναμη…

Κρύβει ορμή, πάθος, λύτρωση…

Μια δίψα που εκλιπαρεί να ξεδιψάσει…

Μια πείνα που εκλιπαρεί για να χορτάσει…

Έρχεται πάντα ξαφνικά, αιφνιδιαστικά και απροσδόκητα…

Δε σε ρωτάει, δε σε προετοιμάζει…

Απλά σε τσακώνει σαν τον ποντικό μέσα στην φάκα…

Θέλει ψυχή… θέλει δυνατούς παίκτες…

Να τον φτάσουν ως το τέρμα…

Έρωτα κάνουν οι ψυχές…

Το «sex» είναι για τις σάρκες…

Πολλά χέρια θα σ’ αγγίξουν με μανία, βιαστικά και γρήγορα για να ικανοποιήσουν το «εγώ» τους, την πάρτη τους…

Ελάχιστα όμως με ευλάβεια, με λατρεία…

Σαν μια μικρή ιεροτελεστία…

Λες κι είσαι από πορσελάνη και φοβούνται μη σε σπάσουν μες στα χέρια τους…

Κάπου εκεί ξεκινάει ο έρωτας…

Η απόλυτη, μυστική ένωση των σωμάτων…

Το μεγάλο αναγνωριστικό ταξίδι του ενός κορμιού απέναντι στο άλλο….

Εκεί που το δωμάτιο πλημμυρίζει μαγεία…

Φιλιά από μετάξι μαγνητίζουν το χώρο…

Οι δείκτες του ρολογιού παύουν και ο χρόνος πλέον δεν έχει καμία σημασία…

Εκεί που τα βελούδινα, σπινθηροβόλα βλέμματα μαρτυρούν την κάθε λέξη κι ας επικρατεί σιωπή…

Δε χρειάζονται λόγια, δεν χρειάζονται εξηγήσεις, όλα πλέον έχουν πάρει το δρόμο τους…

Οι βραδιές τελειώνουν μ’ αγκαλιές και χάδια ως το πρωί…

Με αλήθεια, με «μαζί» και όχι «μόνος»…

Με «γεμίζω» και όχι «αδειάζω»…

Όταν καταλήγεις σπίτι μόνος, βυθισμένος στις απέραντες μοναχικές σου σκέψεις από την καθημερινή φθηνή σπατάλη του εαυτού σου, πιστεύοντας πως έτσι θα νιώσεις έστω και για λίγο… όπως τότε που ακόμη ένιωθες…

Πως θα χαθείς, θα ξεχαστείς, θα επουλωθείς από το παρελθόν σου…

Εκεί στο κομοδίνο που ξεφορτώνεσαι το «προσωπείο» του ανέμελου, του γοητευτικού, του κατακτητή ,του αδιάφορου, του αξιοζήλευτου κατ’ άλλους, εκεί φοράς κατάσαρκα για λίγο την ψυχή σου…

Εκεί που αναπνέεις για λίγο έξω από την «μάσκα» σου…

Εκεί μέχρι να ξημερώσει και αύριο τα ίδια πάλι…

‘Όμως ρε φίλε τι να το κάνεις αν ο άλλος σε βλέπει σαν ένα κομμάτι κρέας;

Τι να το κάνεις να πουλάς ένα κιλό μαγκιά και σπίτι σου, μακριά π’ όλους και όλα διαλύεσαι σε χίλια κομμάτια;

Ειλικρινά δε βρίσκω κανένα νόημα…

Υπάρχει καλύτερο πράγμα από ένα ζευγάρι μάτια που λάμπουν και η αφορμή για τη λάμψη τους είσαι εσύ;

Της Μοσχούλας Σολάκη.

Η θεραπεία της ψυχής στο άβατο του Ασκληπιού

«ΣΩΤΗΡ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ»

Ασκληπιός: Τρυφερός θεραπευτής

Ο Ασκληπιός είναι ο θεοποιημένος θνητός της Ελληνικής Αρχαιότητας, γνωστός και αγαπημένος για την ιατρική του τέχνη που πρόσφερε στους συνανθρώπους του ακούραστα.

Το πρόσωπο του όπως παρουσιάζεται στα κλασσικά γλυπτά ακτινοβολεί συμπόνια σοφία ευγένεια και κατανόηση. Ήταν όμορφος, γλυκός ήπιος. Αγαπούσε τους θνητούς και αγαπήθηκε από αυτούς.


Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ήταν ο πιο ευγενής και τρυφερός δωρητής της απάλειψης του πόνου και της προσφοράς υγείας, λέγεται δε πως επιτελούσε θεραπεία με λόγια που μπορούσαν να ανακουφίζουν τις βασανισμένες ψυχές των ανθρώπων. Μάλιστα, λέγεται ότι ήταν τόσο καλός στην ιατρική του τέχνη που έχει φέρει πίσω ανθρώπους από τον θάνατο. Τότε ο Άδης φοβούμενος μην χάσει «την πελατεία» του ζήτησε από τον Δία να βάλει τάξη, ο οποίος κεραυνοβόλησε και θανάτωσε τον Ασκληπιό.

Τόση μεγάλη ήταν η πίστη στον Θεό Ασκληπιό, ώστε τον ονόμαζαν «Σωτήρα» όπως αυτός αναγραφόταν σε νομίσματα και επιγραφές, αλλά και σε διάφορες πραγματείες περί αυτού. Από τον ρήτορα Αριστείδη λεγόταν για τον Ασκληπιό: «ό το πάν άγων και νέμων σωτήρ των όλων και φύλαξ των αθανάτων».

