Είναι μέρες γιορτινές και ο κόσμος εύχεται ο ένας στον άλλο, χρόνια πολλά και όλες τους οι επιθυμίες να πραγματοποιηθούν. Είναι κάτι που υπάρχει σαν μια συλλογική συνειδητότητα, να εύχεσαι ότι κάποια μέρα στο μέλλον, όλα αυτά που ονειρεύεσουν θα γίνουν πραγματικότητα.
Γιατί θέλουμε τα όνειρα μας να γίνουν πραγματικότητα; Τι κρύβεται πίσω από αυτό; Μήπως αυτό που ψάχνομε , είναι να νοιώσουμε αυτό το απόλυτο αίσθημα ενότητας, αγάπης , ασφάλειας, μέσω της εκπλήρωσης των στόχων και επιθυμιών μας; Άρα αφού δεν έχουμε αυτό που θα θέλαμε να έχουμε στο παρόν, ευχόμαστε ότι κάποια μέρα στο μέλλον, θα έχουμε αυτά που επιθυμούμε, ώστε τελικά, να νοιώσουμε όλα αυτά τα αισθήματα που ανάφερα πιο πάνω.
Άρα, επειδή δεν βιώνουμε αυτά που θα θέλαμε να βιώσουμε, τα προβάλλομε σε κάποιο μελλοντικό χρόνο, και εστιάζομε την προσοχή μας στο μέλλον, εναποθέτοντας όλες μας της ελπίδες για αγάπη, χαρά και ευτυχία, σε κάτι που θα έρθει μετά. Δεν είναι ότι τα όνειρα και επιθυμίες είναι αδύνατο να γίνουν, δεν είναι εκεί το θέμα. Μπορούν να γίνουν και για πάρα πολλή κόσμο, αυτό έχει γίνει. Ποιο είναι το πρόβλημα όμως; Υπάρχει ένα γνωμικό που λέει , ότι ''υπάρχουν δύο τρόποι να είσαι δυστυχισμένος, ο πρώτος είναι να αποκτήσεις αυτό που θέλεις και ο δεύτερος, να μην αποκτήσεις αυτό που θέλεις.'' Αυτό που ψάχνομε δεν είναι κάτι που μπορείς να αποκτήσεις στο μέλλον, αλλά κάτι που μπορείς να βιώσεις μέσα σου, μόνο στο παρόν.
Ο μόνος τρόπος να δημιουργήσεις ένα όμορφο μέλλον, είναι να έχεις ένα όμορφο παρόν. Η ζωή μας είναι ένα ατέλειωτο παρόν, και ο μόνος τρόπος να βιώσεις αγάπη χωρίς όρους η ενότητα, είναι εκεί, χωρίς την παρουσία του νου, που είναι πάντα εστιασμένος στο παρελθόν η στο μέλλον. Εστιάζοντας σε αυτά, είμαστε μόνιμα συντονισμένοι με τα αισθήματα του φόβου, του αγχους και της ενοχής.
Είναι η φύση του εγωικού νου, να θέλει περισσότερα και να μην ικανοποιείτε με τίποτα. Ψάχνει, ψάχνει αλλά δεν φτάνει ποτέ εκεί που θέλει , και ακόμα και αν φτάσει, η χαρά διαρκεί πολύ λίγο, και ξανά και ξανά, καταστρέφει το παρόν, αγωνιώντας αν θα καταφέρει να έχει αυτό που θέλει στο μέλλον.
Χρησιμοποιούμε τον παρόν χρόνο, που είναι αυτό που λέγεται ζωή, σαν ένα μέσο να φτάσομε κάπου, και όχι σαν πηγή αγάπης, ειρήνης, χαράς , ενότητας και εαδαιμονίας. Θεωρούμε ότι όλα αυτά που θέλουμε θα έρθουν στο μέλλον ότι είναι απείρως πιο σημαντικά, αγνοώντας ότι το μέλλον είναι ένα κατασκεύασμα του νου, αφού η ζωή, βρίσκεται πάντα στο παρόν.
Όταν μιλάς με ένα παιδί, δεν χρειάζεται ο νους. Όταν απολαμβάνεις ένα ωραίο λουλούδι, ο νους ειναι εντελώς άχρείαστος, αφού τυχόν επέμβαση του θα χαλάσει αυτή την απέραντη ομορφιά που βιώνεις. Όταν ζωγραφίζεις, πλέκεις, παίζεις μουσική η κάνεις διαλογισμό, ο νους σταματά, και εκεί γίνονται όλα τα θαύματα, όλες οι μεγάλες δημιουργίες, όλα τα μεγάλα έργα. Επειδή, ενώνεσαι με κάτι πολύ μεγαλύτερο, που είναι πέραν από τον νου και της σκέψεις, που είναι ασύλληπτα πιο ευφυές, θεικό ,δημιουργικό και σοφό.
