Those ungrounded and inhumane ‘spiritual’ models that have been fostered by emotionally armored, self-avoidant men.

Patriarchal Spirituality- Those ungrounded and inhumane ‘spiritual’ models that have been fostered by emotionally armored, self-avoidant men. These models share some or all of the following beliefs: the ego is the enemy of a spiritual life, the ‘monkey mind’ is the cause of suffering, your feelings are an illusion, your personal identifications and stories are necessarily false, witnessing your pain transforms it, your body is a spiritually bankrupt toxic quagmire, the only real consciousness is an ‘absolute’ and ‘transcendent’ one, stillness and silence are THE path, isolation is the best way to access ‘higher states’, there is no “self”, meditation is THE royal road to enlightenment, enlightenment actually exists, formlessness over form, the ultimate path is upward and vertical, real spirituality exists independent of our humanness etc.

In fact, most of it as a blatant lie. A healthy ego is beautifully essential to healthy functioning; The monkey mind is fed by the monkey heart (the unresolved emotional body); Many of our idents and stories are fundamental to who we are, where we have been, why we are here; Healing your pain transforms it- watching it is only a preliminary step; Our bodies are our spiritual temple; The only ‘real’ consciousness is one that integrates all that we are and all that this is; Stillness and silence are only one path- many prefer movement and sound; There is no ‘higher’ state (we aren’t birds), but connection may be the best way to access deepened states; There is a magnificent self- the work is to align it with your sacred purpose, not to deny it altogether; Meditation is not THE royal road- it’s one road, and it is not any more effective than embodied movement and emotional release as a clarification and transformation tool; Enlightenment does not exist- enrealment does (Be real now). And it’s a relative experience, changing form as we and this changes form; We are form, and we are here to in-form our humanness; If there is an 'ultimate path', its downward (rooted) and horizontal; There is no distinction between our spirituality and our humanness.

The wool has been pulled over our eyes. Men who were too unhealthily egoic to admit that they couldn’t deal with their humanness, their feelings, their trauma, had to find a system that smokescreened their avoidance. They found it- it’s called ‘Enlightenment’. It’s also called ‘Spiritual Mastery’. And it usually involves leaving the world, in one form or another. This way, they can convince themselves and others that they have mastered the one true path. In fact, Enlightenment is just a construct that is intended to avoid the multi-aspected nature of reality. In fact, they are mastering nothing. They are merely fleeing their fragmentation, their confusion, and the fact that they don't know how to find their center in the heart of the world. Don't be fooled. They know less about reality than day to day people. They know less about reality than those who live from their hearts.

What we need now are models that lead us back into our hearts, into relatedness, into a deep and reverential regard for the self. Those models may invite us to detach in an effort to see ourselves through a different lens, but they will not leave us out there, floating into the eternal emptiness and calling that a life. Detachment is a tool- it’s NOT a life. The models we need will then invite us back into our bodies, back into our hearts, and back into relatedness with each other (no more ‘enlightened’ masters sitting in caves while the women of the village bring them food. If you can’t find your transformation in the village, you haven’t found shit). They will invite us to integrate what we find 'out there' with who we are 'in here'. They will invite us to embody the now, rather than to pretend we have found it in the heart of our dissociation. It’s time to co-create spiritual models that begin, and end, within our wondrous humanness. It’s not ‘out there’, dear friends. It’s right here, inside these aging body temples.

ΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΡΟΛΟ'Ι΄ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΥ

Ο οργανισμός μας διαθέτει βιολογικό ρολόι και κάθε όργανο στο σώμα μας διαθέτει ένα πρόγραμμα επιδιόρθωσης / συντήρησης που λειτουργεί σε καθημερινή βάση. Αν νιώθετε κάπως περίεργα τις παρακάτω ώρες της ημέρας (πονοκέφαλος, έλλειψη ενέργειας), να ξέρετε ότι κάποιο όργανο προσπαθεί να αποκαταστήσει τη βλάβη που έχει υποστεί και αυτό που νιώθετε ενδέχεται να είναι το αποτέλεσμα της ενέργειας που δαπανάται για την επιδιόρθωση.

Ώρες αποκατάστασης εσωτερικών οργάνων

– πνεύμονες: 3-5 πμ

– παχύ έντερο: 5-7 πμ

– στομάχι: 7-9 πμ

– σπλήνα: 9-11 πμ

– καρδιά: 11 πμ-1 μμ

– λεπτό έντερο: 1-3 μμ

– ουροδόχος κύστη: 3-5 μμ

– νεφρά: 5-7 μμ

– περικάρδιο: 7-9 μμ

– πάγκρεας, αιμοφόρα αγγεία και αρτηρίες: 9-11 μμ

– χοληδόχος κύστη: 11 μμ-1 πμ

– ήπαρ: 1-3 πμ

Πνεύμονες 3-5 πμ

Οι πνεύμονες είναι τα πρώτα όργανα που ο οργανισμός φροντίζει να επισκευάζει και να συντηρεί. Οι πνεύμονες αρχίζουν να αποβάλλουν τις τοξίνες μεταξύ 3-5 το πρωί και γι’ αυτό όταν ξυπνάτε μερικές φορές μπορεί να βήχετε. Η ανισσοροπία μπορεί να εκδηλωθεί με βήχα, άσθμα ή χαμηλό ανοσοποιητικό. Οι πνεύμονες σχετίζoνται επίσης συναισθηματικά με τη θλίψη. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι ξυπνάτε κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών εάν νιώθετε θλίψη ή λύπη.

Παχύ έντερο 5-7 πμ

Από τις 5-7 πμ είναι η ώρα που επιδιορθώνεται αυτό το όργανο. Ένα υγιές παχύ έντερο χρειάζεται νερό για να λειτουργήσει σωστά, δηλαδή να αποβάλλει τις άχρηστες ουσίες όλο το 24ωρο. Το πρωί είναι η πιο σημαντική στιγμή για να πίνετε άφθονο νερό προκειμένου να πραγματοποιηθεί αυτή τη διαδικασία και η χειρότερη στιγμή για να καταναλώσετε καφεΐνη. Η καφεΐνη είναι διουρητική και απομακρύνει το νερό από το παχύ έντερο προς τα νεφρά και την ουροδόχο κύστη με σκοπό να αποβληθεί.Το παχύ έντερο έχει να κάνει με την «απελεύθερωση» φυσικά και συναισθηματικά. Τα συμπτώματα δυσλειτουργίας περιλαμβάνουν δυσκοιλιότητα, ξηρά κόπρανα, δερματικό εξάνθημα και αίσθημα συναισθηματικών μπλοκαρισμάτων.

Το σώμα σας χρειάζεται νερό το πρωί για να κάνει την επισκευή και τη συντήρηση του παχέος εντέρου. Αυτό βοηθά στη σωστή πέψη, τη διατήρηση του βάρους και την επιβράδυνση της διαδικασίας της γήρανσης. Αν πίνετε κάθε πρωί καθαρό νερό (ως 900 ml), η υγεία σας θα βελτιωθεί. Αν περιμένετε μέχρι να αφοδεύσετε προτού φάτε το πρωί, είναι επίσης πιο υγιεινό για το παχύ σας έντερο.

Στομάχι 7-9 πμ

Μεταξύ 7 και 9 πμ Η λειτουργία του στομάχου είναι η πέψη και η καταστροφή των τροφών, γι 'αυτό είναι η καλύτερη στιγμή για να φάτε ένα υγιεινό πρωινό. Ξεκινήστε πίνοντας υγρά (ζεστό νερό ή φρέσκο χυμό λαχανικών) ή τρώγοντας φρέσκα φρούτα που είναι εύπεπτα. Σε περίπτωση ανισορροπίας, τα συμπτώματα που μπορεί να προκύψουν περιλαμβάνουν παλινδρόμηση οξέος, έλκος στομάχου και κακή αναπνοή.