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ασκληπιός ήταν ένας θνητός και γενέτειρα του ήταν η Τρίκκη (Τρίκαλα Θεσσαλίας). Δεν ήταν ένας τυχαίος θνητός, αλλά ένας ηγεμόνας της Θεσσαλίας. Όλη η οικογένεια του, και φυσικά και ο ίδιος, συνδέονταν με την Ιατρική. Οι γιοι του, Μαχάονας και Ποδαλείριος, ήταν δεινοί θεραπευτές. Ο Μαχάονας, σύμφωνα με την προφορική παράδοση του Ομήρου, θεράπευσε τον Μενέλαο, όταν ο τελευταίος είχε τραυματιστεί σε μάχη κατά τον τρωικό πόλεμο, από το βέλος ενός Τρώα πολεμιστή.

Η σύζυγος του Ασκληπιού, Επιόνη, ανακούφιζε τον πόνο, η κόρη του, Υγεία, ήταν η θεά της υγείας, η κόρη του Πανάκεια, αντιπροσώπευε την ίαση και ο γιος του, Τελεσφόρος, την ανάρρωση. Πολύ αργότερα, ο Ασκληπιός γίνεται ήρωας και ημίθεος, ώστε αποκτά αμιγή θεϊκή υπόσταση μόνο τον 5ο π.Χ. αιώνα.

Κατόπιν της θεοποίησης του, φέρεται να γεννήθηκε από αθάνατο πατέρα και θνητή μητέρα. Ο Απόλλων ο θεός του φωτός, της ιατρικής και της μουσικής ερωτεύτηκε την Κορωνίδα, πριγκίπισσα της Θεσσαλίας.

Από τον ερωτά τους συνελήφθη ο Ασκληπιός, η Κορωνίδα όμως σύνηψε άλλη σχέση κατά την εγκυμοσύνη της και ο θυμωμένος θεός διέταξε την αδερφή του Αρτέμιδα να σκοτώσει την Κορωνίδα με τα χρυσά της βέλη, την τελευταία όμως στιγμή, έσωσε το μωρό το οποίο γεννήθηκε στο Δώτιο πεδίο. Ο Απόλλων έδωσε το όνομα Ασκληπιός στο βρέφος και το παρέδωσε στον Κένταυρο Χείρωνας στο Πήλιο.

Ο Χείρων του μετέδωσε όλη τη γνώση γύρω από την θεραπευτική, τα βότανα και τα θεραπευτικά ιάματα, αλλά γρήγορα ο Ασκληπιός προχώρησε ακόμη πιο πέρα στην θεραπευτική τέχνη προσφέροντας ενορατική ενδοσκόπηση και θεραπευτικά όνειρα στους θνητούς.

Στην παχιοχώματη, αλογοτροφούσα θεσσαλική γη, στα ορεινά ρυάκια και τις σπηλίες της μπορούμε να ανιχνεύσουμε το αιώνιο πνεύμα του Ασκληπιού. Μετά τον θάνατο του ο Ασκληπιός τιμήθηκε εξαιρετικά από τους ανθρώπους και αποθεώθηκε.

Μετά την άνοδο του στον Όλυμπο, οι θεραπευτικές δυνάμεις του Ασκληπιού εξαπλώθηκαν ακόμη περισσότερο. Άνθρωποι από όλο τον γνωστό τότε κόσμο επισκέπτονταν τα ιερά του («τα Ασκληπιεία»), αναζητώντας θεραπεία κυρίως μέσω των ονείρων.

Ασκληπιεία

Γύρω στα 300 Ασκληπιεία αναπτύχθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα, κτισμένα σε προνομιούχες από φυσικής απόψεως θέσεις, κυρίως κοντά σε τρέχοντα νερά και ιαματικές πηγές.

Τα πιο σημαντικά από αυτά:
Το Ασκληπιείο Της Τρικκης (τρικαλα Θεσσαλίας), το Ασκληπιείο της Τιτάνης στην Σικυωνία, της Τιθορέας στην Φωκίδα, της Κω, των Αθηνών, Κνίδου Κεγχρεών, Μεγαλούπολης, Κυλλήνης, Δήλου, Ρόδου, Μήλου, Πειραιά, Κορίνθου.

Ήταν δομημένα ως ολόκληρα κτιριακά συγκροτήματα, περιλαμβάνοντας ναούς, μυστηριακούς χώρους, χώρους “εγκοίμησης”, κατοικίες και ξενώνες, γυμναστήρια και λουτρά, πολιτιστικά κέντρα, όπως τα θέατρα
Συνεπώς, τα Ασκληπιεία ήταν εστίες πολιτισμού. Στον χώρο διεξάγονταν ακόμη και αγώνες. Σήμερα σώζονται καλύτερα τα Ασκληπιεία της Επιδαύρου και της Κω.

Το σημαντικότερο ιερό του στην Επίδαυρο λειτούργησε από το 600 π.X. μέχρι και το 300 μ.X. Η δε θεραπευτική του παράδοση ανάγεται ήδη στο 1300 π.X. και συνεχίζεται μέχρι τον αφανισμό της περί το 600 μ.X. εξ αιτίας του εκχριστιανισμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Εγκοίμηση

Το είδος της θεραπείας που λάμβανε χώρα στα Aσκληπιεία ονομαζόταν «Εγκοίμηση». Τα Ασκληπιεία διοικούνταν από τον πρωθιερέα, ο οποίος ήταν γιατρός και θεραπευτής. Αυτός περιστοιχιζόταν από ανθρώπους ειδικούς στις μαλάξεις (μασάζ), στη γυμναστική και σε πολλές άλλες εργασίες.

