Η Ψυχική υγεία του ανθρώπου ξεκινά από την κοιλιά της μητέρας του

Της Sandra Franzia, Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το έμβρυο αποτελεί αντικείμενο συνεχών ελέγχων, συζητήσεων, γύρω σπό τη σωματική του ανάπτυξη και υγεία. Η μέλλουσα μητέρα επισκέπτεται ειδικούς, δέχεται συμβουλές, προσέχει τη διατροφή της, προσπαθεί να κόψει βλαβερές συνήθειες και να αποκτήσει καινούργιες ωφέλιμες, ώστε το παιδί που θα φέρει στον κόσμο να είναι γερό και υγιές.

Αλλά, σε ό,τι αφορά την ψυχική του υγεία και εξέλιξη, οι περισσότεροι γονείς δείχνουν να μην προβληματίζονται και να μην έχουν καν επίγνωση της ύπαρξης τους πριν από τη στιγμή του τοκετού. Συνήθως περιμένουν τη γέννηση του παιδιού για να σχετισθούν μαζί του και να αντιμετωπίσουν τις ψυχικές του ανάγκες.

Στη μήτρα, μαζί με τη σωματική ωρίμανση του εμβρύου, εξελίσσεται και η ψυχική. Δεν πρέπει να θεωρείται η στιγμή της γέννησης σαν μια αρχή EX NOVO της ψυχικής ζωής του παιδιού, έτσι όπως δε σηματοδοτεί ούτε την πλήρη νευρική του ωρίμανση. Ο τοκετός είναι μόνο η στιγμή της αναγκαίας εξόδου του παιδιού από το σώμα της μητέρας, λόγω των διαστάσεων του κεφαλιού του και της γήρανσης του πλακούντα. Είναι το πέρασμα από ένα περιβάλλον σε ένα άλλο. Το μωρό, τόσο μέσα στη μήτρα όσο και έξω από αυτή, ωριμάζει, εξειδικεύεται στις διάφορες λειτουργίες, αισθάνεται, αντιδρά. Η περίοδος πριν από τον τοκετό, κατά τις απόψεις των τελευταίων χρόνων, εμφανίζεται σαν ιδιαίτερα σημαντικό και κρίσιμο κεφάλαιο της ζωής μας.

Είναι πολυάριθμες οι μελέτες γύρω από την προγεννητική ζωή, όχι πια απλά θεωρίες και φωτισμένες αντιλήψεις, αλλά έρευνες βασισμένες σε αντικειμενικά κριτήρια και με κρίσιμα στοιχεία στον χώρο της φυσιολογίας, της νευρολογίας, της βιοχημείας και της ψυχολογίας. Τα αποτελέσματα είναι ομόφωνα: τουλάχιστον από τον έκτο μήνα της κύησης (αλλά λίγα ακόμα γνωρίζονται για την προηγούμενη περίοδο), το έμβρυο αισθάνεται, δέχεται πολλά μηνύματα, ταράζεται, αντιδρά, θυμάται, μαθαίνει…

Είναι ένα ον προικισμένο με πολλές ικανότητες και μεγάλη ευαισθησία σε διάφορα ερεθίσματα, στα οποία αντιδρά ενεργητικά. Οι διαπιστώσεις αυτές μας οδηγούν στην εγκατάλειψη της εικόνας του παθητικού και νωθρού πλάσματος που έχουμε συνηθίσει, για μια άλλη εικόνα του εμβρύου, πολύ πιο ζωντανή. Επίσης οι ψυχοθεραπευτές επιβεβαιώνουν πως πολλές διαταραχές, περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές, πηγάζουν είτε από μια ενδομήτρια ζωή ιδιαίτερα «δύσκολη» για το έμβρυο είτε από τις τραυματικές συνθήκες του τοκετού.

Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να ξέρουν οι γονείς περισσότερα γύρω από τη ζωή του εμβρύου, ώστε να μπορούν να δώσουν στο παιδί τους την οφειλόμενη σημασία ήδη από αυτή την περίοδο της υπαρξής του και να του προσφέρουν ό,τι χρειάζεται για την υγεία του, όχι μόνο σωματική αλλά και ψυχική. Η ψυχική υγεία, βέβαια, περιλαμβάνει τη σωματική: όπως, μετά τη γέννα, το μωρό που ζεί σε ένα ήρεμο περιβάλλον, με αίσθημα αποδοχής και εμπιστοσύνης, μεγαλώνει καλύτερα και αρρωσταίνει λιγότερο, έτσι και μέσα στη μήτρα το έμβρυο αισθάνεται τα μηνύματα θετικά ή αρνητικά της μητέρας, την επαφή ή την άρνηση της, και μεγαλώνει ανάλογα.

Με την προγεννητική ψυχολογία εμβαθύνονται και εμπλουτίζονται η έννοια και η σημασία του ρόλου των γονέων και ιδιαίτερα της μητέρας, η οποία, με τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις της, καθοδηγεί την ψυχική συγκρότηση του παιδιού της ήδη από τη μήτρα.

Ξέρουμε πόσο σημαντικός είναι ο δεσμός μητέρας-παιδιού, ιδίως τους πρώτους μήνες ζωής. Αλλά αυτός ο δεσμός δεν είναι παρά μια προέκταση ενός δεσμού που άρχισε πολύ καιρό πριν, στην κοιλιά. Όσα συμβαίνουν μετά τον τοκετό δεν είναι παρά μια επεξεργασία αυτού που συνέβει πριν και εξαρτάται από αυτό.

Μια μεγάλη ένδειξη της αναγνώρισης του πόσο συγκινησιακά πολύπλοκο και ταυτόχρονα τρωτό είναι το έμβρυο, βρίσκεται στις προσπάθειες εξανθρωπισμού του τοκετού στα τελευταία χρόνια. Από το μεγάλο μάθημα του Φ. Λεμπουαγιέ, του Γάλλου μαιευτήρα που πρώτος κατηγόρησε δημόσια τη βία μερικών διαδικασιών ρουτίνας του νοσοκομειακού τοκετού, πολλά βήματα γίνανε σε όλο τον δυτικό κόσμο προς μια πιο ευαίσθητη αντιμετώπιση του τοκετού και ένα μεγαλύτερο σεβασμό για τις ανάγκες της μητέρας και του παιδιού σε αυτή την τόσο σημαντική στιγμή της ζωής τους.

Η αισθητήρια ανάπτυξη του εμβρύου

Το μωρό, όταν γεννιέται, μεταφέρει μέσα του, μαζί με τον κληρονομικό του πλούτο, όλες τις εμπειρίες που έζησε μέσα στη μήτρα. Τα ενδομητρικά βιώματα θα επιρεάσουν τη σχέση με τη μητέρα, τις μελλοντικές του αντιλήψεις και προτιμήσεις, τον χαρακτήρα του, με δυο λέξεις, την υπόλοιπη ζωή του. Η επιστήμη επεκτείνεται όλο και πιο πίσω, ως τις ρίζες της ανθρώπινης ζωής, να βρεί απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, να φωτίσει σημεία ακόμα σκοτεινά στη διαμόρφωση των ψυχικών δυσφοριών και διαταραχών και να αποκτήσει μια πληρέστερη εικόνα της εξελικτικής ιστορίας του ανθρώπου.

Η εικόνα ότι το έμβρυο δεν είναι πια ένα παθητικό πλάσμα που μεγαλώνει σε ένα εντελώς προστατευτικό περιβάλλον, αναμένοντας την «αληθινή ζωή», αλλά ένα μικρό ον με συγκεκρημένα χαρακτηριστικά, δραστήριο, ευαίσθητο, συνέχεια επηρεασμένο από τη μητέρα παρακινεί τους γονείς να συσχετίζονται με το παιδί τους ήδη από την περίοδο της κύησης. Ο παιδαγωγικός τους ρόλος ξεκινάει από τότε και η θετική επαφή με το έμβρυο φαίνεται ιδιαίτερα χρήσιμη για τη μετέπειτα σχέση τους. Τους εννέα μήνες της κύησης, το έμβρυο όχι απλώς μεγαλώνει αλλά και ωριμάζει σε όλες τις λειτουργίες του. Ας δούμε τώρα αναλυτικά την αισθητήρια ανάπτυξη του εμβρύου.

Η αφή

Το δέρμα είναι σημαντικότατο στοιχείο του σώματος, γιατί το περιέχει και το τυλίγει, το χωρίζει και το προστατεύει από το περιβάλλον και συγχρόνως είναι το κύριο μέσο επαφής μαζί του. Είναι λοιπόν το κατ’ εξοχήν όργανο επικοινωνίας. Το έμβρυο ζεί και κινείται στο αμνιακό υγρό. Τα χεράκια του είναι συχνά σε επαφή με το πρόσωπο, πιπιλάει το δάχτυλο. Το δέρμα του δηλαδή, συνεχώς δέχεται ερεθίσματα. Είναι το πρώτο του όργανο συσχετισμού.

Η γεύση και η όσφρηση

Η γεύση είναι ανεπτυγμένη ήδη στο τέλος του πρώτου τριμήνου. Αποδείχτηκε πως, εισάγοντας μια γλυκιά ουσία στο αμνιακό υγρό, το έμβρυο καταπίνει πολύ μεγαλύτερη ποσότητα. Αντίθετα, αντιδρά με γκριμάτσες όταν η ουσία είναι πικρή. Το γεγονός ότι τα νεογέννητα κάποιων χωρών αναγνωρίζουν τις μυρωδιές της τοπικής κουζίνας (όπως τα μωρά της Ινδίας το κάρι) μας φανερώνει πως μέσω του αμνιακού υγρού το έμβρυο δέχεται τέτοιου είδους μηνύματα. Και η όσφρηση αναπτύσσεται πρώιμα. Αν τοποθετήσουμε δίπλα στο κεφάλι ενός νεογέννητου λίγων ημερών δυο γάζες εμποτισμένες τη μια με το μητρικό γάλα και την άλλη με ξένο, το μωρό θα στρέψει το κεφαλάκι του προς την πρώτη.

Η ακοή

Το αυτί του εμβρύου δέχεται πολλά ερεθίσματα, εσωτερικά και εξωτερικά του μητρικού σώματος. Οι θόρυβοι του εντέρου της μητέρας, λόγω της μικρής απόστασης, του φτάνουν ιδιαίτερα έντονοι. Ο καρδιακός της κτύπος ρυθμίζει τον χρόνο του εμβρύου και η επιτάχυνσή του εξαιτίας μιας δυσφορίας ή ενός φόβου, δεν μπορεί βέβαια να περάσει απαρατήρητη. Και η φωνή της μητέρας φτάνει στο έμβρυο εσωτερικά και αμέσως μετά τον τοκετό το μωρό την αναγνωρίζει. Τα εξωτερικά ακουστικά ερεθίσματα είναι πολυάριθμα: η φωνή του πατέρα, ενός αδελφού, όλων όσων τριγυρίζουν τη μητέρα, η μουσική, οι θόρυβοι του περιβάλλοντος.

Όσοι ασχολούνται με την προγεννητική ζωή, αλλά κυρίως οι μητέρες συμφωνούν σε ό,τι αφορά τις μουσικές προτιμήσεις του εμβρύου: χαλαρώνει με όλα τα μελωδικά είδη μουσικής και διαμαρτύρεται έντονα όταν ο ήχος είναι πολύ ψηλός, δυνατός, απότομος, για παράδειγμα, δείχνει να αγαπάει τον Μότσαρτ και τον Βιβάλντι και να μην εκτιμά τον Βάγκνερ και τη ροκ μουσική. Αν η μέλλουσα μητέρα εργάζεται σε χώρο με ηχορρύπανση, η ζεί πολύ κοντά σε αεροδρόμιο, το έμβρυο δεν αντιδρά σε αυτούς τους θορύβους όπως θα έκανε αν τους άκουγε σποραδικά. Η αντίδραση του στον θόρυβο είναι μια ένδειξη πως ήδη κατέχει κάποια ικανότητα προσαρμογής.