Σπλήνα 9-11 πμ

Από τις 9-11 το πρωί η σπλήνα καθαρίζει. Η σπλήνα εκχυλίζει τα θρεπτικά συστατικά από τα τρόφιμα, τα μετασχηματίζει σε ενέργεια και τα μεταφέρει σε άλλα συστήματα οργάνων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μπορείτε να υποστηρίξετε την σπλήνα με ένα ωραίο φλιτζάνι τσάι με ζεστό νερό ή ένα ελαφρύ σνακ. Οι ανισορροπίες μπορεί να εμφανιστούν ως χαλαρά κόπρανα, φούσκωμα μετά τα γεύματα, λαχτάρα για γλυκά και χαμηλή ενέργεια.

Καρδιά 11 πμ - 1μμ

Ο χρόνος επιδιόρθωσης της καρδιάς είναι από 11 πμ ως 1 μμ. Το σώμα σας απομακρύνει τις άχρηστες ουσίες από την καρδιά και μερικές φορές μπορεί να παρατηρήσετε ταχυκαρδία, έκτακτες συστολές και / ή φτερουγίσματα. Το 70% των καρδιακών προσβολών συμβαίνουν όταν η καρδιά βρίσκεται σε περίοδο επιδιόρθωσης. Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών, είναι καλύτερο να χαλαρώσετε, να πάρετε μια σιέστα και να απολαύσετε το μεσημεριανό γεύμα. Η καρδιά δεν αγαπά την θερμότητα (συναισθηματική και σωματική), οπότε προσπαθήστε να αποφύγετε την καφεΐνη, το άγχος, την έντονη άσκηση ή οτιδήποτε αυξάνει την αρτηριακή σας πίεση. Τα συμπτώματα ανισορροπίας είναι αίσθημα παλμών, δύσπνοια, κρύα χέρια και πόδια και αϋπνία.

Λεπτό έντερο 1μμ - 3μμ

Το λεπτό έντερο διαχωρίζει τα διαυγή και θολά υγρά και τα μετακινεί στην ουροδόχο κύστη και το παχύ έντερο, αντίστοιχα. Εάν δεν έχετε πιει αρκετό νερό κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι πιο πιθανό να αισθανθείτε αφυδατωμένοι κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών. Όταν δεν υπάρχει ισορροπία, οι καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν περιλαμβάνουν δυσπεψία, έλκος του δωδεκαδακτύλου, φούσκωμα με έμετο ή αέρια. Αν σας συμβαίνει κάτι τέτοιο, ίσως κάνετε λάθος 2 πράγματα:

1. Η διατροφή σας δεν είναι σωστή και το φαγητό που καταναλώνετε δεν είναι εύπεπτο.

2. Η διατροφή σας προκαλεί προβλήματα που σας δημιουργούν άγχος. Μια σωστή διατροφή θα σας βοηθήσει να λύσετε αυτά τα προβλήματα.

Ουροδόχος κύστη 3μμ - 5μμ

Αυτή είναι η ωρα της ημέρας, που μπορείτε να αισθανθείτε μια βουτιά σε επίπεδα ενέργειας, ειδικά αν δεν είστε καλά ενυδατωμένοι. Η ουροδόχος κύστη αποθηκεύει και εκκρίνει τα ούρα (διαυγές υγρό) και τρέφεται με αλμυρά τρόφιμα, οπότε το να φατε εκείνη την ώρα ένα μπολ με ζωμό σούπας βοηθάει στην ενίσχυση της ουροδόχου κύστης (και του νεφρού). Όταν είναι εκτός ισορροπίας, μπορεί να αντιμετωπίσετε κάψιμο στην ούρηση, μυκητες, ή ακράτεια ούρων.

Νεφρα 5μμ - 7μμ

Οι νεφροί είναι υπεύθυνοι για την υγιή αναπαραγωγή και ανάπτυξη. Ορισμένες δραστηριότητες που τους υποστηρίζουν είναι να έχετε ένα υγιεινό γεύμα φτιαγμένο με αγάπη, όχι πολύ μεγάλο, με λίγο αλάτι για γεύση, που κρατά την ουσία των νεφρών σας ισχυρή! Όταν ο μεσημβρινός των νεφρών είναι εκτός ισορροπίας, συμπτώματα που μπορεί να προκύψουν περιλαμβάνουν σεξουαλικές δυσκολίες, πόνο στην πλάτη ή πρόωρη γήρανση των μαλλιών.

Περικάρδιο 7μμ - 9μμ

Για να υποστηρίξετε το περικάρδιο, αυτή είναι η στιγμή να κάνετε κάτι απαλό για να σας βοηθήσει να διευκολύνετε τον ύπνο, όπως διαλογισμό, ελαφρύ τέντωμα, διάβασμα ή ... αγκαλιά.

Τριπλός Θερμαστής, Πάγκρεας, Αιμοφόρα αγγεία και αρτηρίες 9μμ-11μμ

Από τις 9 ως τις 11 μμ τα αιμοφόρα αγγεία επιδιορθώνονται. Η επίδραση αυτής της διαδικασίας στο σώμα είναι πονοκέφαλος κι αδυναμία. Μήπως έχετε έντονη επιθυμία για γλυκά ή επεξεργασμένους υδατάνθρακες που μετατρέπονται αμέσως σε ζάχαρη μέσα στον οργανισμό σας; Αν καταναλώσετε γλυκά κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου ίσως παρατηρήσετε πόνο στη μέση, το οποίο είναι σύμπτωμα που προέρχεται από τα νεφρά. Τα νεφρά, η ουροδόχος κύστη και το πάγκρεας αποτελούν μέρη του ίδιου συνόλου. Αν χρειάζεστε έναν υπνάκο νωρίς το απόγευμα οφείλεται απλώς στο πάγκρεας το οποίο καθοδηγείται από τα νεφρά ώστε να μπορέσει να επιδιορθωθεί.

Χοληδόχος κύστη 11 μμ-1 μμ 

Φυσικά, η χοληδόχος κύστη αποθηκεύει και εκκρίνει τη χολή, αλλά συναισθηματικά, είναι υπεύθυνη για την αυτοεκτίμηση και τη λήψη αποφάσεων. Αν δεν κοιμάστε μέχρι τώρα, καταστρέφετε τα αποθέματα ενέργειας της χοληδόχου κύστης, τα οποία με την πάροδο του χρόνου μπορεί να οδηγήσουν σε κακή αυτοεκτίμηση, κακή κρίση ή δυσκολία στην πέψη λιπών.

Ήπαρ 1πμ - 3πμ 

Ο ρόλος του ήπατος είναι να αποθηκεύει το αίμα για την εμμηνόρροια και να μας βοηθά να λειτουργήσουμε μέσα στην ημέρα. Αν δεν κοιμάστε αυτή τη στιγμή, μπορεί να γίνει γρήγορα ανεπαρκές, ειδικά αν είστε γυναίκα λόγω της σημασίας του αίματος για εμμηνόρροια (ακόμη και για τις γυναίκες που είναι σε εμμηνόπαυση). Το ήπαρ συνδέεται επίσης συναισθηματικά με τον θυμό ή μακροχρόνια δυσαρέσκεια.