Ο ασθενής κατέφτανε, λουζόταν στα λουτρά, τον αναλάμβαναν οι φυσιοθεραπευτές, και αν μπορούσε, γυμναζόταν και υποβαλλόταν σε δίαιτα και νηστεία. Ο ασθενής περίμενε έτσι κάποιες ημέρες κάνοντας την κατάλληλη δίαιτα και διαμένοντας στους ξενώνες του Ασκληπιείου.

Η γυμναστική λάμβανε χώρα στο Γυμναστήριο. Προετοιμαζόταν και η ψυχή του ασθενούς μέσα από θρησκευτικά μουσικά ακούσματα, στο ασκληπιείο δε υπήρχε το Ωδείο.

Ο εξαγνισμός του σώματος και της ψυχής αποτελούσε την κύρια θεραπεία, σε συνδυασμό με νηστεία, γυμναστική, αν ήταν δυνατόν, και θεραπευτικά βότανα. Την κατάλληλη ημέρα, την οποία έκριναν οι ιερείς-θεραπευτές του Ασκληπιού, ο ασθενής οδηγούνταν στο Άβατον ή στον θάλαμο της Εγκοίμησης.

Το κτίριο αυτό έχει έναν τμήμα του βυθισμένο-κτισμένο μέσα στη γη. Εκεί λαμβάνει χώρα η θεραπευτική ύπνωση. Οι ιερές αίθουσες φωτίζονταν με λυχνάρια γεμίζοντας τον χώρο με μυστηριακό φως.

Κατά την είσοδο του στο Άβατον ο ασθενής οδηγείτο σε έναν στενό θάλαμο σαν μήτρα. Εκεί θα περίμενε την νύχτα ή τις νύχτες της μεγάλης προσδοκίας. Κατά την διάρκεια του ύπνου του θα λάμβανε για ένα θεραπευτικό όνειρο –σύμβολο, την ‘επιφάνεια’ του θεού. Ο θεός άγγιζε ή περιποιούταν το πάσχον σημείο ή έδινε συμβουλές.

Την επομένη ακολουθούσε η παρέμβαση των γιατρών-θεραπευτών. Αναγνώριζαν τα συμπτώματα των ασθενειών, ερμήνευαν τα σχετικά με τη νυχτερινή εμφάνιση του θεού και έκαναν την διάγνωση, για να ακολουθήσει η θεραπεία. Έτσι επιτυγχανόταν η θεραπεία. Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου είναι γεμάτο από αναθηματικές επιγραφές ευχαριστήριες και περιγραφικές της ίασης των ασθενών που θεραπεύτηκαν με την μέθοδο του Ασκληπιού.

Μέθοδος του Ασκληπιού – Ψυχοθεραπευτική οπτική

Το δόσιμό του Ασκληπιού από τον ισχυρότατο, αλλά ανεπαρκή γονέα, Απόλλωνα και με νεκρή την μητέρα άφησε ένα ανοιχτό τραύμα στον Ασκληπιό το οποίο έπρεπε να θεραπεύσει.

Το δε πλάσμα που περιέθαλψε, ανέθρεψε και καθοδήγησε τον Ασκληπιό στην ιατρική του ήταν ο Κένταυρος Χείρωνας, ο οποίος είχε την δική του πληγή. Άθελα του ο Ηρακλής τον είχε τραυματίσει κατά την σύγκρουση του με άλλους Κενταύρους για ένα αγγείο κρασί. Η πληγή του Χείρωνος δεν μπορούσε να θεραπευτεί, του προκαλούσε συνεχή πόνο.

Ο μέντορας, όπως και ο μαθητής, ήταν ένας πληγωμένος θεραπευτής. Ο θεραπευτής πρέπει να αναζητήσει την δική του θεραπεία στα θέματά του ώστε με αυτογνωσία να οδηγήσει κι άλλους στην δική τους θεραπεία.

Η μέθοδος Θεραπείας του Ασκληπιού αποτελεί στόχο και μοντέλο για κάθε ψυχοθεραπευτική εμπειρία: Με την καθοδήγηση και την μεσολάβηση του πνεύματος και συνοδεία της ψυχής, ο ικέτης βυθίζεται στην μήτρα του τραύματος, όπου εμφανίστηκε η αρχική πληγή που τώρα πυορροεί.

Εκεί ο ικέτης πρέπει να ψηλαφίσει, αποκαθάρει και εξαγνίσει. Με καθοδήγηση ο ικέτης θα βυθιστεί στην μήτρα της μητέρας Γης και μέσω της εγκοίμησης , θα λάβει την φροντίδα και το άγγιγμα της μέσω ονείρων-συμβόλων και την επιστροφή των πρωταρχικών αναζωογονητικών ενεργειών του πνεύματος.

Σε αυτή την διαδικασία βλέπουμε στοιχεία της σύγχρονης ψυχοθεραπευτικής πρακτικής. Αρχικά υπάρχει η πιεστική ανάγκη να βρεθεί θεραπεία. Ύστερα έρχεται η περίοδος φροντίδας και εξοικείωσης με το τραύμα μαζί με την προετοιμασία της ψυχής για την δύσκολη διαδικασία της ίασης.

Τέλος έρχεται το κάλεσμα για κάθοδο στο ασυνείδητο, στην μήτρα όπου το αρχικό τραύμα αναμένει θεραπεία. Ο Ασκληπιός αποσπάστηκε από την μήτρα της φονευμένης μητέρας του της Κορωνίδας. Οι ικέτες του έπρεπε να επιστρέψουν στην μήτρα της γης, ώστε να ξαναγεννηθούν μακριά από το τραύμα.