Το συνεχές άκουσμα της ανθρώπινης φωνής κατά τη διάρκεια της κύησης βοηθάει το παιδί ήδη από τη μήτρα να συνηθίζει και να αποτυπώνει τους ήχους, τους τόνους και τους ρυθμούς της μητρικής γλώσσας. Άρα οι γονείς, μιλώντας στο μωρό μέσα στην κοιλιά, εκτός από μια γλυκιά επαφή μαζί του, του προσφέρουν και τα πρώτα εφόδια γα την εκμάθηση της γλώσσας. Το μωρό χαλαρώνει πιο εύκολα όταν ακούει ένα νανούρισμα που η μαμά του τραγούδαγε στην εγκυμοσύνη. Αυτό επιβεβαιώνει πως το έμβρυο ακούει και αποτυπώνει τα ακουστικά ερεθίσματα.

Η όραση

Η όραση είναι παρούσα αν και δεν είναι ακόμα τέλεια ανεπτυγμένη. Εξάλλου το έμβρυο δεν έχει πολλές δυνατότητες να την εξασκήσει στο στενό και σχετικά σκοτεινό περιβάλλον της μήτρας. Από τη δέκατη έκτη εβδομάδα κύησης, αντιδρά στην έκθεση της μητέρας στις ηλιακές ακτίνες. Μετά τη γέννηση διακρίνει ένα πρόσωπο σε απόσταση 30-50εκ. (να γιατί, μιλώντας σε ένα νεογέννητο, ασυνείδητα, πλησιάζουμε πολύ το πρόσωπο μας στην κούνια, κουνάμε ελαφρά το κεφάλι, ανοίγουμε τα μάτια…). Όλες οι μελέτες γύρω από το νεογέννητο δείχνουν πως οι αισθήσεις χρησιμοποιούνται ήδη στην εγκυμοσύνη και πως το έμβρυο προετοιμάζεται για την εξωμήτρια ζωή.

Η σημασία της επικοινωνίας μητέρας – εμβρύου

Αναμφίβολα, είναι η αποκλειστική σχέση με τη μήτερα, μέσω διαφόρων καναλιών επικοινωνίας, που επιδρά περισσότερο στην ψυχοσωματική του ευεξία. Η προγενετική ψυχολογία τονίζει τη σημασία της πρώιμης σχέσης μητέρας-παιδιού, ήδη από τη μήτρα, ως βάση για τη μετέπειτα κοινή τους πορεία και τον σχηματισμό ενός υγιούς χαρακτήρα. Η χαρά για την εγκυμοσύνη, η αποδοχή του μωρού, η αίσθηση ικανοποίησης μεταδίδονται στο έμβρυο και αποτελούν γι’ αυτό μια πολύτιμη ψυχική τροφή. Η μητέρα επικοινωνεί με το έμβρυο με πολλούς τρόπους.

Η πρώτη οδός επικοινωνίας είναι η καθαρά σωματική. Από τη στιγμή της σύλληψης το μητρικό σώμα προσαρμόζεται στις καινούργιες ανάγκες και παρέχει στο έμβρυο ό,τι χρειάζεται για να αναπτυχθεί. Η διατροφή, η λήψη φαρμάκων, το κάπνισμα, η χρήση οινοπνευματωδών ή ναρκοτικών ουσιών είναι παράγοντες που παίζουν σημαντικότατο ρόλο στην υγιή σωματική ωρίμανση του εμβρύου, με πιθανές συνέπειες και στην εξέλιξη της ζωής του.

Τα στοιχεία μιας έρευνας του Πανεπιστημίου COLUMBIA αποτελούν ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Οι ερευνητές μελέτησαν τη σωματική κατάσταση ανθρώπων, των οποίων οι μητέρες, στην εγκυμοσύνη, είχαν υποβληθεί σε ασιτία, εξαιτίας ενός εμπάργκο των Γερμανών σε κάποιες περιοχές της Ολλανδίας το 1944, κατά τη διάρκεια του πολέμου. Βρέθηκε ένα μεγάλο ποσοστό παχυσαρκίας, ανάλογο με το στάδιο της εγκυμοσύνης στο οποίο βρισκόταν η μητέρα. Τα συμπεράσματα ήταν πως η στέρηση τροφής επηρεάζει, τα δυο πρώτα τρίμηνα, τη ρύθμιση της περιοχής του υποθαλάμου, υπεύθυνης για την ανάληψη τροφής, και την ανάπτυξη.

Ένας άλλος δρόμος επικοινωνίας αποτελείται από τη συμπεριφορά της μέλλουσας μητέρας και τον μη λεκτικό διάλογο με το έμβρυο. Το άγγιγμα της κοιλιάς, τα λόγια προς το μωρό, το τραγούδι ή αντίθετα, οι δυνατές φωνές, οι κινήσεις ήρεμες ή απότομες, το βάδισμα χαλαρό ή βιαστικό, είναι μηνύματα που, φτάνοντας στο έμβρυο, το καθησυχάζουν ή το ενοχλούν. Αν η θέση της μαμάς του είναι άβολη, οι θόρυβοι και οι φωνές δυσάρεστοι ή όταν η μαμά πίνει πολύ παγωμένο νερό, η απάντηση του είναι άμεση. Οι κλοτσιές που δέχεται η μητέρα δεν αφήνουν αμφιβολίες γύρω από τη δυσαρέσκειά του.

Πολύ σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία μητέρας-εμβρύου και στην υγιή ψυχοσωματική του ωρίμανση παίζουν οι μητρικές νευρο-ορμόνες. Όταν βρισκόμαστε σε μια κατάσταση δυσφορίας, δυσάρεστης αναμονής, φόβου, εισάγονται στην κυκλοφορία μας κάποιες ουσίες, όπως η αδρεναλίνη. Η αυξημένη παρουσία τους στο αίμα προκαλέι τα δυσάρεστα συμπτώματα του άγχους: ταχυπαλμία, επιτάχυνση της αναπνοής, ιδρώτας, σφίξιμο στο στομάχι κ. ά.

Στην εγκυμοσύνη οι ορμόνες διαπερνούν το «φίλτρο» του πλακούντα και εισβάλλουν στην κυκλοφορία του εμβρύου, προκαλώντας του παρόμοια δυσφορία. Πρέπει να τονίσουμε εδώ πως, ενώ ο ενήλικος έχει μάθει να αντιμετωπίζει το άγχος, αναπτύσσοντας διάφορους μηχανισμούς άμυνας, το έμβρυο, όπως και το νεογέννητο, είναι τελείως άοπλο, δεν έχει τη δυνατότητα να αμυνθεί από τα αρνητικά ερεθίσματα και τα δέχεται με όλη την έντασή τους.

Ας μην πανικοβληθούν όμως οι μέλλουσες μητέρες. Το έμβρυο δε ζητάει πολλά: μόνο αγάπη και αποδοχή, και τα καθημερινά αναπόφευκτα προβλήματα, με το πιθανό άγχος που δημιουργείται, δε θα επηρεάσουν ούτε την ανάπτυξη του, ούτε τη σχέση μεταξύ σας.

www.eutokia.gr

Έρχεται η στιγμή που πρέπει να κοιτάξεις στον καθρέφτη και να αναρωτηθείς ποιος τελικά είσαι.

Μετά από μια σειρά από μάσκες, πως μπορείς να αναγνωρίσεις το αληθινό σου πρόσωπο; Κι όμως έρχεται η στιγμή που πρέπει να κοιτάξεις στον καθρέφτη και να αναρωτηθείς ποιος τελικά είσαι. Μπορεί εκεί που θα κοιτάξεις να υπάρχει κενό. Έχασες την δυνατότητα να συγκινείσαι, θεώρησες την ευγένεια ψυχής αδυναμία και περιττή. Ξέχασες τους άλλους ανθρώπους για να σε ξεχάσουν. Το μέτρο έγινε το χρήμα. Ξέχασες το παρόν, το πούλησες, για ένα μέλλον που δεν σου ανήκει πλέον ούτε κι αυτό. Προτίμησες τον άχαρο τρόπο, τον illustration, τον αντιαισθητικό. Άφησες το μέλλον σ’ αυτούς που αναγορεύτηκαν σε διαχειριστές του, μπήκες στην γραμμή, με αντάλλαγμα την πόζα και τα πράγματα. Πράγματα, αλλά όχι πραγματικότητα. Όλα τα σκέφτεσαι με χρήμα. Τα αξιολογείς με χρήμα, αγαπάς με χρήμα, σχεδιάζεις με χρήμα, ονειρεύεσαι το χρήμα, μιλάς για το χρήμα, αναζητάς το χρήμα, γίνεσαι το χρήμα. Το πήδημα αντικατέστησε τον έρωτα, το chatting την πρόσωπο με πρόσωπο αληθινή κουβέντα, οι web εφαρμογές το άγγιγμα. Προτίμησες την κονσέρβα και το σκυλάδικο, από την αφτιασίδωτη διασκέδαση, από την τέχνη και την αναζήτηση. Το χρήμα επέβαλε την κουλτούρα του. Προτίμησες να δουλεύεις παραπάνω ώρες, απ’ το να έχεις ελεύθερο χρόνο για ρέμβη, αγάπη και δημιουργία. Αυτούς που τα αναζητούν τους αποκάλεσες “τεμπέληδες”. Δεν ακολούθησαν τον δικό σου δρόμο. Σαν ιθαγενής θαμπώθηκες από τις χάντρες και τις υποσχέσεις για “μεγάλη ζωή”. Ξέχασες για ποιον λόγο είσαι εδώ, τι πρέπει να ψάχνεις, δεν αναζήτησες άλλο νόημα στο ”υπάρχειν”, αλλά έγινες οπαδός του “έχειν”, σύμφωνα με όσα σ’ έπεισαν οι διαφημίσεις, τα περιοδικά, οι μόδες. Έπαψες να σκέφτεσαι κι έγινες οπαδός. Οπαδός κόμματος, ποδοσφαιρικής ομάδας, σημαίας, χρώματος, φυλής, συμβόλων και υλικών. Αν τα χάσεις όλα αυτά, αν αύριο καταρρεύσουν, ποιος θα είσαι; Τι μένει κάτω από την επιφάνεια; Υπάρχει τίποτα από σένα; Έχει σημασία πως ζούμε και πως πεθαίνουμε. Κι αν αυτά που σου λέω τα προσπερνάς, κατανοώ ότι ακόμα είσαι χορτάτος, βολεμένος, με λυμένα τα προβλήματα. Ίσως αν μείνεις άνεργος, πεινάσεις ή μείνεις άστεγος, μπορεί να τα ξανασκεφτείς. Αλλά δεν είναι κρίμα να το κάνεις τότε που θα είναι αργά; Γι’ αυτό σου λέω, κοίτα τώρα τον καθρέφτη. Θυμήσου τι ήθελες όταν ήσουν παιδί. Ψάξε την άγκυρα με το παρελθόν. Ο καθρέφτης θα είναι πάντα εκεί, αλλά το είδωλό σου απουσιάζει. strangejournal.wordpress.com