Kind of a Source: enallaktikidrasi.gr, naturopathicbynature.com/traditional-chinese-medicine-orga…/

Το κάτωθι διάγραμμα δείχνει την πορεία των μεσημβρινων μας κάθε στιγμή της ημέρας

ΠΩΣ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ, ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΕΘΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

 

Μπορούμε να απαλλαγούμε από  τη συνήθεια να τρώμε  υπερβολικό φαγητό, τα γλυκά, τις σοκολάτες, τα ζυμαρικά, τα λιπαρα και τα υπερβολικά κιλά που μας δημιουργούν, να απελευθερωθούμε από την συνήθεια μας ν' ανοίγουμε συνεχώς το ψυγείο.  Ο μηχανισμός που στηρίζονται οι εθισμοί  (τα γλυκά, το υπερβολικό φαγητό) βρίσκεται στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και λειτουργεί με τη βοήθεια δύο νευροδιαβιβαστών, της ντοπαμίνης και της σεροτονίνης. Όταν πεινάμε, ανεβαίνει η ντοπαμίνη για να μας κινητοποιήσει να ψάξουμε για τροφή. Όταν φάμε, τότε η ντοπαμίνη πέφτει και ανεβαίνει η σεροτονίνη και τότε αισθανόμαστε το αίσθημα του κορεσμού, της ικανοποίησης. Όταν, όμως, διακατεχόμαστε από στρες και αρνητικά συναισθήματα,  τα οποία έχουν βάση στον φόβο απόρριψης , ένα ένζυμο καταστρέφει το αμινοξύ τρυπτοφάνη που παρασκευάζει τη σεροτονίνη, με αποτέλεσμα τα επίπεδα της σεροτονίνης να πέφτουν και να ανεβαίνουν αυτόματα τα επίπεδα της ντοπαμίνης, που μας προτρέπουν να φάμε, να καπνίσουμε, να πιούμε αλκοόλ ή όποιον άλλο εθισμό έχουμε, για να καλύψουμε την ανάγκη μας.

Μελέτες στο Harvard έδειξαν τα επίπεδα της ινσουλίνης ανεβαίνουν απότομα, όταν τρώμε γλυκά και ζυμαρικά. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα στις γυναίκες οι οποίες παράγουν 50% λιγότερη σεροτονίνη από τους άνδρες, κατ’ αυτό τον τρόπο τα επίπεδα της σεροτονίνης πέφτουν πιο εύκολα και έτσι καταφεύγουν πιο συχνά στα γλυκά και στα ζυμαρικά.

Στο υπερβολικό φαγητό, τα γλυκά, τις σοκολάτες, τα ζυμαρικά, τα λιπαρά, καταφεύγουν όσοι δεν έχουν μυηθεί στην αγάπη, με αποτέλεσμα να βιώνουν  ανασφάλεια, θλίψη, φόβο, θυμό, ζουν βλέπετε στο εγώ τους ξεκομμένοι από την Πηγή τους.  Με το φαγητό, τα γλυκά, τα λιπαρά προσπαθούν να καλύψουν το κενό που υπάρχει μέσα μας, από την έλλειψη σύνδεσης με την Πηγή μας, το Δημιουργό μας. Όταν οι γονείς μας τσακωνόντουσαν, απουσίαζαν ή ήταν αυστηροί μαζί μας, δεν μυηθήκαμε στην αγάπη, δεν νοιώθουμε πληρότητα μέσα μας και προσπαθούμε με τα γλυκά, τα λιπαρά, το φαγητό να καλύψουμε αυτό το κενό. Η τροφή όμως γεμίζει το γήινο όχημα  μας, όχι την ψυχή μας, η οποία θέλει να μυηθεί στην αγάπη, να ενωθεί με την Πηγή της, τον Κύριο κι όχι φαγητό.

  Όλο το μυστικό των πάντων είναι να έχουμε μυηθεί στην αγάπη, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι είμαστε, γιατί δεν είμαστε ευτυχισμένοι. Πρέπει να μάθουμε  ότι η ευτυχία μας εξαρτάται από την ψυχή μας,  η οποία δεν επηρεάζεται από το τι θα φάμε, από το πόσο σεξ θα κάνουμε  ή από πόσο θα ανέβουμε κοινωνικά, αλλά πόσο αγαπάμε τους συνανθρώπους μας, πόσο είμαστε συνδεδεμένοι με την Πηγή μας, με τον Κύριο, αλλά πόσο και εφαρμόζουμε τις προδιαγραφές Του. Το πόσο αγαπάμε ή αντιλαμβανόμαστε την αγάπη, γεγονός που ικανοποιεί την ψυχή μας  χρειάζεται να έχουμε ικανοποιηθεί στην αγάπη,  γεγονός που μπορώ να σας βοηθήσω στα σχεδόν δωρεάν σεμινάρια μου (συμμετέχετε οικειοθελώς στο κόστος αίθουσας και στα έξοδα κίνησης και διαμονής)  που γίνονται σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Η μέθοδος EFT (Τεχνικές απελευθέρωσης των συναισθημάτων) μας βοηθά να απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα, το φόβο απόρριψης, αλλά κυρίως από τη συνήθεια να τρώμε σοκολάτες, γλυκά, ζυμαρικά, υπερβολικό φαγητό. Όπου ξεκινάμε να απαλλαγούμε από τον υποσυνείδητο φόβο απόρριψης που είναι η κύρια αιτία για κάθε εθισμό μας όπως είναι η κατανάλωση γλυκών, υπερβολικού φαγητού  κάνοντας  μαλάξεις στο σημείο πάνω από το στήθος (ST 16), λέγοντας «παρ’ όλο ότι υποσυνείδητα νοιώθω φόβο απόρριψης και ήθελα να τρώω σοκολάτες, γλυκά, ζυμαρικά, φαγητά για να αισθάνομαι ασφαλής και ευτυχισμένος, από σήμερα επιλέγω ν’ αγαπώ, να εκτιμώ,  να αισθάνομαι ασφαλής και να αποδέχομαι πλήρως τον εαυτό μου χωρίς να χρειάζομαι την ανάγκη των γλυκών και του φαγητού, βιώνω την επιθυμία για γλυκά ή φαγητό  για να απαλλαγώ. Κάνουμε 7-10 κτυπήματα σε όλα τα σημεία που δείχνουμε στο παρακάτω γράφημα, τρείς έως πέντε γύρους επικεντρώνοντας την συνείδηση μας  στην επιθυμία για γλυκά ή για φαγητό.  Με τα κτυπήματα που κάνουμε αφενός μεν ξεμπλοκάρουμε τους μεσημβρινούς που έχουν να κάνουν με την ανασφάλεια, τη θλίψη, το φόβο, το θυμό, τις ενοχές και με αυτό τον τρόπο απαλλασσόμαστε από τα συναισθήματα αυτά και δεν χρειαζόμαστε την επήρεια των γλυκών και του φαγητού  για να απαλλαγούμε προσωρινά. Αφετέρου δε επικεντρώνοντας τη συνείδηση μας στην επιθυμία για γλυκά και φαγητό  κάνοντας συγχρόνως κτυπήματα  στα παρακάτω σημεία στέλνουμε  ηλεκτρομαγνητικά κύματα στην αμυγδαλή του εγκεφάλου και ακυρώνουμε την επιθυμία αυτή. Δοκιμάζοντας με τα την άσκηση τις σοκολάτες, τα γλυκά ή τα φαγητά που επιθυμούμε,  η γεύση τους θα μας φαίνεται αλλοιωμένη και σε καμία περίπτωση δεν θα λαμβάνουμε  την ευχαρίστηση και το επίπεδο της  ικανοποίησης που λαμβάναμε πριν κάνουμε την άσκηση.