Το αρχέτυπο το Ασκληπιού ως μοντέλο ψυχοθεραπευτικής μεταμορφωτικής εμπειρίας διδάσκει ότι ο θεραπευτής θα πρέπει να γνωρίσει και περιποιηθεί το δικό του αρχικό τραύμα, να συνθέσει τα δώρα και τραύματα που του άφησαν οι δικοί του γονείς, να αναζητήσει μέντορες, να ξεπεράσει τους μέντορες του, να υποστηρίζει την καταβύθιση στην μήτρα της μητέρας γης, τόσο σαν συλλογικό ασυνείδητο, όσο και σαν φύση, να διατηρεί τον δικό του «ιερό» χώρο ανανέωσης και εσωτερικής ευθυγράμμισης.

Να αγκαλιάζεστε σφιχτά

Αν και γένους θηλυκού, η αγκαλιά δεν έχει φύλο. Όλοι τη χρειάζονται, ο καθένας μπορεί να την προσφέρει, ψιθυρίζει και στους δύο τα ίδια λόγια. Αν ήταν χρώμα, θα ήταν το δικό σου αγαπημένο· γιατί καμιά αγκαλιά δεν είναι ίδια. Κάθε μία είναι ξεχωριστή και μοναδική, σχεδιασμένη για σένα. Δεν έχει φωνή κι όμως ηχεί σαν την πιο δυνατή χαρμόσυνη καμπάνα. Δεν έχει λέξεις κι όμως απ’ αυτήν θα ακούσεις τις ομορφότερες κουβέντες. Αν είχε πάλι άρωμα, θα ήταν αυτό της παιδικής ασφάλειας κι ανεμελιάς, κάτι σαν βανίλια-καραμέλα. Γλυκό και δυνατό! Η αγκαλιά λοιπόν είναι φάρμακο, είναι βάλσαμο, λύτρωση και σωτηρία. Μιας και τις πρώτες σου ζεστές βρεφικές αγκαλιές, θα τις θυμάσαι μονάχα αποτυπωμένες σε κιτρινισμένες ξεθωριασμένες φωτογραφίες, αναλογίσου εκείνες των παιδικών σου χρόνων. Την πρώτη εκείνη μέρα στο σχολείο· που μόνο με οξυγονοκόλληση θα κατάφερναν να σε ξεκολλήσουν απ’ τη μητρική σου αγκαλιά. Στις γιορτές, στις επιτυχίες, στις αποτυχίες, στα σκισμένα γόνατα, στα πρώτα δάκρυα παραπόνου κι απογοήτευσης, μία ήταν η αλάνθαστη συνταγή· η αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς κι όλη η ασφάλεια και γαλήνη που προσέφεραν. Κι όσο τα χρόνια περνούσαν και τη θέση των σκισμένων γονάτων, έπαιρναν ραγισμένες καρδιές, πάλι το παυσίπονό σου ήταν αυτή η γονική αγκαλιά που σαν παπάκι σε έκλεινε στις φτερούγες τους και κανείς δεν μπορούσε να σε βλάψει. Κι ακόμα κι αν έχεις πλέον αποκτήσει τα δικά σου παπάκια, θα εξακολουθείς να χρειάζεσαι αυτήν την αγκαλιά που θα σβήσει κάθε ανησυχία. Εξίσου όμορφη και σημαντική για την ψυχική σου γαλήνη και πληρότητα αποτελεί και η φιλική αγκαλιά. Εκείνη η συνωμοτική σιωπηλή συμφωνία στις κοινές παιδικές σκανταλιές ή η μετέπειτα αγκαλιά στοργής κι αγάπης. Οι φίλοι είναι κομμάτι του εαυτού μας και κάθε αγκαλιά που μοιραζόμαστε μας κολλάει πιο δυνατά. Εκείνοι θα σου προσφέρουν αγκαλιά ανακούφισης στις ανησυχίες σου, αυτές θα χρειαστείς για να διώξεις τις μαύρες σκέψεις. Με μια αγκαλιά προσφέρεις την πιο άμεση κι απόλυτη εκδήλωση συναισθημάτων τρυφερότητας κι αγάπης που τρέφεις για κάποιον, χωρίς καμία λέξη αφού αποτελεί μια εναλλακτική μορφή επικοινωνίας, ιδανική για περιπτώσεις που τα λόγια δεν αρκούν. Αν μιμούμασταν όλοι το αρσενικό παράδειγμα χαιρετισμού (την αγκαλιά) και δίναμε τέλος στα δίχως νόημα φιλιά στον αέρα, σίγουρα η ψυχή μας θα τρεφόταν καλύτερα. Όλοι αισθανόμαστε ομορφότερα μετά από μια αγκαλιά και δεν είναι τυχαίο. Έρευνες έχουν δείξει πως η αγκαλιά αυξάνει την αιμογλοβύνη στο αίμα και κατά συνέπεια δημιουργεί ευεξία και βοηθά στο να ξεπεράσουμε τους φόβους μας. Ακόμα παράγει οξυτοκίνη, ορμόνη που μας προκαλεί καλή διάθεση. Η αγκαλιά λοιπόν είναι σημαντική για την πνευματική και σωματική μας υγεία καθώς είναι θεραπευτική. Κατά τη διάρκεια μιας αγκαλιάς, ο χρόνος σταματά κι οι σκέψεις παγώνουν· κατά συνέπεια μας απελευθερώνει απ’ οποιαδήποτε σκέψη μας κρατά δέσμιους. Πέρα απ’ όλα αυτά είναι το πιο δίκαιο μοντέλο δούναι και λαβείν. Χρειάζεται πάντα δύο (τουλάχιστον) και ταυτόχρονα αυτός που δίνει, παίρνει. Είναι το ομορφότερο παράδειγμα για να κατανοήσουμε πως η αγάπη είναι συναίσθημα διπλής ροής. Όσο σημαντική είναι η σεξουαλική επαφή για ένα ζευγάρι, τόσο και περισσότερο είναι και το να αγκαλιάζονται. Ζευγάρια που αγκαλιάζονται συχνότερα τείνουν να είναι πιο ευτυχισμένα και δε χρειάζεται καμία έρευνα να μας το αιτιολογήσει. Αρκεί να αναλογιστούμε πόσο όμορφο είναι να κοιμάσαι και να ξυπνάς σε μια αγκαλιά, καθώς το σώμα του συντρόφου σου θα είναι πάντα το καλύτερο μαξιλάρι. Σκέψου ακόμη τη δύναμη εκείνης της αγκαλιάς, μετά από έναν καυγά· γι’ αυτήν και μόνο άξιζε να σκοτωθείτε. Η αγκαλιά του «άλλου σου μισού» είναι αυτή που θα κολλήσει όλα τα σπασμένα σου κομμάτια και θα κουμπώσει ιδανικά με τη δική σου. Εκείνη θα σου προσφέρει όλη τη δύναμη και την αντοχή να προσπαθείς, αρκεί να ‘ναι σφιχτή, πολύ σφιχτή. Μην κάνετε από κείνες τις αγκαλιές τις ξενέρωτες, τις χλιαρές. Να αγκαλιάζεστε σφιχτά, δυνατά. Δεν είναι γυάλινοι οι άνθρωποι, δεν σπάνε, έτσι κολλάνε. Να αγκαλιάζεστε στήθος με στήθος και να ακουμπάτε ο ένας την καρδιά του άλλου. Αγκαλιές απρόσμενες, που σας ζητήθηκαν, φιλικές, αδελφικές, μητρικές, πατρικές, ερωτικές, στιγμιαίες κι αμήχανες, διαρκείας-παθιασμένες, όλες μας φτιάχνουν τη μέρα. Ν’ αγαπάτε και να αγκαλιάζεστε!