Η στεναχώρια είναι η πηγή όλων των ασθενειών

Το σώμα μας το ίδιο μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά ότι είναι ο εκφραστής της ψυχικής μας κατάστασης. Και τα δύο συνυπάρχουν με αξιοζήλευτη ισορροπία και στο σώμα μας αποτυπώνεται ότι υπάρχει μέσα στον ψυχικό μας κόσμο. Δυσάρεστες ψυχικές καταστάσεις όπως η θλίψη, η μελαγχολία και η στεναχώρια επιδρούν με αρνητικό τρόπο στο σώμα μας και εμφανίζονται με επίπονα και πολλές φορές δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα. Ο Ιπποκράτης , ο πατέρας της Ιατρικής, έγραψε αιώνες ολόκληρους πριν μία φράση η οποία συμπυκνώνει μέσα της μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες: «Η στεναχώρια είναι η πηγή όλων των ασθενειών.» Μελετώντας την επίδραση της στεναχώριας σε βασικά όργανα του σώματός μας μπορούμε να αναφέρουμε κάποιες άσχημες συνέπειες της στεναχώριας: Καρδιά: Η μεγάλη στεναχώρια μπορεί να επιφέρει αρρυθμία στην καρδιά, αύξηση της πίεσης, έντονη δυσφορία. Η δύναμη της στεναχώριας είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να προσκαλέσει ακόμα και έμφραγμα. Πεπτικό σύστημα: Η στεναχώρια προκαλεί πολλές διαταραχές στο στομάχι, από έντονο κοιλόπονο και δυσκοιλιότητα, μέχρι στην πιο ακραία μορφή γαστρορραγία. Θυρεοειδής: Η στεναχώρια χτυπά πάρα πολύ τον θυρεοειδή, τον μεγαλύτερο αδένα που υπάρχει στο σώμα μας και ρυθμίζει τις λειτουργίες του οργανισμού μας. Επηρεάζοντας τη λειτουργία του , οδηγεί σε διάφορες παθήσεις. Πνεύμονας: Η στεναχώρια χτυπάει πολύ το αναπνευστικό μας σύστημα, τους πνεύμονές μας. Έχει διαπιστωθεί ότι άτομα που εμφάνισαν αναπνευστικές παθήσεις , είχαν βιώσει άσχημες και στενάχωρες καταστάσεις. Δέρμα: Το δέρμα αποτελεί ίσως το πιο εύκολο ‘’θύμα’’ της στεναχώριας. Η κακή διάθεση επιδρά στο δέρμα μας περισσότερο από οπουδήποτε αλλού αφού δερματικές παθήσεις , κοκκινίλες, εκζέματα και δερματίτιδες οφείλονται στο μεγαλύτερο βαθμό τους στη στεναχώρια ή το άγχος. Μαλλιά: Τα μαλλιά μας επηρεάζονται και αυτά εξίσου πολύ από τη στεναχώρια με γνωστό σύμπτωμα την τριχόπτωση και την ελάττωση της ποιότητας. Η στεναχώρια , πραγματικά, εξασθενεί τις άμυνες του οργανισμού μας. Έχει διαπιστωθεί ότι η καρδιακή ανακοπή και το εγκεφαλικό, συνδέεται με μεγάλη στεναχώρια τις περισσότερες φορές ( άνθρωποι που θρηνούσαν , για παράδειγμα, λόγω της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου είχαν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν ένα από τα δύο). Οι άσχημες διαπροσωπικές σχέσεις, οικονομικά προβλήματα, η δύσκολη καθημερινότητα και επαγγελματικές ή συναισθηματικές απογοητεύσεις, εντείνουν τη στεναχώρια μας τις περισσότερες φορές. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να προστατεύσει τον εαυτό του, τη ζωή του;

• Με το να υιοθετήσει έναν τρόπο ζωής στον οποίο αποφεύγει συνήθειες οι οποίες έχουν αποδειχθεί ότι είναι βλαπτικές για την υγεία μας. Το κάπνισμα, το ποτό και η ανθυγιεινή διατροφή εντείνει πολλές φορές τη διόγκωση του προβλήματος. Η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, η καλή διατροφή, η άθληση και ενασχόληση με αθλήματα και ο επαρκής ύπνος βοηθούν στο να νοιώθουμε ελκυστικοί , όμορφοι και συμβάλλουν στη διατήρηση της υγείας μας. • Με το να μην φορτωνόμαστε όλες τις επιθυμίες και τα θέλω των άλλων. Πολλές φορές η στεναχώρια απορρέει από τη διαπίστωση ότι δε μπορούμε να ικανοποιήσουμε – και είναι λογικό – τις επιθυμίες όλων και ίσως νοιώθουμε, λανθασμένα , να φοβόμαστε μήπως οι άλλοι αποσύρουν την αγάπη τους. Τα παιδιά πολλές φορές νοιώθουν στεναχώρια επειδή νοιώθουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών, ένας άνεργος μπορεί να νοιώθει στεναχώρια επειδή δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του. Με το να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τις ανάγκες και τα δικά μας θέλω και το γεγονός ότι δεν μπορούμε να ευχαριστούμε τους πάντες, αποβάλλουμε από μέσα μας τη στεναχώρια και τις ενοχές που προκύπτουν από το βάρος της μη εκπλήρωσης των προσδοκιών των άλλων. • Με το να μη μεγεθύνουμε με το μυαλό μας διάφορες καταστάσεις, χωρίς να έχουμε – όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές- επίγνωση της πραγματικότητας και όλων των γεγονότων. Με το να γνωρίζουμε την αλήθεια μίας κατάστασης, χωρίς να υπερβάλλουμε και να φτιάχνουμε σενάρια καταστροφής, μειώνουμε τη στεναχώρια. • Με το να αποδεχτούμε ότι κάποιες καταστάσεις δεν αλλάζουν. Ένας κακός χωρισμός , μία απώλεια, μία αποτυχία στις εξετάσεις αργά ή γρήγορα θα κάνει την εμφάνιση στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Η στεναχώρια για κάτι που μπορεί να μην αλλάξει, είναι και καταστροφική και περιττή. Ας αναλογιστεί ο κάθε άνθρωπος τι μπορεί να τον διδάξει μία επώδυνη κατάσταση. Η αποδοχή, πολλές φορές, είναι φάρμακο. • Με το να απομακρυνόμαστε από τους τοξικούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι που δε μας εκτιμούν, μας φθονούν ή μας βλάπτουν δεν έχουν θέση στη ζωής μας, μόνο στεναχώρια μας προσφέρουν. • Με το να προσέχουμε την υγεία μας. Η παρακολούθηση της υγείας μας , μας προφυλάσσει και μας προστατεύει από ανυπόστατα -μερικές φορές- σενάρια. • Με το να αρχίσουμε να εκτιμάμε τα καλά πράγματα που μας προσφέρει η ζωή. Πολλές φορές θεωρούμε δεδομένα πράγματα όπως ο ήλιος, μία βόλτα με φίλους, το να δούμε μία ταινία ή το γεγονός ότι ξυπνήσαμε και γεμίζουμε στεναχώρια για όλα αυτά που δεν έχουμε. Με το να αρχίσουμε να εκτιμάμε κάθε τι στη ζωή , τότε θα διώξουμε τον αρνητισμό. Η ψυχική μας υγεία είναι προπομπός της σωματικής. Οφείλουμε να τη σεβόμαστε και να τη φροντίζουμε, όπως το σώμα μας. Η στεναχώρια και η θλίψη όχι μόνο δεν επιλύουν κανένα πρόβλημα, αλλά οδηγούν σε μαρασμό και ανοσοποιούν την κριτική μας ικανότητα και τα αντανακλαστικά για να ανταπεξέλθουμε με ωριμότητα και ψυχραιμία. Πηγή: healingeffect.gr

Κάθε ασθένεια ξεκινάει πρώτα από τη ψυχή και στη συνέχεια καταλήγει στο σώμα

Εδώ και αρκετά χρόνια αγνοούσαμε την γιγαντιαία δύναμη της ψυχικής κατάστασης, καθώς και των σκέψεων οι οποίες πηγάζουν από αυτή, αλλά και το πώς αυτή επηρεάζει το σώμα μας. Μόνο τα τελευταία χρόνια η σύγχρονη ιατρική έχει αρχίσει να μελετά και να αποδέχεται την επίδραση των σκέψεων στην υγεία μας.

Μάλιστα με βάση τον Ιπποκράτη κάθε νόσος αρχίζει από την ψυχή και καταλήγει στο σώμα. Κάπου εκεί αρχίζει και ο ορισμός του ψυχοσωματικού συμπτώματος. Όσο και αν θέλουμε να θεραπεύσουμε το σώμα, αν δεν αναζητήσουμε τη θεραπεία της αιτίας, τότε το σώμα δεν θα ιαθεί ποτέ. Πρώτα πρέπει να γίνεται η θεραπεία της ψυχής και στη συνέχεια, εκείνη τους σώματος. Άλλωστε έχει αποδειχθεί πια ότι ανάλογα με τις σκέψεις τις οποίες κάνουμε ο εγκέφαλός μας κάνει και τις αντίστοιχες συνάψεις, στέλνοντας τις αντίστοιχες εντολές στα κύτταρα. Για παράδειγμα ένας άνθρωπος ο οποίος είναι διαρκώς δυστυχής το σώμα του επιτίθεται στα ίδια του τα κύτταρα.

Με βάση τις σχετικές έρευνες μερικά ψυχοσωματικά συμπτώματα αποτελούν διαγνωσμένες ασθένειες. Για παράδειγμα ο πόνος στη μέση υποδηλώνει ένα άτομο με πολλές ευθύνες και υποχρεώσεις. Οι στομαχικές και εντερικές διαταραχές συνήθως έχουν να κάνουν με το φόβο, την έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Εκείνοι που έχουν ανασφάλειες παρουσιάζουν συχνά κοιλιακά άλγη. Ο πονοκέφαλος συνδέεται με την αυστηρότητα και την ανάγκη για έλεγχο. Άτομα τα οποία υποφέρουν από κεφαλαλγίες είναι απαιτητικοί και τελειομανείς τόσο με τους άλλους όσο και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Ο πιο μεγάλος ένοχος είναι το άγχος, που επιδρά αρνητικά προκαλώντας την έκκριση κορτιζόλης με συνέπεια να έχουμε την πεποίθηση ότι κάτι δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε.

Το θετικό και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι πως ξεκινούν σταδιακά να βγαίνουν νέοι γιατροί με ανοιχτά μυαλά, (επειδή είναι απαραίτητη προϋπόθεση να έχουν ανοιχτά μυαλά προκειμένου να μπορέσουν να ξεφύγουν από τον ιατρικό δογματισμό), που αντιμετωπίζουν πια τον ασθενή ολιστικά συνδυάζοντας την κλασσική ιατρική με της εναλλακτικές θεραπείες.

Πηγή: diaforetiko.gr

Το άγγιγμα δημιουργεί τη γέφυρα εκείνη που θα συνδέσει ξανά την ψυχή, το νου με το σώμα μας.

Το άγγιγμα είναι θεμελιώδης τρόπος ανθρώπινης αλληλεπίδρασης, όμως γίνεται όλο και πιο σπάνιο. Γι’ αυτό και πολλοί άνθρωποι αναζητούν ασυνείδητα έναν τρόπο να ξανασυνδεθούν με το σώμα τους μέσω του αγγίγματος από διάφορες πηγές – διαλογισμό, φυσικοθεραπευτές, ψυχοθεραπευτές gestalt, μασάζ κλπ. Το άγγιγμα δημιουργεί τη γέφυρα εκείνη που θα συνδέσει ξανά την ψυχή, το νου με το σώμα μας.

Οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις που προσανατολίζονται στο σώμα επιβεβαιώνουν τη σύνδεση ψυχής – σώματος μέσω μίας βασικής τους αρχής: Για κάθε συναισθηματικό – ψυχολογικό πρόβλημα, υπάρχει ένα αντίστοιχο σωματικό και αντίστροφα. Το σώμα και η ψυχή δεν είναι δύο διαφορετικές οντότητες.

Αυτό σημαίνει ότι η ψυχική σύγκρουση, η ενοχή, η ντροπή, το ανεπίλυτο πένθος, όλα αυτά, αποθηκεύονται στο σώμα ως σωματικές αναμνήσεις, και όταν αγγίζουμε το σημείο που έχει συσσωρευτεί αυτός ο πόνος μέσω μασάζ ή άλλου τύπου θεραπείας, δεν απελευθερώνεται μόνο ο σωματικός πόνος, αλλά αμέσως ανοίγει μια πύλη προς τον ψυχικό πόνο επίσης.

Λίγο καιρό αφού έχασα τη μητέρα μου, εμφάνισα μια πάθηση που ονομάζεται «παγωμένος ώμος» και η οποία φαίνεται να είναι αγνώστου αιτιολογίας. Αλλά πονούσα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και οι κινήσεις του ώμου μου είχαν περιοριστεί. Επισκέφθηκα γιατρούς, αλλά το μόνο που μου έλεγαν ήταν το τι είχε συμβεί στον ώμο μου χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν το γιατί μου συνέβη. Με παρέπεμψαν σε φυσικοθεραπευτή.

Έκλεισα λοιπόν ένα πρώτο ραντεβού για αξιολόγηση και σχεδιασμό της θεραπείας. Καθώς βρισκόμουν ξαπλωμένη στο δωμάτιο εξέτασης, η φυσικοθεραπεύτρια μπήκε, μου χαμογέλασε, συστήθηκε και μου εξήγησε τι θα έκανε. Μόλις άγγιξε τον ώμο μου, ξέσπασα σε λυγμούς.

Σοκαρίστηκα και ντράπηκα και έτσι έστρεψα αλλού το βλέμμα μου για να μην το καταλάβει. Εκείνη συνέχισε να με εξετάζει, αν και πιστεύω πως παρατήρησε τα δάκρυά μου. Απολάμβανα το άγγιγμά της, ήταν σαν μασάζ. Στις επόμενες συναντήσεις μας, μου έκανε διάφορες ασκήσεις και με συμβούλευσε να τις κάνω και στο σπίτι.

Όπως ακολουθούσα τις οδηγίες της, σκεφτόμουν τη μητέρα μου, με την οποία είχα μια περίπλοκη και διχασμένη σχέση. Έκανα διατάσεις και έκλαιγα, έκλαιγα και έκανα διατάσεις, έγραφα όλα όσα ένιωθα και μετά από λίγους μήνες ένιωθα καλύτερα.

Ο πόνος της απώλειας είχε κλειδωθεί μέσα στο σώμα μου, είχε ταμπουρωθεί εκεί και το ζεστό άγγιγμα ενός άλλου ανθρώπου άρχισε να το απελευθερώνει. Το πιθανότερο είναι ότι προκάλεσε αύξηση στα επίπεδα ωκυτοκίνης στον εγκέφαλό μου, την ορμόνη της αγάπης και του δεσμού.

Διαβάστε επίσης – Ωκυτοκίνη: Η oρμόνη που διδάσκει τον μητρικό εγκέφαλο να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των παιδιών και Αγκαλιά: Η επίδραση του τρυφερού αγγίγματος στην υγεία μας

Καθώς πενθούσα την απώλειά της για τους επόμενους μήνες, συνειδητοποίησα κάτι. Δυσκολευόμουν να κλάψω για τη μητέρα μου, την οποία φυσικά αγαπούσα πάρα πολύ, αλλά ήμουν και θυμωμένη μαζί της. Όταν δυσκολευόμαστε να πενθήσουμε μια απώλεια, μπορεί να παρουσιαστούν σωματικές ή ψυχολογικές δυσκολίες. Το ζεστό άγγιγμα της θεραπεύτριας ήταν βάλσαμο στην ψυχή μου.

Οι θεραπείες που χρησιμοποιούν το άμεσο άγγιγμα έχουν μια δυναμική που προσφέρει μεγάλη θεραπευτική επίδραση. Αυτός είναι και ο λόγος που τόσοι πολλοί άνθρωποι αναζητούν συνειδητά ή ασυνείδητα το άγγιγμα, ακόμα και το «επαγγελματικό, ιατρικό» άγγιγμα. Όταν βεβαιωνόμαστε ότι δεν υπάρχει κάποια σεξουαλική δήλωση, όταν νιώθουμε ασφαλείς με κάποιον, τότε αφηνόμαστε στο θεραπευτικό άγγιγμα μέσα από μια ελεγχόμενη σχέση γεμάτη αμοιβαίο σεβασμό.

Η φύση είναι ευφυής που δημιούργησε την πολύτιμη ωκυτοκίνη. Όταν γεννηθήκαμε, η ορμόνη αυτή μας έδεσε με τη μητέρα μας και επέτρεψε την απαραίτητη για την επιβίωσή μας φροντίδα. Ως παιδιά, απολαμβάναμε το τρυφερό άγγιγμα των γονιών μας, επειδή αυτό προκαλούσε την απελευθέρωση της μαγικής ορμόνης. Ως ενήλικες βιώνουμε τις επιδράσεις της, όταν απολαμβάνουμε καλό φαγητό, ένα μασάζ ή κατά τις προσωπικές μας στιγμές με τον ερωτικό μας σύντροφο.

Sharon K. Farber, ψυχοθεραπεύτρια

The Fisherman and the Businessman, a Beautiful Story

There was once a businessman who was sitting by the beach in a small Brazilian village.

As he sat, he saw a Brazilian fisherman rowing a small boat towards the shore having caught quite few big fish.

The businessman was impressed and asked the fisherman, “How long does it take you to catch so many fish?”

The fisherman replied, “Oh, just a short while.”

“Then why don’t you stay longer at sea and catch even more?” The businessman was astonished.

“This is enough to feed my whole family,” the fisherman said.

The businessman then asked, “So, what do you do for the rest of the day?”

The fisherman replied, “Well, I usually wake up early in the morning, go out to sea and catch a few fish, then go back and play with my kids. In the afternoon, I take a nap with my wife, and evening comes, I join my buddies in the village for a drink — we play guitar, sing and dance throughout the night.”

The businessman offered a suggestion to the fisherman.

“I am a PhD in business management. I could help you to become a more successful person. From now on, you should spend more time at sea and try to catch as many fish as possible. When you have saved enough money, you could buy a bigger boat and catch even more fish. Soon you will be able to afford to buy more boats, set up your own company, your own production plant for canned food and distribution network. By then, you will have moved out of this village and to Sao Paulo, where you can set up HQ to manage your other branches.”

The fisherman continues, “And after that?”

The businessman laughs heartily, “After that, you can live like a king in your own house, and when the time is right, you can go public and float your shares in the Stock Exchange, and you will be rich.”

The fisherman asks, “And after that?”

The businessman says, “After that, you can finally retire, you can move to a house by the fishing village, wake up early in the morning, catch a few fish, then return home to play with kids, have a nice afternoon nap with your wife, and when evening comes, you can join your buddies for a drink, play the guitar, sing and dance throughout the night!”

The fisherman was puzzled, “Isn’t that what I am doing now?”

classic Brazilian story, probably also present in other cultures. Someone found the English version, but I could not identify the translator

Η Θεραπεία του Ασθενή με Ολιστική Ιατρική στην Αρχαία Ελλάδα

Στην κλασσική εποχή οι σοβαρότεροι ιατροί εφάρμοζαν την ολιστική ιατρική. Αυτό αποδεικνύεται από τον διάλογο του Πλάτωνος «Χαρμίδης», όπου αναφέρεται: «Ίσως ήδη και συ ακήκοας των αγαθών ιατρών, επειδάντις αυτοίς προσέλθη τους οφθαλμούς αλγών, λέγουσί που, ότι ουχ οίόν τε αυτούς μόνους επιχειρείν τους οφθαλμούς ιάσθαι, αλλ’ αναγκαίον αν είη άμα και την κεφαλήν θεραπεύειν, ει μέλλοι και τα των ομμάτων ευ έχειν. και αυ το την κεφαλήν οίεσθαι αν πότε θεραπεύσαι αυτήν αφ’ εαυτής άνευ όλου του σώματος πολλήν άνοιαν είναι. Εκ δη τούτου του λόγου διαίταις επί παν το σώμα τρεπόμενοι μετά το όλου το μέρος, επιχειρούσιν θεραπεύειν τε και ιάσθαι» (ΙV, 156 β). (Ίσως έχεις ακούσει και συ καλούς ιατρούς, όταν έλθει σ’ αυτούς ένας άρρωστος με πόνο στα μάτια, να λέγουν ότι πρέπει να κάνουν θεραπεία για όλο το κεφάλι , προκειμένου να κάνουν καλό στα μάτια. Και ακόμη ότι είναι ανόητο να νομίζει κανείς ότι μπορεί να θεραπευθεί το κεφάλι μόνο ξεχωριστά από το υπόλοιπο σώμα κι επιχειρούν να θεραπεύσουν το μέρος μαζί με το σύνολο). Και συμπληρώνει: «Ώσπερ ακριβώς δεν πρέπει να επιχειρή κανείς να θεραπεύση τα μάτια ξεχωριστά από το κεφάλι, ούτε το κεφάλι ξεχωριστά από το υπόλοιπο σώμα, έτσι ούτε το σώμα πρέπει να επιχειρή κανείς να θεραπεύση ξεχωριστά από την ψυχή). Γνώριζε δηλαδή την ψυχοσωματική υφή των νοσημάτων.

Τους ιατρούς δε που θεράπευσαν το σύμπτωμα, χωρίς να εξετάζουν την αιτία και χωρίς να μεριμνούν για την συνολική υγεία του ανθρώπινου οργανισμού, τους θεωρεί αδαείς και τους ειρωνεύεται: «Ει γαρ επίστασθαι δει το τοιόνδε, ως ει καταλάβοι ποτέ τις ιατρός των ταις εμπειρίαις άνευ λόγου την ιατρικήν μεταχειριζομένων ελεύθερον ελευθέρω νοσούντι διαλεγόμενον ια-τρόν, και του φιλοσοφείν εγγύς χρώμενον μεν τοις λόγοις, εξ αρχής τε απτόμε-νον του νοσήματος, περί φύσεως πάσης επανιόντα της των σωμάτων, ταχύ και σφόδρα γελάσειεν αν και ουκ αν άλλοις είποι λόγους ή τους περί τα τοιαύτ’ αεί προχείρους όντας τοις πλείστοις λεγομένοις ιατροίς. φαίη γαρ αν “Ω μώρε, ουκ ιατρεύεις τον νοσούντα αλλά σχεδόν παιδεύεις, ως ιατρόν αλλ’ ουχ υγιή δεόμενον γίγνεσθαι”» («Νόμοι» IX 857c-e). (Γιατί τούτο εδώ πρέπει να γνωρίζουμε καλά, ότι αν εύρισκε ποτέ ένας ιατρός από αυτούς που ασκούν την ιατρική πρακτικά, χωρίς επιστημονική γνώση, άλλον ελεύθερο ιατρό να συζητά με ελεύθερο ασθενή κι ενώ του μιλάει από την αρχή για το θέμα της αρρώστιας του να κάνει περίπου φιλοσοφία ή αναπτύσσοντάς του γενικά την φύση των σωμάτων, γρήγορα θα γελούσε πολύ και δεν θα έλεγε τίποτε άλλο εκτός από αυτά που λένε συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις πολλοί από αυτούς που λέγονται ιατροί, θα έλεγε δηλαδή: «ανόητε, δεν τον γιατρεύεις τον άρρωστο, παρά σχεδόν τον εκπαιδεύεις, σαν να έχει ανάγκη να γίνει ιατρός και όχι να θεραπευθεί». Οι μη ασκούντες την ολιστική ιατρική θεωρούνται από τον Πλάτωνα ως ιατροί «που ασκούν την ιατρική πρακτικά, χωρίς επιστημονική γνώση.