Αλέξης Φωτόπουλος

Συγγραφέας - Spiritual Healer

Μήπως είσαι "εθισμένος" στην αναμονή; Πόσο μέρος της ζωής σου περνάς περιμένοντας;

Ανησυχείς; Κάνεις πολλές σκέψεις του είδους "και τι θα γίνει αν..."; 

Αυτό σημαίνει ότι είσαι ταυτισμένος με το νου σου, που προβάλλεται σε μια φανταστική μελλοντική κατάσταση και δημιουργεί φόβο. Δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις με επιτυχία μια τέτοια κατάσταση, επειδή δεν υπάρχει. Είναι ένα φάντασμα του νου. Μπο­ρείς να σταματήσεις αυτή την παραφροσύνη που διαβρώνει την υ­γεία και τη ζωή σου, με το να αναγνωρίσεις απλώς την παρούσα στιγμή. 

Εστίασε την προσοχή σου στην αναπνοή σου. Νιώσε τον αέ­ρα να ρέει μέσα και έξω από το σώμα σου. Νιώσε το εσώτερο ενεργειακό σου πεδίο. Το μόνο που έχεις ποτέ να αντιμετωπίσεις, να τα βγάλεις πέρα μαζί του στην πραγματική ζωή - σε αντίθεση με τις φανταστικές νοητικές προβολές - είναι ετούτη η στιγμή. Ρώτα τον εαυτό σου τι "πρόβλημα" έχεις αυτή τη στιγμή, όχι του χρόνου, αύριο ή μετά από πέντε λεπτά. Τι δεν πάει καλά με τούτη τη στιγμή; Μπορείς πάντα να τα βγάζεις πέρα με το Τώρα, αλλά δεν μπορείς ποτέ να τα βγάλεις πέρα με το μέλλον - ούτε και χρειάζε­ται. Η απάντηση, η δύναμη, η σωστή δράση ή ο ψυχολογικός πόρος θα είναι εκεί όταν τα χρειάζεσαι, όχι πριν, όχι μετά.

"Κάποια μέρα θα το καταφέρω". Μήπως ο στόχος σου απασχο­λεί τόσο πολύ την προσοχή σου, ώστε υποβιβάζεις την παρούσα στιγμή σε μέσο προς ένα σκοπό; Μήπως αφαιρεί τη χαρά από τη δράση σου; Μήπως περιμένεις να αρχίσεις να ζεις; Αν έχεις ανα­πτύξει ένα τέτοιο νοητικό πρότυπο, ανεξάρτητα από το τι πετυχαίνεις ή παίρνεις, το παρόν δε θα είναι ποτέ αρκετά καλό· το μέλλον θα φαίνεται πάντα καλύτερο. Τέλεια συνταγή για μόνιμη έλλειψη ικανο­ποίησης και πραγμάτωσης, δε συμφωνείς;

Μήπως είσαι "εθισμένος στην αναμονή"; Πόσο μέρος της ζωής σου περνάς περιμένοντας; Αυτό που ονομάζω "αναμονή μικρής κλί­μακας" είναι να περιμένεις στην ουρά στο ταχυδρομείο, σ' ένα μπο­τιλιάρισμα στο δρόμο, στο αεροδρόμιο ή να περιμένεις κάποιον να έρθει. "Αναμονή μεγάλης κλίμακας" είναι να περιμένεις τις επόμε­νες διακοπές, μια καλύτερη δουλειά, τα παιδιά να μεγαλώσουν, μια σχέση με πραγματικό νόημα, την επιτυχία, να βγάλεις λεφτά, να γί­νεις "κάποιος", να φωτιστείς. Δεν είναι ασυνήθιστο να περνούν οι άνθρωποι μια ολόκληρη ζωή περιμένοντας να αρχίσουν να ζουν.

Η αναμονή είναι μια κατάσταση του νου. Βασικά, σημαίνει ότι θέλεις το μέλλον, δε θέλεις το παρόν. Δε θέλεις αυτό που έχεις και θέλεις αυτό που δεν έχεις. Με κάθε είδος αναμονής δημιουρ­γείς ασυνείδητα μια εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στο εδώ και τώρα σου, όπου δε θέλεις να είσαι, και στο προβαλλόμενο μέλλον, όπου θέλεις να είσαι. Αυτό μειώνει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της ζωής σου, κάνοντάς σε να χάνεις το παρόν.

Δεν υπάρχει τίποτε κακό με το να προσπαθείς να βελτιώσεις την κατάσταση της ζωής σου. Μπορείς να βελτιώσεις την κατάσταση της ζωής σου, αλλά δεν μπορείς να βελτιώσεις τη ζωή σου. Η ζωή είναι πρωταρχική. Η ζωή είναι η βαθύτερη εσωτερική σου Ύπαρξη. Είναι ήδη ολόκληρη, πλήρης, τέλεια. Η κατάσταση της ζωής σου αποτελείται από τις περιστάσεις και τις εμπειρίες σου. Δεν υπάρχει τίποτε κακό στο να βάζεις στόχους και να προσπαθείς να καταφέ­ρεις πράγματα. Το λάθος βρίσκεται στο να το χρησιμοποιείς αυτό σαν υποκατάστατο για την αίσθηση της ζωής, για την Ύπαρξη. Το μόνο σημείο πρόσβασης σ' αυτήν είναι το Τώρα. Αν κάνεις αυτό το λάθος, είσαι σαν αρχιτέκτονας που δε δίνει σημασία στα θεμέλια ενός κτηρίου, αλλά ξοδεύει πολύ χρόνο δουλεύοντας με τα τούβλα.

Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι περιμένουν την ευημερία. Ό­μως αυτή δεν μπορεί να έρθει στο μέλλον. Όταν τιμάς, αναγνωρί­ζεις και δέχεσαι πλήρως την παρούσα σου πραγματικότητα - πού είσαι, ποιος είσαι, τι κάνεις αυτήν ακριβώς τη στιγμή - όταν δέχε­σαι πλήρως αυτό που έχεις, τότε είσαι ευγνώμων γι' αυτό, ευγνώ­μων γι' αυτό που υπάρχει, ευγνώμων για την Ύπαρξη. Η ευγνωμοσύ­νη για την παρούσα στιγμή και την πληρότητα της ζωής τώρα είναι η αληθινή ευημερία, που δεν μπορεί να έρθει στο μέλλον. Τότε, με τον καιρό, αυτή η ευημερία εκδηλώνεται για σένα με διάφορους τρόπους.

Αν δεν είσαι ικανοποιημένος με αυτό που έχεις ή είσαι απογοητευμένος ή θυμωμένος για την παρούσα σου έλλειψη, αυτό μπορεί να σου δώσει κίνητρα να γίνεις πλούσιος, αλλά ακόμα κι αν βγάλεις εκατομμύρια, θα συνεχίσεις να βιώνεις την εσωτερική κατάσταση της έλλειψης και βαθιά μέσα σου θα συνεχίσεις να νιώθεις ανικα­νοποίητος. Μπορεί να έχεις πολλές συναρπαστικές εμπειρίες που α­γοράζονται με τα χρήματα, αλλά οι εμπειρίες αυτές θα έρχονται και θα παρέρχονται, και θα σε αφήνουν πάντα με ένα αίσθημα κενού και με την ανάγκη για περισσότερη σωματική ή ψυχολογική ικανο­ποίηση. Δε θα κατοικείς στην Ύπαρξη, ώστε να νιώθεις την πληρό­τητα της ζωής τώρα. Αυτή και μόνο αυτή είναι ο αληθινός πλούτος.