Λένε ότι ο νους είναι ένα υπέροχο εργαλείο αλλά ένας απαίσιος αφέντης. Μπορούμε να χρησιμοποιήσομε τον νου για να κάνομε πρακτικά θέματα, όπως να πάω κάπου, να μην χαθώ, να κανονίσω κάποιο ραντεβού, να πάω στην τράπεζα , να κλείσω ένα εισιτήριο, αυτά όλα είναι μια χαρά. Αν τον αφήσω όμως τον νου, να είναι αφέντης, και να ζητά συνέχεια πράγματά, ώστε κάποια μέρα στο μέλλον να καταφέρω να ευτυχήσω, εκεί χάνομε το παιγνίδι, γιατί ακριβώς όλα τα υπέροχα πράγματα, μπορείς να τα βιώσεις μόνο στο παρόν, χωρίς την βοήθεια του νου
Ζούμε σε ένα κόσμο όπου τα πάντα υπάρχουν, σε διτότητα. Δεν μπορείς να έχεις το ένα , χωρίς να έχεις και το αντίθετο του. Μέρα -νύκτα, ευχαρίστηση-πόνος, χαρά-λύπη, άσπρο-μαύρο, αρνητικό-θετικό, πλεονέκτημα-μειονέκτημα , άσπρο-μάυρο κλπ. Άρα , ότιδήποτε και αν προέλθει, που είναι ένα δημιούργημα του νου, δεν μπορεί να μας δώσει το ένα χωρίς το άλλο. Εϊναι μεγάλη ψευδαίσθηση, να πιστεύομε ότι μπορούμε να έχουμε μόνο την μια πλευρά των πραγμάτων, χωρίς να βιώσουμε την άλλη. Πως θα βιώσεις την χαρά, αν δεν έχεις βιώσει τι είναι η λύπη; Πως θα δεις ένα πλεονέκτημα αν δεν έχεις βιώσει το μειονέκτημα; Γι αυτό και ο κόσμος που ψάχνει να βρει την ευτυχία του, με νέα σχέση , αυτοκίνητο, εξοχικό, δουλειά κλπ, συνήθως απογοητεύεται γιατί σιγά σιγά αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει καλύψει εκείνο το κενό μέσα του, μέσω αυτών των κατακτήσεων.
Ρώτησαν κάποιον ποια ήταν η ευτυχέστερη μέρα της ζωής του; Και είπε, όταν αγόρασε ένα γιώτ. Όταν τον ρώτησαν ποια η δεύτερη ευτυχέστερη, η απάντηση του ήταν όταν το πούλησε. Τίποτα στον κόσμο της φόρμας, στον κόσμο της σκέψης, μπορεί να μας φέρει αυτό το μόνιμο αίσθημα χαράς και ενότητας που ψάχνομε, γιατί ψάχνομε στον λάθος τόπο. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους, αν δεν είμαστε ήδη ευτυχισμένοι από μόνοι μας. Δεν είναι η δουλειά του άλλου να μας κάνει ευτυχισμένους, ούτε η δουλειά του αυτοκινήτου, του γιώτ η του εξοχικού.
Δεν είναι κακό να κάνεις νέα σχέση η να αγοράσεις αυτοκίνητο η σπίτι. Φυσικά και δεν είναι. Όμως τίποτα από όλα αυτά, θα σου φέρουν αυτό που ψάχνεις, επειδή όλα αυτά θα σου φέρουν μαζί με τα θετικά και τα αρνητικά τους. Αυτό που ψάχνεις εναγωνίως, δεν είναι δημιούργημα του νου η της σκέψης, αλλά είναι εκεί όταν πάψεις να τα ψάχνεις και να τα αναζητάς. Είναι μέσα σου, την ώρα που παραδίνεσαι στο τι υπάρχει στην ζωή σου και το αποδέχεσαι πλήρως , χωρίς να το παλεύεις, χωρίς να επιυθυμείς κάτι άλλο, το δέχεσαι σαν να το έχεις ήδη διαλέξει. Εκεί έρχεται η ειρήνη , σταματάς να πηγαίνεις ενάντια στο σύμπαν, και αρχίζεις να συμπορεύεσαι μαζί του
Όλα τα προβλήματα της ζωής, αρχίζουν όταν δεν θέλουμε αυτό που έχουμε, και θέλουμε αυτό που δεν έχουμε. Όλα αυτά σταματούν, όταν αρχίσομε να θέλουμε αυτό που έχουμε και δεν θέλουμε αυτό που δεν έχουμε. Λένε ότι 95% των προβλημάτων μας δεν είναι από την όποιαδήποτε κατάσταση που βιώνουμε, αλλά από της σκέψεις που κάνει ο νους μας. γι αυτή την κατάσταση. Δεν είμαστε οι σκέψεις και τα συναισθήματα, είμαστε αυτός που τα παρατηρεί όλα αυτά, που είναι από την φύση τους εφήμερα. Ο παρατηρητής είναι το μόνο μόνιμο, όλα τα άλλα είναι προσωρινά. Είμαστε ο ουρανός, και όχι τα σύννεφα , οι βροχές και οι καταιγίδες. Ο ουρανός είναι πάντα εκεί.
Στον βουδισμό λένε, ότι εκεί που τελειώνουν οι επιθυμίες, σταματούν και τα βάσανα του ανθρώπου. Μόλις εκπληρώσουμε την τάδε επιθυμία, αμέσως μετά έχουμε νέες επιθυμίες. Και σαν τον ποντικό μέσα στον τροχό, προσπαθούμε να φτάσομε κάπου, αλλά ποτέ δεν φτάνομε. Μόνο όταν σταματήσομε να ψάχνομε και να αναζητούμε την ευτυχία, θα την βρούμε. Και που θα την βρούμε; Εκεί που δεν ψάξαμε ποτέ, που είναι μέσα μας, στον μόνο χρόνο που υπάρχεις ζωή, που είναι το παρόν!
Άδωνις Έλληνας
Ολιστικός Θεραπευτής, Σύμβουλος Υγείας και Ευεξίας
www.adonisellinas.com
+357 99 579169
No comments:
Post a Comment