Ας δούμε όμως πώς τεκμηριώνει φιλοσοφικά ο Πλάτων την ορθότητα της ολιστικής θεώρησης των ασθενειών: «Ως τω του παντός επιμελουμένη προς την σωτηρίαν και αρετήν του όλου παντ’ εστί συντεταγμένα, ων και το μέρος εις δύναμιν έκαστον το προσήκον πάσχει και ποιεί… ων εν μόριον εις το παν συντείνει βλέπον αεί, καίπερ πάνσμικρον ον… Πας γαρ ιατρός και πας έντεχνος δημιουργός παντός μεν ένεκα πάντα εργάζεται, προς το κοινή συντείνον βέλτιστον» («Νόμοι» X 903b-d). (Ο κυβερνήτης του κόσμου  έχει τακτοποιήσει όλα τα πράγματα αποβλέποντας στην πρόοδο και την διατήρηση του όλου και το κάθε μέρος, όσα πολλά κι αν είναι τα μέρη, έχει ένα λειτούργημα κι ένα πάθος κατάλληλο… γι’ αυτό κάθε μέρος συντείνει και αποβλέπει πάντοτε όσο μικρό κι αν είναι στο όλο. Κάθε ιατρός και κάθε επιδέξιος τεχνίτης κάνει τα πάντα χάρη του όλου, κατευθύνοντας τις προσπάθειές του στο κοινό καλό).

 

Μάριος Δημόπουλος

Διατροφοπαθητικός-Συγγραφέας

What You Are Not Being Told About The Secret & Law Of Attraction

Whether you have been perusing the self-help or personal development sections of the bookstore, been around people invested in personal success, or socialize in spiritual circles, the Secret, otherwise known as the Law of Attraction, is a big topic and has been for years. Some of us know a lot about it, some a little; for some of us it works and for some it “doesn’t”; either way, this article will explore this theory and will touch on some key factors not often shared about it.

What Is It?

For simplicity’s sake, I’m going to use the abbreviation LOA throughout the article when I’m speaking about the Secret or the Law of Attraction. Simply put, the LOA is a universal law that states every person has the ability to attract things into their life with their thoughts and intentions. If someone is thinking and believing negative things all the time, they will attract negative things into their experience. If someone is thinking positive things all the time, they will attract that into their experience. In theory, someone could also use the LOA to attract situations, experiences, and material objects into their lives.

Made most popular by books like The Secret and Ask & It Is Given, the LOA has grabbed the attention of many, and for good reason. It can work very well, and even when viewed scientifically, there is some interesting stuff to back it up. When you note the fact that everything is energy and that our thoughts and consciousness do impact and create reality, as quantum physics has shown, making the leap that we can attract what we want isn’t such a stretch.

The Methods

Without going into huge detail, the methods are rather simple. One uses their thoughts and intentions to attract things they want. You can use affirmations, vision boards, words, and so on to set out what you are looking to obtain and you go from there. In more day-to-day applications, one might watch what they say and avoid speaking negatively or indulging in self-deprecating thoughts and instead replace them with more positive and affirming statements and attitudes.

The theory behind some of these affirmations and vision boards is that the more you say something or see something, the more it imposes itself into your subconscious, where it begins to create the reality.

Some claim these methods work well, and others not at all, but few explore the reasons why this might be the case. As a result, the whole idea of LOA has become something of a cliché.

What We’re Rarely Told About the LOA

lights_of_ideasI’ve personally seen some interesting results when I have practiced the LOA.   Some of my friends would say that the LOA failed at times for me and other times it succeeded, but the way I see it is, it was successful every time. Why do I see it this way? Because I believe there are other factors involved in the LOA that we often don’t realize because we get too caught up in creating from our minds and ego desires. Simply put, we are missing the bigger picture.

Right away I can hear people asking, “How do we know which desires are ego-based and which are not?” We will get to that shortly. Drawing from personal experience, I have used the LOA and was able to attract what I wanted into my life, but there were other times it didn’t come into being. Why? Simply because there is a larger factor at play —YOU have a say in determining whether or not a specific reality might play out for you. But when we are engaged in mental and ego desires, we often don’t see the perfect reason for why we didn’t bring about what “we” wanted.

Each of us is on our own unique journey and we, in some way, have a path we are on for our own individual growth and experience. At a deeper level, often called a soul level, we are choosing aspects of our journey so we can learn what we set out to learn in each lifetime here. So how could this interact with the LOA?

In a simple example, let’s say you wanted to attract a certain experience into your life, like becoming really rich, but you, at the soul beyond the mind, had a journey set out for yourself where you would learn to detach from money and realize that money does not define who you are or your level of success in life. Then, no matter how hard you might try to attract this into your life, you would notice it not playing out simply because there is a bigger lesson you are trying to learn. You can’t use your mental creative powers to dictate your life as intensely as your own bigger picture that your true self sees.

Think about it: How many times have you had a situation happen in life that you didn’t like at the beginning, only to find out a few days, weeks, months, or years later that you grew and learned so much from it? Guess what? You attracted this experience, but in a way you might not have understood. It’s not as though you sat there and said, “Oh yay, let’s have this ‘crap’ come into my life!” Rather, at a deeper energetic level, you knew you could grow from it.

Another Personal Anecdote

Before creating CE I worked in finance for a short period of time. I was using the LOA to attract money into my life so I could one day impact the world and become rich within a certain company. I had several deals on the table that were all on the edge of closing and making me a very large sum of money, but suddenly they all fell through. At the time it was frustrating that this would happen, but my soul and life had a very different path. I ended up leaving finance shortly after, as my personal journey was unfolding quickly. CE got started and became what I do full-time. Now, I have the money I require to live and am able to do projects that impact the world, but it’s all coming through a very different avenue than in my past.

What did I take from this? Why did I not attract the money even though it was for the “higher good?” Simply because there was A LOT I needed to learn first, and looking back at it all, it’s very clear why none of it played out that way. I learned so much about my perception of money and my own internal belief systems and self-worth. It wasn’t that the LOA did not or does not work, but rather that I was looking to create something specific and I just needed to learn a few things first. After all, it all came into place eventually, but through different avenues. If I didn’t take the signs and hints and change my life path, I would have potentially missed out on my journey with CE.

A Few Other Key Notes

When we are using the LOA, we are often very attached to a certain outcome. Again, this can often be a great time for us to inadvertently create a whole different experience simply so we can move beyond the attachments that we create at the mind level. It’s the LOA working in ways our minds often don’t want to admit.

Another key thing to realize is that when we are detached, looking to do something aligned with our path, having a strong belief in what we wish to create often makes a big difference. Too often, we try to use the LOA without fully committing to or believing in it, and therefore aren’t really tapping into our true creative ability.

The bottom line is, we are energy beings living in an energy based world. Of course the LOA will have an impact on our reality; it’s just about seeing the bigger picture, removing doubt, and operating from the clearest state of intention as possible.

The solution is in YOU. And if not now, then when?

99.9% OF SPIRITUALITY IS B*LLSH*T

If something here makes you angry or sad or both – let’s talk about it. That’s what we do around here. Because we want to grow… and we’re mature enough to own our shit.

Our society is a fucking mess.

Never mind politics or economics or the environment.

Just look around you.

Everyone is either fat or miserable or fat and miserable or just doing a really good job of pretending.

Everyone is in a deep sleep, ruled by fear and sex and politics and economics.

We're all slaves to a system that doesn't care.

Everyone.

And all over the Internet are articles about “The Inner Goddess” or “The Divine Masculine”.

Really? How about we learn to be fucking human first?

How about we learn to feed the hungry, take care of the sick, raise our children properly, birth our children naturally, cherish our elders?!

How about we stop the industrialised 'factory farming' of our animal neighbors? How about we stop experimenting on them? Hunting them to extinction?

Please take your spirituality and stick it where the sun doesn’t shine because I’m sick and fucking tired of finding out again and again that the people who claim to be ‘spiritual’ are the ones wearing the biggest masks.

What is this ‘spirituality’ anyway?

All is spirit. There is nothing but spirit.

Saying that you’re spiritually inclined is a bit like a fish declaring a predilection for water.

We’re swimming in it, and the problem isn’t that we’re not spiritual enough.

The problem is that we don’t know what we are.

Stop paying 'lip service' to Spirit.

Embody it.

Dream it.

Vision it.

Create it.

Live it.

Stop being a voyeuristic consumer. Stop it.

Stop buying things you don't need, stop wasting your precious time in jobs and relationships you don't believe in, stop playing along with a system that you know is totally broken.

Have the courage to step up and do something to create a new system.

Unleash the creator within.

Now.

Because the solution is in YOU.

And if not now, then when?

Ben Ralston

“I must create a system, or be enslaved by another man's. I will not reason and compare: my business is to create.”

― William Blake

Tο πραγματικό δίδαγμα είναι ότι η ευτυχία δεν μας μαθαίνει πώς να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό το κάνει η θλίψη.

Άρθρο της προπονήτριας ευεξίας και ζωής και συγγραφέως Shannon Kaiser

«Σταμάτα να προσπαθείς τόσο σκληρά». Η ιδέα αυτή μου ήρθε κάποια στιγμή που έκανα διαλογισμό. Προσπαθούσα πολύ σκληρά να πραγματοποιήσω έναν συγκεκριμένο στόχο, αλλά τελικά δεν τα κατάφερα. Έπεσα λοιπόν σε βαθιά θλίψη. Νόμιζα ότι η επίτευξη αυτού του στόχου θα με έκανε ευτυχισμένη.

Tο πραγματικό δίδαγμα είναι ότι η ευτυχία δεν μας μαθαίνει πώς να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό το κάνει η θλίψη.

Το κυνήγι της ευτυχίας εστιάζει μόνο στη μία πλευρά της ζωής. Παραβλέπει τη θλίψη, την ανατροπή, την απογοήτευση και την αποτυχία, όλα τα δύσκολα συναισθήματα δηλαδή που διαμορφώνουν την καθημερινή μας ζωή. Η ευτυχία είναι ένα ωραίο συναίσθημα, αλλά ο αγώνας να τη διατηρήσουμε μας δημιουργεί προβλήματα.

Πιέζουμε σιωπηλά τον εαυτό μας για να είναι ευτυχισμένοι. Αν περάσουμε μια κακή ημέρα ή συμβεί κάτι αναπάντεχο, πιεζόμαστε για να φτιάξουμε τη διάθεσή μας και να δούμε τα θετικά της κατάστασης.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι αληθινός κάθε στιγμή. Αισθανόμαστε αναγκασμένοι να γίνουμε και να παραμείνουμε ευτυχισμένοι. Βλέπουμε τους ειδικούς σε θέματα αυτοβοήθειας να εφαρμόζουν θετική στάση (συμπεριλαμβανομένης και εμού) και να κάνουν τη ζωή τους να φαίνεται λαμπερή, σαν να έχουν λύσει όλα τους τα προβλήματα.