Εχθρός του θάρρους δεν είναι η δειλία αλλά το βόλεμα…

Τη Ζωή δεν την φτιάχνουμε με λέξεις τη φτιάχνουμε με πράξεις!!!

Κι αν κάτι σε κρατά και μένεις δέσμιος στις σκέψεις… και βολοδέρνεις μέσα στη κύματα της αναποφασιστικότητας, θυμήσου: 

Εχθρός του θάρρους δεν είναι η δειλία αλλά το βόλεμα…

Βόλεμα σε μια θέση, σε μια σχέση, σε μια κατάσταση, σε ένα ρόλο, σε ένα προσωπείο…

Και καθώς έχεις απλωθεί και σαν γάτα γουργουρίζεις στα παχιά μαξιλάρια της συνήθειας, νομίζοντας ότι οι μέρες σου θα κυλήσουν ήρεμα, ήσυχα, βολεμένα έρχεται ο μεγαλύτερος εχθρός του βολέματος, η Ζωή, για να σε ταρακουνήσει…. 

Κι αν είσαι τυχερός, αν δεν είσαι πολύ βολεμένος δηλαδή, θα έρθει με έναν ήπιο τρόπο… Θα τη δεις να σεργιανίζει δίπλα σου, αγκαλιά με μια οικονομική αναποδιά, με έναν χωρισμό, με μια συγκυρία που θα σε βγάλει από το βόλεμα…

Οι ανάσες σου θα κοντύνουν, οι πανικοί σου θα μεγαλώσουν… Ο πονοκέφαλος θα γίνει μόνιμη ημικρανία… Το στομάχι σου θα αντιδρά, δεν θα μπορεί να χωνέψει πια την άρνηση σου να σε δεις και να σε ακούσεις… 

Το βουητό στο κεφάλι σου θα γίνει μόνιμο και τα δόντια σου θα σφίγγονται ολοένα και περισσότερο θέλοντας να σου δείξουν, το πόσο έχει θυμώσει ο εαυτός σου μαζί σου…

Κι όσο εξακολουθείς να κρατιέσαι απεγνωσμένα από το γνωστό και το βολεμένο τα πράγματα θα χειροτερεύουν… Θα θαμπώνουν οι μέρες σου, οι σκέψεις σου, το χαμόγελο σου, για να καταντήσεις μια καρικατούρα του εαυτού σου που δεν θα έχει τη δύναμη να αντιδράσει σε οτιδήποτε…

Παραδομένος στην απαισιοδοξία, στην ανημπόρια και στο ανικανοποίητο περιμένοντας να συμβεί κάτι μαγικό. Να αλλάξουν όλα ως δια μαγείας…

Να βρεθεί το ελιξίριο της ευτυχίας και να διανέμεται δωρεάν σε κάθε σπίτι κι αν όχι σε όλα, ας το φέρουν τουλάχιστον στο δικό σου, γιατί... που να τρέχεις τώρα να ψάξεις να το βρεις… Έχεις και τόσα πολλά να κάνεις, τόσα πολλά να σκεφτείς… Νιώθεις και πολύ αδύναμος/η τώρα τελευταία… (βόλεμα και αδυναμία βλέπεις πάνε πακέτο)

Κι αν δεν μπορεί να γίνει αυτό, ας έρθει επιτέλους εκείνος ο ιππότης ή εκείνη η πανέμορφη βασιλοπούλα που θα σε σώσει από την κόλαση της μιζέριας και θα σε γεμίσει χαρά και ευτυχία… Που θα βγάλει την μαυρίλα από τη ζωή σου και θα κάνει το χαμόγελο να ανθίσει και πάλι στο πρόσωπο σου… 