Παραιτήσου λοιπόν από την αναμονή, σαν κατάσταση του νου. Όταν τσακώσεις τον εαυτό σου να γλιστράει στην αναμονή... βγες αμέσως από κει. Μπες στην παρούσα στιγμή. Άφησε τον εαυτό σου απλώς να υπάρχει και να το απολαμβάνει. Όταν είσαι παρών, δεν υ­πάρχει ποτέ ανάγκη να περιμένεις για οτιδήποτε. Έτσι, την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πει: "Συγνώμη που σε έκανα να περιμέ­νεις", μπορείς να απαντήσεις: "Κανένα πρόβλημα. Δεν περίμενα. Κα­θόμουν και απολάμβανα - απολάμβανα τον εαυτό μου!"

Αυτές είναι κάποιες από τις συνηθισμένες στρατηγικές του νου για την άρνηση της παρούσας στιγμής, που αποτελούν μέρος της συνηθισμένης ασυνειδησίας. Είναι εύκολο να μην τις αντιλαμβανό­μαστε επειδή, σε μεγάλο βαθμό, είναι μέρος της φυσιολογικής ζω­ής: τα παράσιτα στο φόντο, μια διαρκής αίσθηση ανικανοποίητου.

Όμως, όσο περισσότερο ασκείσαι στην παρατήρηση της εσωτε­ρικής νοητικής-συναισθηματικής σου κατάστασης, τόσο ευκολότερο θα είναι να καταλαβαίνεις πότε έχεις παγιδευτεί στο παρελθόν ή στο μέλλον, δηλαδή στην απουσία συνειδητότητας. Έτσι θα μπορείς να ξυπνάς από το όνειρο του χρόνου και να βρίσκεσαι και πάλι στο παρόν.

Όμως πρόσεχε: ο πλαστός, δυστυχισμένος εαυτός, που βασίζε­ται στην ταύτιση με το νου, ζει στο χρόνο. Γνωρίζει ότι η παρούσα στιγμή είναι ο θάνατός του κι έτσι νιώθει να απειλείται πολύ απ' αυ­τήν. Θα κάνει ό,τι μπορεί για να σε βγάλει από το Τώρα. Θα προσπα­θήσει να σε κρατήσει παγιδευμένο στο χρόνο.

Eckhart Tolle

Η δύναμη τον Τώρα

"ΜΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΕΝΑΝ ΣΚΥΛΟ - ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΖΩΗ... ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ!

"ΜΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΕΝΑΝ ΣΚΥΛΟ - ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΖΩΗ... ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ!

Σου λέω με κάθε ειλικρίνεια και με το χέρι στην καρδιά: μην υιοθετήσεις ποτέ και για κανένα λόγο έναν σκύλο!

Αν το θελήσεις, πολέμησέ το!

Ο σκύλος που θα υιοθετήσεις θα σου... καταστρέψει τη ζωή... εκείνη που ζούσες και "ακολουθούσες" μέχρι σήμερα!

Μην υιοθετήσεις ποτέ έναν σκύλο!

Γιατί μετά από την συμβίωση με τον σκύλο σου, δεν θα είσαι ποτέ πια ο ίδιος. Τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν παλιά!

Θα μοιάζει σαν ο κόσμος που μέχρι σήμερα γνώριζες να μην έχει υπάρξει ποτέ! Τα προβλήματα, οι ανησυχίες και το άγχος σου, θα μοιάζουν σαν να μην υπήρξαν, σαν να μην υπήρξε ποτέ και τίποτα πριν από εκείνον!

Σίγουρα, είναι δύσκολο να αρχίσεις να "μπαίνεις" στην λογική ενός σκύλου. Είναι δύσκολο να νοιώσεις δυνατός και να ξεπεράσεις τα εμπόδια, ακριβώς όπως θα έκανε εκείνος: με ένα πλατύ, αληθινό, χαμόγελο!

Για αυτό σου λέω... μην υιοθετήσεις ποτέ έναν σκύλο! Ποτέ!

Γιατί το πρωί θα ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που θα βλέπεις θα είναι δυο υγρά μάτια που χαμογελούν, μια ουρά που θα μοιάζει με ανεμιστήρα και θα παίρνεις αμέτρητα φιλιά στο πρόσωπο από κάποιον που θα είναι τόσο χαρούμενος, όσο κανένας άλλος, που ξεκινά την καινούργια ημέρα μαζί σου, δίπλα σου!

Για αυτό σου λέω... μην υιοθετήσεις ποτέ έναν σκύλο! Ποτέ!

Γιατί θα πρέπει, όσο και αν βαριέσαι, όσο και αν βρέχει, κάνει κρύο ή έχει καύσωνα, να βγεις επιτέλους από το σπίτι. Γιατί εκείνος, ο σκύλος σου, ο φίλος σου, θα πρέπει να πάει την βόλτα του! Και, τελικά, θα το κάνεις με ευχαρίστηση γιατί θα το κάνεις για εκείνον! Έτσι θα βλέπεις πως αλλάζει η φύση, θα στέκεσαι και θα κοιτάς τα δέντρα να ανθίζουν ή να χάνουν τα φύλλα τους. Θα ακούς ακόμα και τα λιγοστά σπουργιτάκια, που έχουν απομείνει στις πόλεις μας, να κελαϊδούν.

Μην υιοθετήσεις ποτέ έναν σκύλο!

Γιατί εκείνος όταν είσαι στενοχωρημένος δεν θα αφήνει τα δάκρυα σου να προλάβουν να πέσουν το πάτωμα. Θα είναι εκεί για να σου δίνει τα αληθινά φιλιά του και να σε ηρεμεί, να σε αγαπά!

Για αυτό σου λέω... μην υιοθετήσεις ποτέ έναν σκύλο! Ποτέ!

Γιατί όταν σε πληγώνουν, εκείνος θα γλύφει το αίμα, ακόμα και εκείνο που δεν φαίνεται, εκείνο της ψυχής.

Μην υιοθετήσεις, λοιπόν, έναν σκύλο!

Γιατί, αν είσαι ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, εκείνος θα σε... εκπαιδεύσει από την αρχή! Θα σου μάθει πως ο κόσμος μας είναι δύσκολος, είναι σκληρός αλλά θα είναι η αγάπη του που θα σου αποδείξει πως είσαι πιο δυνατός από όσο νόμιζες μέχρι σήμερα! Πως μπορείς να καταφέρεις τα πάντα αρκεί να έχεις κάποιον που σε αγαπά αληθινά στο πλάι σου!

'Ολα αυτά θα στα μάθει με αγάπη, με την αγάπη του και την αστείρευτη υπομονή και αφοσιώση του, αυτός ο σκύλος, ο φίλος σου!

Εκείνος θα σου μάθει να αγαπάς τον κόσμο όλο, χωρίς ανταλλάγματα ή δεύτερες σκέψεις.

Δεν θα σου ζητήσει ποτέ τίποτα. Θα σε κάνει μόνο να νοιώσεις, βαθιά μέσα στην ψυχή σου, την αγνή καρδούλα του με εκείνο το βαθύ του βλέμμα. Θα "κρέμεται" από τα μάτια σου και τον τόνο της φωνής σου για να καταλάβει πως τον αγαπάς.

Θα σε μάθει πως δεν πρέπει να βάζεις ταμπέλες στους ανθρώπους, πως δεν πρέπει να κρατάς κακία αν κάποιος σε πείραξε, πως θα πρέπει να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα και πως ο "εγωισμός" μόνο κακό μπορεί να φέρει.