Εκείνο όμως που οι ειδικοί αυτοβοήθειας και οι προπονητές ευεξίας δεν αναφέρουν ποτέ, είναι οι αγώνες μας. Κι αυτοί αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για να είμαστε άνθρωποι, οπότε είτε μιλάμε γι’ αυτούς ή όχι, εξακολουθούν να υπάρχουν.

Όταν λοιπόν οι εν λόγω εμπειρογνώμονες παρουσιάζουν μόνο τη μία πλευρά της ζωής, εμείς οι υπόλοιποι σκεφτόμαστε ότι είμαστε θύματα, γεμάτοι έγνοιες και προβλήματα ενώ οι άλλοι τα έχουν καταφέρει. Μένουμε κολλημένοι, με ένα ψεύτικο χαμόγελο και ισχυριζόμαστε ότι είμαστε ευτυχισμένοι, όταν μέσα μας νιώθουμε σύγχυση, μοναξιά και θλίψη. Κάθε φορά που ψάχνετε την ευτυχία έξω από εσάς σας γίνεστε δυστυχισμένοι.

Η σύγκριση του εαυτού σας με τους άλλους είναι ο γρηγορότερος τρόπος για να νιώσετε άσχημα, γι’ αυτό λοιπόν κάντε στον εαυτό σας τη χάρη και σταματήστε να σκέφτεστε ότι θα πρέπει να είστε σαν κι αυτούς ή ότι θα πρέπει να καταφέρνετε τα πάντα. Το πρόβλημα δεν είστε εσείς, είναι το κυνήγι της ευτυχίας.

Όταν τοποθετούμε τους άλλους σε υψηλά βάθρα, διαχωρίζουμε τους εαυτούς μας και νιώθουμε αποκομμένοι κι αυτό μας εμποδίζει να είμαστε ευτυχισμένοι. Μην αφήνετε όλα αυτά που διαβάζετε κατά καιρούς περί ευτυχίας να σας ξεγελάσουν: υπάρχουν πάντα πολύ περισσότερα που δεν γνωρίζουμε. Έχω εκδώσει ένα μπεστ σέλερ βιβλίο για την ευτυχία και με αποκαλούν γκουρού της ευτυχίας, αλλά τίποτα από αυτά δεν θα συνέβαινε αν δεν είχα αγκαλιάσει και τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου.

Σκεφτόμουν ότι το να μοιράζομαι με τους άλλους ανθρώπους τον αγώνα που δίνω, κατά κάποιο τρόπο θα με δυσφημούσε, θα τους ήταν αδιάφορο ή δεν θα το λάμβαναν καν υπόψη τους. Εξάλλου όλοι μας δεν θέλουμε να μάθουμε από εκείνους τους ανθρώπους που ήδη τα έχουν καταφέρει και που έχουν λύσει τα προβλήματά τους;

Καθώς έγραφα όμως, όσο πιο ευάλωτη γινόμουν, τόσο πιο κοντά ένιωθα στους αναγνώστες μου.

Το μυστικό είναι ότι κανείς δεν έχει επιτύχει τα πάντα. Όλοι ζούμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε και αυτό είναι αρκετό. Είμαστε όλοι καθρέφτες και αντανακλούμε ο ένας τον άλλο, μαθαίνοντας έτσι περισσότερα για τον εαυτό μας.

Αν αγωνίζεστε για να γίνετε ευτυχισμένοι, ίσως τελικά φταίει η αντίληψή σας για την ευτυχία που σας εμποδίζει από το να το επιτύχετε. Παρακάτω αναφέρω 5 πεποιθήσεις που πρέπει να αποβάλετε αν θέλετε να είστε ευτυχισμένοι.

1. Αν νιώθετε λυπημένοι, σημαίνει ότι δεν μπορείτε να γίνετε ευτυχισμένοι.

Αφήστε τον εαυτό σας να βλέπει τα πράγματα ρεαλιστικά. Να είστε ειλικρινείς και να εκφράζεστε όπως νιώθετε κάθε στιγμή. Αν αυτό σημαίνει ότι είστε λυπημένοι, αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο να νιώθει ακριβώς έτσι. Αποδεχτείτε τα συναισθήματα που έχετε κάθε στιγμή της ζωής σας. Αυτή είναι η πραγματική ουσία για μια ευτυχισμένη ζωή.

Όταν ζείτε με πληρότητα την κάθε στιγμή, θα καταφέρετε να ξεπεράσετε τα εμπόδια αλώβητοι και θα είστε περήφανοι για τις μικρές σας νίκες.

2. Η θετική σκέψη θα σας κάνει ευτυχισμένους.

Κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας αποτελεί μια ευκαιρία να μάθουμε, να ανακαλύψουμε και να αγκαλιάσουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας. Δεν χρειάζεται να τροφοδοτείστε με θετικές σκέψεις. Μερικές φορές η θετικότητα μπορεί να σας εμποδίσει να πάρετε τα μαθήματα που πρέπει.

Αν και θεωρώ τον εαυτό μου χαρούμενο άνθρωπο, υπάρχουν στιγμές που νιώθω θλίψη, φόβο, κατάθλιψη και ανασφάλεια. Δεν μπορώ να ξεφύγω από εκείνες τις στιγμές, πρέπει να κατανοήσω τα συναισθήματά μου και να τα ζήσω. Επισκιάζοντάς τα με θετικές σκέψεις μας κάνει κακό και δεν μας αφήνει να πάρουμε το μάθημα που πρέπει.

3. Η ευτυχία είναι προορισμός.

Η ζωή θα σας προσφέρει ευκαιρίες για να σας βοηθήσει να εξελιχτείτε. Εσείς αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να πάρετε τα μαθήματα που θέλει να σας δώσει.

Η ευτυχία είναι πράγματι συναρπαστική, αλλά όχι τόσο όσο ισχυρίζονται κάποιοι. Αν ήμασταν ευτυχισμένοι όλη την ώρα, δεν θα εκτιμούσαμε όσα έχουμε. Χρειαζόμαστε τη θλίψη, τα δάκρυα και την ευαισθησία για να καταφέρουμε να νιώθουμε ευγνώμονες για τις στιγμές χαράς.

Όταν βιώνουμε μοναξιά, θλίψη και πόνο, γινόμαστε πιο δυνατοί, πιο έξυπνοι, πιο σοφοί και ερχόμαστε πιο κοντά στον αληθινό εαυτό μας. Έτσι, αντί να προσπαθείτε να γίνετε ευτυχισμένοι, να ζείτε τις στιγμές σας.

4. Είναι κακό να φτάνετε στον πάτο.

Αυτό που έχω μάθει είναι ότι μερικές φορές πέφτουμε πολύ χαμηλά, ώστε μετά να ανέβουμε ακόμα ψηλότερα. Προσωπικά έφτασα στον πάτο και το θεωρώ ως τη μεγαλύτερη ευλογία. Με αφύπνισε και μου έδωσε την ευκαιρία να στραφώ προς τον αληθινό μου εαυτό.

Ο πόνος, η εξάρτηση και η θλίψη που βιώνουμε δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε. Είναι μια ευκαιρία για προσωπική εξέλιξη και αυτογνωσία. Αν τώρα περνάτε μια δύσκολη περίοδο, να ξέρετε ότι δεν είστε μόνοι. Προετοιμάζεστε για κάτι πιο σπουδαίο. Μην χάσετε την ευκαιρία αναγκάζοντας τον εαυτό σας να δείχνει ευτυχισμένος. Αντιθέτως, κάντε στον εαυτό σας ένα δώρο ζώντας ολοκληρωμένα.

5. Οι άλλοι δεν αγωνίζονται τόσο σκληρά όσο εσείς.

Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι οι στίχοι των αγαπημένων σας τραγουδιών, τα μπεστ σέλερ βιβλία ή μια αξέχαστη ταινία που είδατε είναι γεμάτα συναισθήματα και σκληρές μάχες προσωπικής ανακάλυψης; Υπάρχει πάντα πόνος, υπάρχει όμως και ομορφιά. Αυτή είναι η πραγματική ευτυχία.

Εφόσον είστε ζωντανοί, αγωνίζεστε. Έχετε υπόψη ότι όλα τα συναισθήματα είναι μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης. Μπορείτε να ζήσετε με πληρότητα δίνοντας σημασία στην κάθε στιγμή που περνάει. Αυτό σημαίνει πραγματική ευτυχία και γεμάτη ζωή.

Χρησιμοποιούν τον Σοφοκλή για να θεραπεύσουν τους Αμερικανούς στρατιώτες, με μετατραυματική διαταραχή

Ο Σοφοκλής δείχνει ότι υπάρχει μια εναλλακτική λύση που έγκειται στη δύναμη της ιστορίας: μια διαχρονική τεχνολογία τόσο ισχυρή όσο και οποιοδήποτε όπλο

Έργα σαν τον Αίαντα, και άλλες ιστορίες πολέμου, από την αρχαία Ελλάδα, έχουν τη δύναμη να βοηθήσουν εκείνους των οποίων οι ζωές έχουν καταστραφεί από τον πόλεμο.

Όπως και οι περισσότεροι άνδρες πολίτες της γενιάς του, ο Σοφοκλής ήταν βαθύτατα εξοικειωμένος με τον πόλεμο και τη στρατιωτική ζωή, καθώς και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι βετεράνοι που επιστρέφουν από το μέτωπο.

Εκτός από τη συγγραφή τραγωδιών, όπως η Αντιγόνη, ο Σοφοκλής υπηρέτησε ως στρατηγός στον αθηναϊκό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου, στο πλευρό του Θουκυδίδη, γράφει ο Bryan Doerries στον Observer.

Ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του, ο Αίας, εξερευνά τον ψυχολογικό αντίκτυπο του πολέμου σε πολλούς από εκείνους που έλαβαν μέρος. Ο Αίας που είναι γνωστός ως ο πιο σκληρός πολεμιστής στον ελληνικό στρατό, χάνει το δρόμο του κατά τη διάρκεια του 9ετούς Τρωικού Πολέμου, μετά τον θάνατο του στενού του φίλου, Αχιλλέα.

Προδωμένος, προσπαθεί να δολοφονήσει τους διοικητές του, αποτυγχάνει, και-τελικά-αυτοκτονεί. Η τραγωδία απεικονίζει τα γεγονότα που οδήγησαν στην αυτοκτονία του Αίαντα, μεταξύ των οποίων, η ξέφρενη προσπάθεια της συζύγου του και των στρατευμάτων να παρέμβουν, πριν να είναι πολύ αργά.

Η τραγωδία δείχνει επίσης τις καταστροφικές επιπτώσεις που είχε ο θάνατός του στην οικογένεια και τους φίλους του, που επί σκηνής αντικατοπτρίζονται από τις θλιβερές κραυγές της συζύγου του, όταν ανακαλύπτει το σώμα του.

Μετά από μια παράσταση του Αίαντα σε μία βάση του Σώματος Πεζοναυτών στην Καλιφόρνια, ένα μυώδης λοχίας στάθηκε μπροστά σε περισσότερα από εκατό μέλη της μονάδας του και διστακτικά άρχισε να λέει την ιστορία του. «Δεν είχα καμία πρόθεση να μιλήσω σήμερα,» είπε. «Αλλά έχασα κάθε μέλος της ομάδας μου στο Αφγανιστάν. Και τους έχασα όλους, αφού γυρίσαμε και επέλεξαν να αυτοκτονήσουν». Οποιαδήποτε άλλη μέρα, ο ίδιος δεν θα μπορούσε να μοιραστεί τα συναισθήματά του μπροστά στους υφισταμένους και τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Αλλά μόλις είχε ακούσει τους ηθοποιούς να ζωντανεύουν τις αρχαίες λέξεις του Σοφοκλή.