Αν και κάποιοι το δοκίμασαν αυτό στο παρελθόν όμως δεν ήταν οι κατάλληλοι γιατί κάποιοι από αυτούς έφυγαν (τα καθάρματα!!) κι όσοι έμειναν βούλιαξαν  αργά ή γρήγορα κι αυτοί μαζί σου στην μαυρίλα της κατάθλιψης κι ας περίμενες εσύ να σε τραβήξουν στα ηλιόλουστα λιβάδια της ανεμελιάς… 

Γιατί εκεί έχεις κολλήσει. Να αναπολείς το παρελθόν. Τότε που ήθελες και μπορούσες… Τότε που δεν είχες κανέναν ενδοιασμό… που ζούσες…. Τότε που…

Με αυτά τα "Τότε Που..." πλανεύεσαι και ναρκώνεσαι και βγάζεις περισσότερες ρίζες στην καρέκλα του βολέματος… 

Ναι! δεν λέω, πονάς… υποφέρεις… αλλά μια χαρά το διαχειρίζεσαι κι αυτό από την πολυθρόνα σου… Που να τρέχεις τώρα… Έχεις τόσα πολλά να κάνεις…

Τελευταία σου ελπίδα ο Θεός… 

Κι εκεί στρέφεις το βλέμμα σου… το βλέμμα σου όχι την καρδιά σου γιατί κι αυτήν την έχασες μέσα στις βολεμένες διαδρομές σου… 

Έλα Θεέ μου, κάνε κάτι... σκέφτεσαι…

Κι η καρδιά σου δακρύζει όπως δακρύζει κι Εκείνος… 

Δεν είναι ότι αδιαφορεί. Ίσα-ίσα, στόλισε την ψυχή σου όταν γεννιόσουν με όλα τα ταλέντα για να μην φτάσεις ποτέ σε αυτήν τη κατάσταση… και ξέρεις, ακόμα πιστεύει σε Σένα, γι’ αυτό δεν κάνει τίποτε…

Απλά περιμένει… 
Περιμένει πότε επιτέλους θα σηκωθείς από την καρέκλα του βολέματος και θα βγεις αποφασιστικά με θάρρος στη ζωή γιατί ξέρει, ότι όταν το κάνεις αυτό, θα ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΟΛΑ!!!! 

namaste

despoina palamari

9 Types Of Pain That Are Directly Linked To Emotional States

One of the things that Western medicine practice has unfortunately widely ignored is the connection between your body and your mind, spirit, and emotions. Human beings often experience connections between the physical and emotional, but a lot of us just aren’t paying attention. Start your journey to true holistic health by watching for these signs.

1. Pain In Your Head

Pain in your head, like headaches, can be caused by stresses of the day. Take some time to relax and ease the stress every day

2. Pain In Your Neck

If you feel pain in your neck, you may have trouble forgiving others or yourself. If you’re feeling neck pain, consider the things you love about people.

3. Pain In Your Shoulders

Shoulder pain may indicate that you’re carrying a heavy emotional burden. That’s where the saying “shouldering a problem” comes from. Focus in on some proactive problem solving and distributing some of that burden to other people in your life

4. Pain In Your Upper Back

Upper back pain means you don’t have enough emotional support. You may feel unloved and unwanted. If you’re single, this may mean it’s time to go out on a date or two.

5. Pain In Your Lower Back

Lower back pain might mean you’re too worried about money. It may be a good time to ask for that overdue raise or consider a financial planner.

6. Pain In Your Elbows

Elbow pain speaks to your resistance to change in your life. If you have stiff arms, you may have a stiff life as well. Make compromises and shake things up a little bit.

7. Pain In Your Hands

Hand pain means you may not be reaching out to others in the way you should be. Consider making new friends, having lunch with a co-worker, and making a new connection.

8. Pain In Your Hips

Hip pain means you’re too scared of moving. Sore hips could indicate that you’re resistant to moving on and changing. You might be too cautious when making decisions.

9. Pain In The Knees

Knee pain can be a sign that your ego is a little too big and that you’re thinking of yourself a little too highly. Humble yourself. Spend some time volunteering. Remember, you’re mortal.

The mind-body connection: How trauma in one can manifest in the other

(Natural News) When emotional trauma remains unresolved, it can cause deep-seated mental concerns. According to Dr. Gabor Maté, an expert on addiction, people often struggle with  “wounds in the past,” especially during their childhood years. These emotional wounds usually continue to negatively affect them throughout their lives.

Although this can be hard to accurately determine through medical research, this makes sense intuitively. Once a traumatic experience is pinpointed and eventually confronted, people can experience drastic improvements in their lives, supporting the idea that trauma has negative repercussions.

But when it comes to physical illness, we often believe a “strictly material causality.” With the know-how and tools, medical experts can figure out which germ or deficiency has caused your illness. However, some studies are looking into the idea that “emotional trauma can also cause the manifestation of physical illness.”

How do you define trauma?

While most people associate major life events with trauma such as sexual or physical abuse or seeing combat, in reality, it is often much more subtle than this. Even “seemingly less significant events” can leave a lasting impression on a person. (Related: Big Trauma Vs. Little Trauma: What’s the Difference?)

Psychologist Dawson Church, Ph.D. presents a more detailed definition of a traumatizing event. She outlines four key components: it is “perceived as a threat to the person’s physical survival,” it “overwhelms their coping capacity, producing a sense of powerlessness,” it “produces a feeling of isolation and aloneness,” and it “violates their expectations.”