Θα σε μάθει να είσαι υπομονετικός και να "νοιώθεις" τον συνάνθρωπό σου.

Για αυτό σου λέω, μην υιοθετήσεις ποτέ έναν σκύλο γιατί εκείνος θα σε κάνει να θυμηθείς πως είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

ΜΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΕΝΑΝ ΣΚΥΛΟ, ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΣΟΥ ΘΥΜΙΣΕΙ ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ! " Via: Άνθρωπος και Σκύλος

Ένα παιδί που δεν το αποδέχθηκαν, τρέχει μια ζωή προκειμένου να φτάσει κάπου

«Είναι εύκολο να γίνεις γονιός, αλλά είναι δύσκολο να είσαι γονιός».

Σ’ αυτή τη φράση ο Βίλχελμ Μπους εσωκλείει σύντομα και περιεκτικά τη δυσκολία – κι ο,τι αυτή προϋποθέτει ή συνεπάγεται- του να είναι κανείς όχι τέλειος, αλλά ένας αρκούντως καλός γονιός. Εξάλλου τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά, κι αυτό είναι κάτι, που χρειάζεται να κρατάμε καλά στο νου μας.

Όταν κάποιος γίνεται γονιός, τότε είναι η στιγμή που έρχεται στην επιφάνεια το δικό του εσωτερικό παιδί, των δικών του παιδικών χρόνων, έρχεται ξανά σε επαφή με το παρελθόν του, με τα τραύματά του. Και μπορεί είτε να υποκύψει σ’ αυτά και να τα αναπαράγει, διαιωνίζοντας με τη σειρά του αυτό το φαύλο κύκλο γενεών, είτε μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με τις πληγές του, σπάζοντας τον κύκλο.

Όποια κι αν είναι η επιλογή του, οι συνέπειες είναι αναπόφευκτες και αντίστοιχες της απόφασής του. Ο πρώτος δρόμος είναι σίγουρα ο πιο εύκολος, αλλά εξίσου σίγουρα είναι και ο πιο επικίνδυνος και επώδυνος για το παιδί μπροστά του.

Οι γονείς βλέπουν το παιδί τους ως προέκταση του εαυτού τους, αδυνατούν να το δουν ως ξεχωριστή προσωπικότητα, ως πλάσμα με διαφορετική ταυτότητα, τη δική του ταυτότητα. Περιμένουν απ’ αυτό να γίνει ό,τι δεν έγιναν, να κάνει ό,τι δεν έκαναν, να ζήσουν τη ζωή που δεν έζησαν μέσα απ’ τη ζωή του παιδιού τους, να “φτιάξουν” το τέλειο, το ιδανικό, το ατσαλάκωτο παιδί. Αντ’ αυτού όμως, το μόνο που καταφέρνουν να “φτιάξουν” είναι ένα φοβισμένο παιδί.

«Όταν ο γονιός δεν έχει αρκετή αυτοπεποίθηση, όταν δεν είναι σίγουρος για τη θέση του, μπορεί να αντιδρά άσχημα στις εκδηλώσεις αντίστασης του παιδιού του. Αντί να δει την αντίσταση ως μία εκδήλωση της ταυτότητας του παιδιού, αισθάνεται ότι κατευθύνεται εναντίον του» (Ιζαμπέλ Φιλιοζά).

Και τότε οι γονείς κάνουν ένα από τα μεγαλύτερα τους λάθη. Αντί να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους, προσπαθούν να μεγαλώσουν ένα υπάκουο και πειθαρχημένο παιδί χρησιμοποιώντας ως όπλο τους και έχοντας ως σύμμαχο τους το φόβο. Και ο φόβος είναι παιδική κακοποίηση.

Παιδική κακοποίηση δεν είναι μόνο ό,τι αγγίζει τη σφαίρα του ακραίου. Παιδική κακοποίηση είναι οι τιμωρίες, οι επικρίσεις, οι υποτιμήσεις, οι ετικέτες, οι συγκρίσεις, οι απαιτήσεις, οι απειλές, η αδιαφορία, η απόρριψη, η απαξίωση, η ειρωνεία, τα λόγια που πονάνε, η αγάπη υπό όρους («Σ’ αγαπώ/ Είσαι καλός/ή, αν κάνεις αυτό που λέω/θέλω εγώ»).

«» (F. Engels). Δε μιλάμε πλέον για μια σχέση ισότιμη, αναφορικά με την αξιοπρέπεια. Μιλάμε για μια σχέση ελέγχου, για ένα μόνιμο παιχνίδι εξουσίας, με τους γονείς να κατηγορούν το παιδί ξεχνώντας ότι αυτοί το ξεκίνησαν. Το παιδί δεν μπορεί να ακούει προσβολές, γιατί μόνο έτσι μεγαλώνοντας θα αποκτήσει αξιοπρέπεια.

Κάθε φορά που ο γονιός επιδιώκει να επιβληθεί στο παιδί του, κατ’ ουσίαν επιχειρεί να επιβληθεί στα τραύματα του για να μην πονάει.

Πίσω απ’ τη βία κρύβεται μια δική του ιστορία, είναι οι παλιές πληγές, που ξαναματώνουν, προβάλλει την οργή της παιδικής του ηλικίας στο παιδί του.

Το παιδί εξαρτάται από τους γονείς του, καθρεφτίζεται στο βλέμμα τους, βλέπει τον εαυτό του μέσα απ’ τα δικά τους μάτια. Το παιδί δεν έχει ανάγκη από τέλειους γονείς, έχει ανάγκη από γονείς που το αγαπούν και κυρίως το αποδέχονται άνευ όρων και όχι άνευ ορίων.

Δε φτάνει μόνο η αγάπη, χρειάζεται και η αποδοχή.

Ένα παιδί, που δεν το αποδέχθηκαν, τρέχει για μια ζωή προκειμένου να φτάσει κάπου. Έχει ανάγκη από γονείς που αποδέχονται ότι το παιδί τους δεν είναι τέλειο, ότι δεν είναι ίσως αυτό που ονειρεύτηκαν, ότι δεν είναι αυτό που θα ήθελαν να είναι.

Αλήθεια, οι ίδιοι είναι αυτό που θα ήθελαν να είναι; Αποδέχτηκαν ποτέ τον εαυτό τους; Τον αγάπησαν;

Το παιδί έχει ανάγκη από γονείς, που αναγνωρίζουν τα λάθη τους, τα παραδέχονται και προσπαθούν να τα διορθώσουν.

«Κι εμείς τι πάθαμε που μεγαλώσαμε έτσι;».

Μεγαλώσαμε μέσα σ’ έναν ψεύτικο εαυτό. Μάθαμε να φοβόμαστε, να κρυβόμαστε πίσω από μάσκες, να μην έχουμε πρόσωπο, αλλά προσωπείο, να φοράμε το κουστούμι μας και να παίζουμε το ρόλο μας.

Μάθαμε να μην εκφράζουμε τις ανάγκες και τα «θέλω» μας, να μην τα αναγνωρίζουμε, να θέλουμε τα «θέλω» των άλλων, να τα περνάμε για δικά μας, να τους ανήκουμε, να εξαρτιόμαστε.

Μάθαμε να μην αγαπάμε τον εαυτό μας, άρα και τους άλλους, να μην τον αποδεχόμαστε, να τον σαμποτάρουμε, να ζητούμε το δυσλειτουργικό για να λειτουργήσουμε ή για να νομίζουμε ότι έτσι λειτουργούμε.