Για έξι χρόνια, μια θεατρική ομάδα από την Αμερική, ταξιδεύει σε στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο για να παρουσιάσει αναγνώσεις των τραγωδιών του Σοφοκλή στους στρατιώτες, τους βετεράνους και τις οικογένειές τους ως καταλύτης για διάλογο σχετικά με τα ορατά και τα αόρατα τραύματα, μεταξύ των οποίων και ειλικρινείς συζητήσεις για την αυτοκτονία.

Η ομάδα κατάφερε να δημιουργήσει ένα κοινό λεξιλόγιο για να συζητούν οι εμπλεκόμενοι ανοιχτά τον πόλεμο και τις συνέπειές του. Στόχος ήταν να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον για τους στρατιώτες και τους αγαπημένους τους, ώστε να αρχίσουν να συμβιβάζονται με τις πολεμικές εμπειρίες τους υπό την παρουσία των συναδέλφων, των φίλων και των συγγενών τους.

Οι Έλληνες γνώριζαν ότι δεν ήταν ασφαλές να ξεσπάσουν σε κλάματα κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλά ήξεραν επίσης ότι τα συναισθήματα που συνδέονται με τον πόλεμο δεν μπορούσαν να κρύβονται για πολύ. Έπρεπε να τα απελευθερώσουν όταν θα βρίσκονταν υπό την προστασία μιας συμπονετικής παρέας.

Στην αρχαία Αθήνα, όταν η στρατιωτική θητεία ήταν υποχρεωτική για όλους τους πολίτες, το να συγκεντρωθεί μια τέτοια κοινότητα ήταν λιγότερο προκλητικό από ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα, όπου λιγότερο από το ήμισυ του 1% του πληθυσμού των ΗΠΑ έχει υπηρετήσει στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Ο κεντρικός ήρωας Αίαντας, εκφράζει τον κίνδυνο της απομόνωσης. Το έργο βάζει το κοινό μέσα στο μυαλό ενός πολεμιστή που έχει τάσεις αυτοκτονίας, και καθιστά την αυτο-απομόνωση λογική διαδικασία της σκέψης του.

Κατά τη διάρκεια της σκηνής στην οποία ο μεγάλος πολεμιστής παίρνει τη δική του ζωή, βυθίζοντας στο σώμα του το σπαθί του Έκτορα (το όπλο του εχθρού του), ο Σοφοκλής καθαρίζει το χώρο, αφήνοντας τον Αίαντα μόνο του ώστε να αναμετρηθεί με τον εαυτό του, λίγα μόλις μέτρα από τους Αθηναίους στρατηγούς που κάθονται σε θρόνους κοντά στο μπροστινό μέρος του αρχαίου αμφιθεάτρου.

Το PTSD ( Μετατραυματικό σύνδρομο) χρονολογείται από την εποχή προ Χριστού. Μετά από μία άλλη πρόσφατη παράσταση του Αίαντα, ένας στρατιώτης σηκώθηκε και είπε, «Ήξερα ότι ο Αίας σκεφτόταν να αυτοκτονήσει όταν εξαπάτησε την οικογένεια και τα στρατεύματά του και αποχώρησε από την σκηνή του κραδαίνοντας ένα όπλο.

Αλλά δεν νομίζω να ήξερε ότι επρόκειτο να δώσει τέλος στη ζωή του μέχρι που έμεινε μόνος στους αμμόλοφους με τους θεούς του». Η λέξη κλειδί είναι «μόνος». Ως κοινωνία, παρά τις καλύτερες προθέσεις μας, έχουμε αφήσει πάρα πολλούς βετεράνους μόνους σε αμμόλοφους, γράφει ο συντάκτης του Observer.

Ο Σοφοκλής δείχνει ότι υπάρχει μια εναλλακτική λύση που έγκειται στη δύναμη της ιστορίας: μια διαχρονική τεχνολογία τόσο ισχυρή όσο και οποιοδήποτε όπλο. Όπως είπε και ένας Αμερικανός στρατηγός σε μια κατάμεστη αίθουσα από ανώτερους αξιωματικούς και υπαλλήλους του Υπουργείου Άμυνας κατά τη διάρκεια μιας παράστασης στην Ουάσιγκτον, όπου είχε παιχτεί το αρχαίο έργο «Συμπαρασταθείτε στον ταλαιπωρημένο και πλήξτε τον άνετο»

Έργα σαν τον Αίαντα, και άλλες ιστορίες πολέμου, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα, έχουν τη δύναμη να βοηθήσουν εκείνους των οποίων οι ζωές έχουν καταστραφεί από τον πόλεμο. Αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες προσεγγίσεις για τη διευκόλυνση της αφήγησης, οι οποίες λειτουργούν εξίσου καλά.

Η δημιουργία ασφαλών χώρων, όπως έκανε και ο Σοφοκλής, όπου οι βετεράνοι μπορούν να μοιραστούν τις ιστορίες τους, με ανθρώπους που έχουν ζήσει παρόμοιες εμπειρίες μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για να μπορέσουμε να υποδεχθούμε τους πολεμιστές μας πίσω, καταλήγει το εκτενές άρθρο του Observer.

Πηγή:

apocalypsejohn.com

Ο Κόσμος δεν είναι τίποτα άλλο από μια αντανάκλαση της εσωτερικής μας ύπαρξης

Η Συναισθηματική Προσευχή βασίζεται στο ότι πρέπει να νοιώθουμε σαν να έχει ήδη εισακουστεί η Προσευχή. Ο Κόσμος δεν είναι τίποτα άλλο από μια αντανάκλαση της εσωτερικής μας ύπαρξης, των σκέψεων, συναισθημάτων, πεποιθήσεων, επιθυμιών μας. Tο Σύμπαν είναι το αποτέλεσμα των πράξεών μας. – Gregg Braden

Συγκεκριμένα είδη ανθρώπινου συναισθήματος, έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το DNA του σώματός μας. Νιώθοντας αυτό το εσωτερικό συναίσθημα, μιλάμε στις δυνάμεις της Δημιουργίας, επιτρέποντας σε αυτό το Πεδίο, το Κβαντικό Ολόγραμμα, το Νου του Θεού, να μας ανταποκριθεί, με ότι είναι αυτό που νοιώθουμε μέσα στην καρδιά μας.

Αν προσευχηθούμε για βροχή, η βροχή δεν θα έρθει ποτέ! Γιατί τη στιγμή που προσεύχεσαι για να συμβεί κάτι, απλά αναγνωρίζεις ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Αν πούμε “Θεέ μου, σε παρακαλώ, ας έρθει ειρήνη στον κόσμο, αυτό που λέμε εκείνη τη στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει ειρήνη και ασυνείδητα μπορεί να ενδυναμώσουμε τις συνθήκες που θέλουμε να αλλάξουμε (δηλαδή, μπορεί να γίνει το αντίθετο).

Ανοίγουμε την πιθανότητα να έρθει βροχή, όταν κλείνουμε τα μάτια και αρχίζουμε να νοιώθουμε πώς είναι να βρέχει στο μέρος που θέλουμε. Μυρίζουμε τις μυρωδιές που βγαίνουν όταν η βροχή πέφτει στο χώμα και τους τοίχους. Νιώθουμε πως είναι να παταμε με τα γυμνά πόδια μέσα στη λάσπη, την πολλή λάσπη από την πολλή βροχή.

Το ίδιο σκεπτικό ισχύει και με τη θεραπεία του εαυτού μας η των αγαπημένων μας. Όταν αρχίζουμε να νοιώθουμε τα συναισθήματα των πραγμάτων που θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας και στον κόσμο μας, το κβαντικό ολόγραμμα, ο Θεϊκός Νους , εξ ορισμού θα αντικατοπτρίσει αυτά τα συναισθήματα πίσω σε εμάς.

Οταν νοιώθουμε κάτι σε ένα μέρος, σε κάποιο βαθμό αυτό το συναίσθημα υπάρχει ήδη σε κάθε άλλο μέρος. Και στο βαθμό που μπορούμε να εστιάσουμε σ’ αυτό το συναίσθημα και να “ακονίσουμε” αυτήν την ικανότητα, να νοιώθουμε συναισθήματα στην καρδιά μας, αντί απλά να τα σκεφτόμαστε στο μυαλό μας, στο βαθμό αυτό, έχουμε τη δυνατότητα να θεραπεύσουμε και να μεταφέρουμε πέρα από το σώμα μας ό,τι νοιώθουμε μέσα μας.

Σίγουρα κάτι υπάρχει εκεί έξω. Υπάρχει ένα πεδίο, μια ζωντανή ευφυΐα, που συνδέει τα πάντα στην Δημιουργία, μη εξαιρώντας τίποτα, οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο ή στο σώμα μας. Γνωρίζουμε λόγω αυτής της αρχής, ότι όλα είναι μέρος όλων των άλλων. Ξέρουμε ότι είμαστε συνδεδεμένοι μ’ αυτό το πεδίο μέσω αυτών που ονομάζουμε σκέψη, αίσθημα και συναίσθημα.

Πιο συγκεκριμένα, τα συναισθήματα στην καρδιά μας είναι η γλώσσα που μας ενώνει με το πεδίο. Είναι η γλώσσα που το πεδίο αναγνωρίζει. Το πεδίο ίσως να μην αναγνωρίζει τις διανοητικές διεργασίες της γλώσσας, όταν πχ. λέμε “Θεέ μου, κάνε να έρθει ειρήνη στον κόσμο”. Σίγουρα όμως αναγνωρίζει τη γλώσσα του συναισθήματος όταν νοιώθουμε την ειρήνη στην καρδιά μας σαν να είναι ήδη εκεί.

Έτσι, αντί να βλέπουμε την προσευχή σαν κάτι που “κάνουμε” πότε – πότε -όταν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο – και μετά σταματάμε και απομακρυνόμαστε, ίσως μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε την προσευχή ως τον τρόπο που νοιώθουμε στη ζωή μας και αφού νοιώθουμε πάντα, κάθε στιγμή της ζωής μας, η ζωή μας γίνεται προσευχή. Μπορούμε πάντα να έχουμε το συναίσθημα της ειρήνης στην καρδιά μας. Είτε οδηγούμε, είτε μελετάμε, είτε πηγαίνοντας στα μαγαζιά ή στο αεροδρόμιο, αν σε ένα βαθμό, μπορούμε να νοιώσουμε αυτό το συναίσθημα, η ζωή γίνεται προσευχή. Έτσι, καθώς βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, βλέπουμε έναν κόσμο που αλλάζει πολύ γρήγορα.

Μερικοί πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι εκτός ελέγχου και νοιώθουν αδύναμοι να κάνουν οτιδήποτε. Αυτές οι αρχές του κβαντικού ολογράμματος, μας θυμίζουν ότι είμαστε μέρος όλων όσων βλέπουμε. Ο κόσμος γύρω μας δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, από μια αντανάκλαση του ότι έχουμε γίνει εσωτερικά. Πρέπει να γίνουμε αυτά τα οποία διαλέγουμε να μας συμβούν στη ζωή .

Πρέπει να γίνουμε η ειρήνη, η θεραπεία, η συνεργασία, η συμπόνια, η αγάπη, η φροντίδα, που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας. Πρέπει εμείς να γίνουμε αυτά τα πράγματα, έτσι ώστε το πεδίο να μας τα αντικατοπτρίσει. Με αυτό τον τρόπο, ο καθένας από εμάς, μαθαίνει πώς να είναι καλύτερος άνθρωπος και καθώς, μ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, χτίζουμε έναν καλύτερο κόσμο.