Lissa Rankin, M.D., talked about how “a link is formed between this type of trauma and the manifestation of physical illness later on in life.” She explained that emotional changes can eventually cause physical changes. Rankin elaborated that you’re not only imagining being sick. You’re physically ill, but the changes you’re experiencing could be due to unhealed trauma and the stress, anxiety, and depression that comes with it manifests in ways that make you susceptible to physical illnesses.

In Rankin’s book, Mind Over Medicine: Scientific Proof That You Can Heal Yourself, Rankin also discussed the issue in depth. She cited a study that proves a “connection between trauma and certain illnesses.” The 1990 study, where Kaiser Permanente and the U.S. Centers for Disease Control (CDC) collaborated on the Adverse Childhood Experiences Study to monitor 17,421 patients, gave way to more than 50 peer-reviewed scientific articles. In the study, patients were interviewed to identify whether they had experienced any of these ten traumatizing events in childhood:

• Emotional abuse
• Emotional neglect
• Household mental illness
• Household substance abuse
• Incarcerated household member
• Mother treated violently
• Parental separation or divorce
• Physical abuse
• Physical neglect
• Sexual abuse

The results of the study showed that most people experience childhood events that traumatized them, and at least two-thirds of the participants went through one traumatizing childhood event. The findings were then compared with the physical health of the interviewed patients, and researchers discovered a dose-response. These traumatizing childhood events were connected to adult disease in all categories: cancer, heart disease, chronic pain, autoimmune diseases, bone fractures, high blood pressure, obesity, diabetes, depression, smoking, and suicide.

The average age of patients in the study was 57 years old, proof that childhood trauma might have a delayed effect on the body. An event from 50 years ago could eventually cause an illness in the present, and “the more Adverse Childhood Events an individual reported, the sicker and more resistant to treatment they were.” This study is a good reason to start taking our mental and physical health more seriously. Various health crises could be connected “to how the mind and body work together to create the complete being.”

How can you recover from a traumatic event?

While dealing with trauma requires the assistance and diagnosis of a medical professional, these tips can also help individuals experiencing traumatic stress:

• Recognize your feelings – Remember that anger, guilt, and shock are normal reactions to trauma and that by accepting them, you are one step closer to healing.
• Try to be more active – Exercising can help you burn off adrenaline and it releases feel-good endorphins that will boost your mood.
• Talk to your loved ones – Spend time with your family and friends. If you don’t feel like talking, do “normal” things with them like watching a movie or playing board games.

ROCKEFELLER MEDICINE, EUGENICS, MURDER BY MEDICINE

ROCKEFELLER MEDICINE, EUGENICS, MURDER BY MEDICINE

The Truth About the Rockefeller Drug Empire: "We have a multi-billion dollar industry that is killing people, right and left, just for financial gain. Their idea of research is to see whether two doses of this poison is better than three doses of that poison."
Glen Warner, M.D., Oncologist

“The balance of medical power remained equal until the turn of the century. Then, new medical treatments emerged that were potentially very profitable. The AMA joined with strong financial forces to transform medicine into an industry. The fortunes of Carnegie, Morgan, and Rockefeller financed surgery, radiation, and synthetic drugs. They were to become the economic foundations of the new medical economy...

‘The takeover of the medical industry was accomplished by the takeover of the medical schools. Well – the people that we’re talking about – Rockefeller and Carnegie, in particular – came to the picture and said “we will put up money.” They offered tremendous amounts of money to the schools that would agree to cooperate with them. The donor said to the schools… “we’re giving you all this money. Now, would it be too much to ask if we could put some of our people on your Board of Directors to see that our money is being spent wisely?”

Almost overnight, all of the major universities received large grants from these sources and also accepted one, two, or three of these people that I mentioned on their Board of Directors. And the schools literally were taken over by the financial interests that put up the money…

Now, what happened as a result of that is that the schools did receive an infusion of money. They were able to build new buildings. They were able to add expensive equipment to their laboratories. They were able to hire top-notch teachers. But at the same time as doing that, they skewed the whole thing in the direction of pharmaceutical drugs. That was the efficiency in philanthropy.

The doctors from that point forward in history would be taught pharmaceutical drugs. All of the great teaching institutions of America were captured by the pharmaceutical interests in this fashion. And it’s amazing how little money it took to do it.’ --- G. Edward Griffin