Μάθαμε να βολευόμαστε, να μη ρισκάρουμε, να μην κυνηγάμε τα όνειρά μας, να μην ονειρευόμαστε, να μας τρομάζει η αλλαγή, δηλαδή η ίδια η ζωή, μάθαμε να μη ζούμε. Άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο.

Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Κι αν πάλι όλα αυτά δεν τα αναγνωρίζουμε είναι γιατί κυρίως μάθαμε να τα βάζουμε όλα «κάτω απ’ το χαλί»...

Κι αφού δεν τα βλέπω, ή μάλλον δε θέλω να τα δω, τότε δεν υπάρχουν! Αυτό πάθαμε. Γίναμε έτσι...

Μας οφείλουμε λοιπόν να βγούμε στο φως, να δούμε τις σκιές μας, να τις αναγνωρίσουμε, να τις γνωρίσουμε κι αυτή τη φορά να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε. «Να πούμε “ναι” στον εαυτό μας, να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας σαν αυτό να είναι το σοβαρότερο απ’ όλα τα καθήκοντά μας.» (C. Jung).

Να βγάλουμε τη μάσκα! Να σπάσουμε τον κύκλο!

Κατερίνα Κοντογιαννάτου,

Ψυχολόγος ΑΠΘ- Ειδ. στη Γνωστική-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία

Αυτοάνοσο ή αυτοανοησία; Τελικά, πόσο αγαπάμε τον εαυτό μας;

Τα τελευταία χρόνια είναι της μόδας τα αυτοάνοσα νοσήματα.

Σαν να λέμε αν δεν έχεις τουλάχιστον ένα απ’ αυτά δεν είσαι in. Τι είναι όμως τα αυτοάνοσα νοσήματα; Με απλά λόγια, και χωρίς να θέλω να χρησιμοποιήσω ιατρικούς όρους και δύσκολες εκφράσεις, έχουμε και λέμε.

Αυτοάνοσα νοσήματα ονομάζονται οι ασθένειες στις οποίες ο οργανισμός μας επιτίθεται ουσιαστικά στον εαυτό του, στα κύτταρά του και στα όργανά του. Διαβάστε το ξανά προσεχτικά και σταθείτε στο: ο οργανισμός μας επιτίθεται στον εαυτό του.

Αν τυχόν δεν το γνωρίζατε ο οργανισμός μας έχει εαυτό, έχει και αυτός την προσωπικότητά του. Υποτίθεται βέβαια ότι θα έπρεπε να βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους, να τα πηγαίνουν καλά και να μην έχουν διαφορές. Τελικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τσακώνονται και αυτοί και άσχημα κάποιες φορές απ’ ότι φαίνεται. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο τσακωμός αυτός δεν είναι ανώδυνος. Δεν πρόκειται για έναν απλό τσακωμό όπως π.χ. με την μητέρα μας του στυλ πάρε ζακέτα και τα συναφή ή με τις σκηνές ζηλοτυπίας των ζευγαριών. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για έναν καυγά που μπορεί να σου αλλάξει την ζωή ή ακόμη και να σε εξοντώσει.

Σύμφωνα με την ιατρική θεωρούνται μία πολυπαραγοντική νόσος. Προσβάλλουν όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, κοινωνικής και μορφωτικής τάξης. Συνήθως ακούς, δεν ξέρουμε από τι προήλθε, δεν γνωρίζουν το αίτιο ουσιαστικά. Οι παράγοντες που έχουν μελετηθεί για την εύρεση του αιτίου είναι: φάρμακα, ιοί, βακτήρια, χημικές ουσίες, διατροφικοί, ψυχολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Δεν έχει όμως βρεθεί μέχρι σήμερα ερευνητικά ένας απ’ αυτούς τους παράγοντες σαν αποκλειστικό αίτιο. Περίεργο ε;

Το κακό βέβαια είναι ότι συνεχώς ξεφυτρώνουν ωσάν τα μανιτάρια και νέα αυτοάνοσα νοσήματα πολλά εκ των οποίων χαρακτηρίζονται ως σπάνια. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι αν ανήκεις σε αυτή την σπάνια κατηγορία αρχίζει ένας Γολγοθάς άνευ προηγουμένου. Ο οργανισμός σου επέλεξε να σου επιτεθεί με έναν σπάνιο και ευφάνταστο τρόπο. Δεν ξέρω ειλικρινά αν πρέπει να νιώθουμε σπάνιοι και εμείς μέσα σε όλο αυτό.

Εμένα βέβαια αυτή η επίθεση του οργανισμού μας στον εαυτό του μου θυμίζει αποτυχημένες, συνήθως, απόπειρες αυτοκτονίας. Απόπειρες που γίνονται ασυνείδητα μεν στοχευμένα δε. Απόπειρες που σαν τελικό τους στόχο έχουν την αφύπνιση του ατόμου που νοσεί. Αφού φίλε δεν παίρνεις χαμπάρι από μόνος σου ότι το έχεις παρατραβήξει στο θυμίζω εγώ, με άσχημο και βίαιο τρόπο όμως μπας και ξυπνήσεις.

Και τότε είναι που ξυπνάς ένα πρωί και έρχονται τα πάνω κάτω στην ζωή σου. Βρίσκεσαι να τρέχεις σε γιατρούς και νοσοκομεία για να μάθεις τι σου συνέβη. Και όταν μάθεις, αν μάθεις βέβαια ποτέ επακριβώς, και αρχίσεις να μπαίνεις σε διαδικασία ανάρρωσης και θεραπείας αρχίζεις και σκέφτεσαι ή τουλάχιστον επιβάλλεται να σκεφτείς. Σκέφτεσαι πως έφτασες μέχρι εδώ και πως θα είναι η ζωή σου μετά απ’ αυτό. Και συνήθως αλλάζει άρδην. Η καθημερινότητα παίρνει νέα μορφή και προσπαθείς να συνηθίσεις τον νέο σου αυτοάνοσο εαυτό. Δύσκολη προσαρμογή σαφώς. Υπάρχουν και ανώδυνα αυτοάνοσα θα μου πείτε. Ναι, υπάρχουν αλλά και γι’ αυτά υπάρχουν εκλυτικοί παράγοντες τους οποίους δεν πρέπει να αψηφούμε.

Και θέτω το ερώτημα: τον εαυτό μας τον αγαπάμε; Μην βιαστείτε να απαντήσετε, σκεφτείτε το πολύ καλά πριν. Να σας πω εγώ κάτι; Δεν τον αγαπάμε, όσο θα έπρεπε τουλάχιστον. Μία ημέρα που θα είσαστε μόνοι σας σπίτι στήστε τον απέναντι σας και πείτε τα μαζί του. Μιλήστε ειλικρινά όμως, ξεγυμνωθείτε, δεν χωρούν δικαιολογίες μεταξύ σας. Ακούστε τι έχει να σας πει, θα εκπλαγείτε, πιστέψτε με. Και όταν τα ακούσετε μπορείτε άφοβα, μιας και δεν θα σας βλέπει κανένας άλλος, να κλάψετε μέσα από την ψυχή σας και να αγαπηθείτε.