Γιατροί στη Σκωτία επιτρέπεται να συνταγογραφούν βόλτες στη φύση στους ασθενείς τους

Από τις αρχές Οκτώβρη οι γιατροί στη Σκωτία επιτρέπεται να συνταγογραφούν βόλτες στη φύση στους ασθενείς τους. Θεωρείται το πρώτο σε είδος του πρόγραμμα με στόχο να μειώσει το άγχος, την πίεση αυξάνοντας παράλληλα την ευτυχία για τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη, νοητικές ασθένειες, άγχος, προβλήματα στην καρδιά και πολλά άλλα.

Το πρόγραμμα συνοδεύεται από ένα πλούσιο σε προτάσεις εγχειρίδιο σχετικά με την φυσική αυτή θεραπεία, οι οποίες αποτελούν εναλλακτικές ιδέες. 

Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο προτείνεται στους ασθενείς να φτιάξουν έναν χειροποίητο ανεμοδείκτη χρησιμοποιώντας απλά ένα στεφάνι και υλικά από την φύση ώστε να εκτιμήσουν την ταχύτητα του ανέμου. 

Στη διάρκεια της άνοιξης συνιστούν στους ασθενείς τους να μαζέψουν άμμο και ό,τι άλλο βρουν στην αμμουδιά για να φτιάξουν κάτι που τους την θυμίζει είτε απλώς να έρθουν σε επαφή με τη θάλασσα. Μία άλλη πρόταση είναι να δανειστούν το σκυλάκι ενός γνωστού τους και να τον πάνε βόλτα είτε να πάνε βόλτα στο πάρκο και να κυλιστούν στο γρασίδι.

Το καλοκαίρι συνιστούν στους ασθενείς τους να παρατηρήσουν διαφορετικά είδη φυτών ή ζώων.

Το υπόλοιπο της χρονιάς προτείνεται να βοηθήσουν στον καθαρισμό της παραλίας, να παρατηρήσουν ένα αστείο σύννεφο και η επαφή με τα ζώα όπως το να "ανοίξουν κουβέντα" με ένα πόνυ ή να ταΐσουν τα πουλάκια της αυλής τους. Τέλος, συνίσταται να προετοιμάσουν το μεσημεριανό τους, το οποίο θα το φάνε στην εξοχή. 

Όλες αυτές οι προτάσεις συνταγογραφούνται πλέον από τους γιατρούς εφόσον έρευνες δείχνουν τεράστια οφέλη τόσο για την νοητική όσο και την σωματική υγεία. Εάν ένα άτομο αφιερώσει 90 λεπτά από την μέρα του σε μία δασική περιοχή, θα μειωθεί ο κίνδυνος για κατάθλιψη.  

Το πώς ξοδεύεις την προσοχή σου επηρεάζει τη ζωή σου πιο βαθιά από το πώς ξοδεύεις τα χρήματά σου.

Ενώ μπορεί να είσαι πολύ προσεκτικός με το πού δίνεις τα χρήματά σου, ίσως να είσαι λιγότερο προσεκτικός με το πού δίνεις την προσοχή σου.

Μακροπρόθεσμα, το πώς ξοδεύεις την προσοχή σου επηρεάζει τη ζωή σου πιο βαθιά από το πώς ξοδεύεις τα χρήματά σου. Η προσοχή σου είναι το πιο ισχυρό νόμισμα που έχεις στη διάθεσή σου. Αν την κατασπαταλάς, τότε η ζωή σου θα καταλήξει σε ένα μεγάλο χρεωστικό. Αν την επενδύσεις σε πράγματα που θεωρείς πολύτιμα, τότε θα συγκεντρώσεις τεράστιους τόκους.

Φαντάσου δυο δικηγόρους σε ένα δικαστήριο μέσα στο κεφάλι σου. Ο ένας υπερασπίζεται τις δυνατότητές σου και την επιτυχία των στόχων σου. Ο άλλος επιχειρηματολογεί σχετικά με τα όριά σου και το γιατί δεν σου αξίζει αυτό που θέλεις. Ποιος θα νικήσει; Ο δικηγόρος που πληρώνεις περισσότερο. Αυτούς τους δικηγόρους, όμως, δεν τους πληρώνεις με χρήματα, τους πληρώνεις με την προσοχή σου.

Η προσοχή είναι ενέργεια. Ό,τι τρέφεις μ΄αυτήν θα αναπτυχθεί. Η προσοχή είναι πρόθεση. Αυτό που σκέφτεσαι και για το οποίο μιλάς στρώνει το δρόμο για κείνο που θα δημιουργήσεις. Όταν δίνεις προσοχή σ΄εκείνα που θέλεις να συμβούν, τότε αυξάνεις τις πιθανότητες να τα κάνεις να συμβούν. Η ίδια δυναμική ισχύει και για εκείνα που δε θέλεις να συμβούν.

Σε έναν εξοχικό δρόμο, κοντά στο σπίτι μου, κάποιος έχει αναρτήσει μια τεράστια ταμπέλα με κόκκινα γράμματα πάνω σ΄ένα μεγάλο κομμάτι κόντρα πλακέ: “Όποιος πάτησε το σκύλο μου να πηγαίνει πιο σιγά!” Η ταμπέλα έμεινε εκεί για πάνω από ένα χρόνο, μέχρι που μια μέρα πρόσεξα ότι είχε αλλάξει: “Όποιος πάτησε το γιο μου, να πηγαίνει πιο σιγά!”

Κάθε σκέψη είναι μια προσευχή, και η ανησυχία είναι αντίστροφη προσευχή. Όταν εστιάζεις την προσοχή σου στα άσχημα που σου έχουν συμβεί, τότε αυξάνεις την πιθανότητα να συμβούν ξανά. Όταν ξέρεις τι πάει στραβά, κινητοποίησε όλη σου την ενέργεια προς τη λύση. Τα προβλήματα είναι αυτό που βλέπεις όταν παίρνεις τα μάτια σου από το στόχο. Για να προσεύχεσαι αποτελεσματικά, κράτα στο νου και στην όρασή σου το τελικό αποτέλεσμα που επιλέγεις. Μην υπονομεύεις τον εαυτό σου με το να γοητεύεσαι με το πρόβλημα. Γοητεύσου με τη λύση.

Το μυστικό της μεγαλοφυίας είναι η εστίαση. Αν μπορείς να εστιάζεις την προσοχή σου σαν λέιζερ σε οποιοδήποτε ζήτημα ή στόχο, θα σου αποκαλύψει το αρχιτεκτονικό του σχέδιο.

Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον Κάρβερ ανακάλυψε 325 χρήσεις για το αράπικο φιστίκι και 100 για τη γλυκοπατάτα. Οι μεγαλοφυείς άνθρωποι έχουν ισχυρή εστίαση. Πολλοί έχουν χαρακτηριστεί ως εκκεντρικοί ή ακόμα και παράφρονες επειδή βάζουν στην άκρη τα κοσμικά ενδιαφέροντα για χάρη της μουσικής, της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, του θεάτρου, των εφευρέσεων ή της συγγραφής. Όμως, αυτοί αλλάζουν τον κόσμο, ενώ εκείνοι με τη διασκορπισμένη προσοχή προχωρούν με δυσκολία μέσα σε μια μέτρια ζωή. Οι μεγαλοφυίες δεν σπαταλούν το πολύτιμο μυαλό τους σε μαζικές τάσεις. Δημιουργούν τις τάσεις που αλλάζουν τις μάζες.

Πρόσεξε τι συμβαίνει όταν στρέφεις την προσοχή σου προς μια κατεύθυνση. Διάβαζε κίτρινα έντυπα ενώ περιμένεις στην ουρά στο σουπερμάρκετ, αφηγήσου το ατύχημά σου, ασχολήσου με κουτσομπολιά, και μέσα σε λίγες στιγμές ανοίγεις την πόρτα σε μια ολόκληρη σφαίρα συνειδητότητας που ταιριάζει με τις σκέψεις ή τις συζητήσεις σου.

Αν επιμείνεις σ΄αυτές λίγο περισσότερο, γίνονται η πραγματικότητά σου, που συμπληρώνεται με τη συμφωνία των άλλων και με γεγονότα που την επιβεβαιώνουν. Στη συνέχεια νιώθεις στραγγισμένος, έλκεις παρόμοιες εμπειρίες που σε κάνουν να νιώθεις ακόμα χειρότερα και αναρωτιέσαι γιατί η ζωή σου έχει τα χάλια της.

Παρατήρησε τώρα τι συμβαίνει όταν εστιάζεσαι σε πράγματα που σε γεμίζουν. Διάβαζε τα λόγια ή τη βιογραφία κάποιου που θαυμάζεις. Μπες μέσα στο στούντιό σου και ελευθέρωσε τις δημιουργικές σου παρορμήσεις. Πέρνα ένα απόγευμα στην παραλία. Πες στους αγαπημένους σου πόσο εκτιμάς την παρουσία τους στη ζωή σου. Ξαφνικά, πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει υπέροχα και τραβάς κοντά σου ανθρώπους και περιστατικά που σου ταιριάζουν και σε δυναμώνουν. Και όλα αυτά επειδή έστρεψες το νου σου προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Ζούμε σ΄ένα σύμπαν άπειρων πιθανών πραγματικοτήτων. Κάθε στιγμή, σε όποια πραγματικότητα δώσεις την προσοχή σου, αυτή θα σου ανοίξει την πόρτα της για να μπεις.

Φίλε, πήγαινε εκεί που επιλέγεις να πας, όχι εκεί που σε σέρνουν.

“Ρούφηξε τη ζωή αντί να σε ρουφάει” Alan Cohen εκδόσεις Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη θεραπευτική δύναμη στον κόσμο

Osho: Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη θεραπευτική δύναμη στον κόσμο

Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη θεραπευτική δύναμη στον κόσμο΄ τίποτε δεν πάει πιο βαθιά από την αγάπη. Θεραπεύει όχι μόνο το σώμα, όχι μόνο τον νου, αλλά και την ψυχή.

Αν μπορεί κανείς να αγαπά, τότε εξαφανίζονται όλες του οι πληγές. Τότε γίνεται πλήρης΄ κι αν είσαι πλήρης, είσαι άγιος.

Αν δεν είναι πλήρης κανείς, δεν είναι άγιος. Η σωματική υγεία είναι επιφανειακό φαινόμενο. Μπορεί να συμβεί μέσω της ιατρικής, μπορεί να συμβεί μέσω της επιστήμης.

Όμως ο εσώτατος πυρήνας της ύπαρξής σου μπορεί να θεραπευτεί μόνο μέσω της αγάπης. Εκείνοι που γνωρίζουν το μυστικό της αγάπης γνωρίζουν το μεγαλύτερο μυστικό της ζωής. Τότε δεν υπάρχει γι΄αυτούς δυστυχία, δεν υπάρχουν γηρατειά, θάνατος. Φυσικά το σώμα θα γεράσει και το σώμα θα πεθάνει, αλλά η αγάπη σού αποκαλύπτει την αλήθεια πως δεν είσαι το σώμα. Είσαι καθαρή συνειδητότητα, δεν έχεις γέννηση, δεν έχεις θάνατο.

Κι αν ζεις με την καθαρή αυτή συνειδητότητα, ζεις συντονισμένος με τη ζωή. Η μακαριότητα είναι παράγωγο της ύπαρξής σου σε συντονισμό με τη ζωή.

Osho- The Imprisoned Splendor