Η αληθινή Αγάπη, είναι πάνω από τη σεξουαλική έλξη

Υπάρχει ένα άλλο Τάντρα-γιόγκα πού ξεπερνά τα άλλα και πού εγώ είμαι οπαδός του. Μια από τις μεθόδους αυτού του ταντρισμού είναι να μάθετε να αγαπάτε χωρίς να περιμένετε να σας αγαπήσουν, γιατί τότε είστε ελεύθεροι και μπορείτε να κάνετε πολλά με αυτή την ελευθερία. Δυστυχώς, τους ανθρώπους δεν τους ενδιαφέρει η ελευθερία, δεν την αναζητούν, αντίθετα, επιζητούν να δένονται, ή ελευθερία τους είναι βάρος, τους στενοχωρεί, δεν ξέρουν τι να την κάνουν. Ενώ με τον καταναγκασμό, με τα χτυπήματα μάχεται… Εδώ υπάρχει τουλάχιστο κάτι να ασχοληθεί… Ναι, υποφέρει, κλαίει… Μόνο οι μεγάλοι Δάσκαλοι δεν ασχολούνται να μάθουν αν τους αγαπούν ή όχι, γιατί είναι σαν τον ήλιο πού στέλνει ασταμάτητα την αγάπη του σε όλα τα όντα. Δεν τους ενδιαφέρει να ξέρουν πάνω σε ποιόν αυτή ή αγάπη θα πέσει, σε κανέναν ή σ’ όλο τον κόσμο. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι αυτή η θεία ενέργεια να περάσει από μέσα τους και να νιώθουν χαρά, θαυμασμό, έμπνευση, μόνο αυτά μετρούν. Πολλοί ήρθαν να μου παρουσιάσουν αυτό το πρόβλημα, αγαπούσαν έναν άνδρα ή μία γυναίκα που, με τον έναν ή άλλο τρόπο, απομακρύνθηκε από τον καλό δρόμο, πρέπει να εξακολουθούν να τον αγαπούν; Βέβαια, η αγάπη που έχει κανείς για ένα ον προκαλεί πάντα πάνω του ορισμένα αποτελέσματα ευεργετικά στις αιθέριες περιοχές, και όταν τον αγαπά είναι ένας τρόπος να τον βοηθήσει. Αλλά, από μιαν άλλη πλευρά, είναι προτιμότερο να μην αφιερώνετε πολύ καιρό και ενέργειες σε κάποιον πού δεν αξίζει τον κόπο. Το μόνο σημαντικό πράγμα είναι να αγαπάτε, κι αν δεν είναι ο τάδε άνδρας, ή η τάδε γυναίκα, ας είναι άλλα πρόσωπα, ολόκληρος ο κόσμος, για να μπορεί ή πηγή να τρέχει. Πάνω σε ποιόν τρέχει, αυτό δεν είναι σημαντικό, δεν πρέπει όμως να σταματά να τρέχει, κι αυτό είναι όλο, διαφορετικά, κάνετε κακό στον εαυτό σας, δεν εμπνέεστε πια, έχετε τα φτερά κομμένα. Για να αγαπήσετε και πάλι, δεν πρέπει να περιμένετε να πέσετε πάνω σε κανένα ελκυστικό μουτράκι, αλλιώς, κι εδώ ακόμη θα είναι ή αρχή του τέλους! Αλλά για να καταλάβετε αυτά που λέω, πρέπει να ξέρετε ότι η αγάπη, η αληθινή Αγάπη, είναι πάνω από τη σεξουαλική έλξη και μάλιστα πάνω από το συναίσθημα. Η αληθινή Αγάπη είναι μία κατάσταση της συνείδησης. Η έλξη είναι ένα φαινόμενο πού δεν μπορεί να παραχθεί για όλα τα όντα, γιατί είναι θέμα μήκους κύματος, δονήσεων, ρευστών, εξαρτάται, λοιπόν, από στοιχεία καθαρά φυσικά. Το συναίσθημα είναι ήδη ανώτερο από την έλξη, γιατί μπορεί να είναι εμπνευσμένο από συντελεστές ηθικής, διανοητικής, πνευματικής τάξης. Αλλά το συναίσθημα επίσης ποικίλλει, μια μέρα αγαπάτε, και την άλλη μέρα δεν αγαπάτε πια. Πηγαίνετε να δείτε αν τα συναισθήματα των ανθρώπων ως προς το σύζυγό τους, τη γυναίκα τους, τα παιδιά τους, τους εραστές τους, τις ερωμένες τους ή τους φίλους τους είναι σταθερά! Ενώ η αγάπη που τη ζήσατε σαν μία κατάσταση συνείδησης είναι πιο πέρα από τις περιστάσεις και από τα πρόσωπα. Είναι η κατάσταση ενός όντος πού εξαγνίστηκε τόσο, που ανέπτυξε τόσο τη θέλησή του, ώστε να πετύχει ν’ ανέβει μέχρι τις ύψιστες περιοχές της θείας Αγάπης και τότε ό,τι και να κάνει, είτε τρώει, είτε περπατά, είτε εργάζεται, είτε συναντά ανθρώπους, νιώθει αυτή την αγάπη μέσα του και τη διαθέτει για να βοηθά όλα τα όντα. Για να φτάσετε σ’ αυτή την κατάσταση της συνείδησης πρέπει να μάθετε να δαμάζετε τον εαυτό σας ώστε τίποτα να μην μπορεί να γίνει έξω από την απόφασή σας, από τη θέλησή σας. Θέλετε να αγκαλιάσετε μία κοπέλα… Ε! λοιπόν, ναι, μπορείτε να το κάνετε, άλλα μόνο όταν είστε εσείς που το αποφασίζετε, και δεν έχετε το δικαίωμα να το αποφασίσετε πριν να έχετε εξαγνιστεί επί πολλά χρόνια για να μην αφήσετε κανένα «λεκέ» πάνω της, αν όχι ο αόρατος κόσμος που σας κρίνει θα σας καταδικάσει. Δεν έχετε το δικαίωμα να αγκαλιάσετε κάποιον, να έχετε ανταλλαγές μαζί του, παρά αν έχετε φτάσει σ’ αυτόν το βαθμό ανύψωσης πού να του αφήσετε στη ζωή το φως, στοιχεία που θα εξακολουθούν να ενεργούν πάνω του για το καλό του. Την ήμερα πού θα κατορθώσετε να αισθανθείτε την αγάπη σαν μια κατάσταση της συνείδησης ή αγάπη σας θα είναι αμετάβλητη. Όμως αυτή ή ιδέα είναι τόσο μακριά από σας! Ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται στο μεταβλητό, αγαπά, και μετά δεν αγαπά πια, κι αυτό δεν είναι μόνο αλήθεια για τα όντα, αλλά και για τα αντικείμενα, τις ασχολίες σας. Η σταθερότητα δεν είναι το πιο διαδομένο προτέρημα μεταξύ των ανθρώπων. ΑΪΒΑΝΧΩΒ «Η Σεξουαλική Δύναμη»