Τι σημαίνει όμως αγαπάω τον εαυτό μου πέραν του ότι τον φροντίζω δίνοντάς του γνώση, τροφή, απόλαυση, ψυχαγωγία, συντροφιά, καλλωπισμό κτλ κτλ; Σημαίνει ότι προσπαθώ να τον γνωρίσω, να αφουγκραστώ τις ανάγκες του, τα θέλω του. Και όλα αυτά προκύπτουν μέσω της αυτογνωσίας η οποία προκύπτει με την σειρά της μέσω της ενδοσκόπησης. Κανένας γιατρός δεν θα σταθεί σε αυτά, το ξέρω πολύ καλά αυτό. Η δουλειά τους είναι η θεραπεία του σώματός μας και όχι της ψυχής μας, του βαθύτερου εγώ μας από το οποίο απορρέουν όλα τα δεινά του σώματός μας. Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν οφείλουμε να είμαστε “κακοί” ασθενείς και να παρακούμε τα λεγόμενά τους. Άλλο όμως οι ιατρικές συμβουλές και η φαρμακευτική αγωγή και άλλο η γνώση του εαυτού μας και η αγάπη μας προς αυτόν.

Σε αυτό το σημείο θα μου πείτε ότι υπάρχουν και πολλά παιδιά που πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα. Σαφώς και εκεί τα πράγματα περιπλέκονται. Τι εννοώ με αυτό. Όσον αφορά στους ενήλικες μίλησα για έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό τους, για την ευθύνη που έχουν απέναντι στην ασθένεια. Τα παιδιά όμως τι ευθύνη φέρουν; Τα παιδιά είθισται να νοσούν επειδή δεν παίρνουν την απαραίτητη για όλους μας αγάπη. Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα οφείλονται σε καταπιεσμένα αρνητικά συναισθήματα και ήτοι στον θυμό. Ο θυμός είναι μια διαδικασία στην οποία μπαίνει υποσυνείδητα συνήθως ο οργανισμός μας με σκοπό να νικήσει τους φόβους του. Αν οι γονείς δεν έχουν μάθει να αγαπούν και να σέβονται τον εαυτό τους, αν δεν έχουν μυηθεί στην αγάπη δεν θα καταφέρουν να την μεταδώσουν υγιώς στα παιδιά τους με αποτέλεσμα τα παιδιά να διακατέχονται από θυμό, φόβο απόρριψης, ανασφάλεια και ως εκ τούτου να νοσήσουν. Μην αρχίσετε σε καμία περίπτωση να κατηγορείτε τον εαυτό σας ότι δεν είσαστε καλοί γονείς. Άνθρωποι είμαστε και η τελειότητα δεν μας χαρακτηρίζει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε εξάλλου ότι όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά και κουβαλάμε μέσα μας τα απωθημένα των παιδικών μας χρόνων. Το θέμα είναι τι τα κάνουμε αυτά μας τα απωθημένα.

Και κάτι άλλο. Μην περιμένετε να σας καταλάβουν οι άλλοι, όποιοι και αν είναι αυτοί, δεν μπορούν. Μόνο όσοι βαδίζουν μέσα στα παπούτσια μας μπορούν να μας καταλάβουν, κανένας άλλος. Θα ακούσετε πολλά μα μην ακούτε τους άλλους, ακούστε τον εαυτό σας. Μην τους αφήνετε να σας κρίνουν και να σας αποθαρρύνουν, δεν ξέρουν. Και μην ξεχνάτε σας παρακαλώ ότι εμείς είμαστε οι γιατροί του εαυτού μας. Μπορούμε, εφόσον θέλουμε. Η δύναμη κρύβεται μέσα μας και έχουμε απεριόριστη δύναμη απλά δεν χρειάστηκε ίσως ποτέ μέχρι τώρα να την βγάλουμε στην επιφάνεια. Κολυμπούσαμε ασφαλείς στα ρηχά, τώρα νιώθουμε να πνιγόμαστε ακόμη και στα ρηχά αλλά ξέρουμε κολύμπι. Ναι, ξέρουμε αλλά ακόμη και αν νιώθουμε ότι το έχουμε ξεχάσει και είμαστε αδύναμοι ζητάμε βοήθεια. Αποφεύγουμε τον πνιγμό μας.

Στην τελική γιατί να καλύπτουμε την αυτοανοησία μας; Δική μας είναι και οφείλουμε να την αγαπάμε και αυτήν αρκεί να την αναγνωρίζουμε, να την φροντίζουμε και να την αυτοθεραπεύουμε. Εξάλλου η αυτοανοησία δεν κάνει διακρίσεις και ποτέ δεν ξέρουμε ποιον θα επισκεφτεί και πότε. Μην εθελοτυφλούμε.

Μην ξεχνάτε τέλος ότι παρά τις πάμπολλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε η ζωή συνεχίζεται. Και επιβάλλεται να συνεχιστεί όντας εμείς κυρίαρχοι τούτου του αυτοάνοσου που μας επισκέφτηκε και όχι αυτό. Εμείς ζούμε με αυτό και όχι αυτό με εμάς.

Να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας, αυτόν έχετε.

Της Μαρίας Σταυροπούλου – Κοινωνική λειτουργός, συγγραφέας του βιβλίου «ψάχνοντας ανθρώπους»

Αν έχεις κάποιο από τα 11 αυτά χαρακτηριστικά τότε είσαι μια ανώτερη ψυχή

Αν έχεις κάποιο από τα 11 αυτά χαρακτηριστικά τότε είσαι μια ανώτερη ψυχήΠοιες είναι οι ανώτερες ψυχές?

Είναι οι ψυχές που ανήκουν σε ανθρώπους φωτισμένους οι οποίοι έχουν ένα συγκεκριμένο σκοπό και λόγο ύπαρξης σε αυτή τη ζωή!

Αυτές οι ψυχές των ανθρώπων είναι γνωστές και ως αρχαίες ψυχές καθώς κύρια χαρακτηριστικά είναι η συμπυκνωμένη πνευματική γνώση, η ισορροπία η σταθερότητα και η σοφία τους.

Πως εντοπίζεις τις ανώτερες ψυχές?

Οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις ψυχές ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους καθώς έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά που είναι δύσκολο να μη τα διακρίνεις! Τα 14 πιο συνηθισμένα χαρακτηριστικά είναι αυτά που ακολουθούν:

1.Έχουν βλέμμα που μαγνητίζει και διαπερνάει..

Το βλέμμα τους σε διαπερνάει και είναι λες και κοιτάνε μέσα στη ψυχή σου.Με σταθερή ματιά μπορούν να καταλάβουν τη συμβαίνει έξω αλλά και μέσα σε σένα!

2.Το άγγιγμα τους είναι απαλό και ευγενικό.

Η αφή τους μπορεί να σε χαλαρώσει να σε ηρεμήσει ακόμα και να σε θεραπεύσει ψυχικά..

3.Η φωνή τους είναι ευγενική, ήρεμη και καταπραϋντική

Δεν είναι φωνακλάδες! Αντίθετα η φωνή τους εκπέμπει την ηρεμία αλλά και μία αίσθηση σιγουριάς και αλήθειας σε ότι λένε! Η σοφία διαγράφεται σε κάθε νότα που παράγει η χροιά της φωνής τους..

4.Η αύρα τους είναι βαθιά και ακίνητη..

Παρόλο που είναι ήρεμα άτομα και δε μιλούν πολύ η παρουσία τους και μόνο είναι ζωηρή και λέει πολλά! Το καταλαβαίνεις από την αίσθηση ηρεμίας και θετικότητας που επικρατεί όταν βρίσκεσαι γύρω τους.

5.Είναι ειλικρινείς σε όλες τους τις πράξεις 

Είναι έμπιστα άτομα που λειτουργούν με βάση την ειλικρίνεια και την υπευθυνότητα. Δεν θα περίμενες από ένα τέτοιο άτομο να μη πραγματοποιεί τις υποσχέσεις του και για αυτό το λόγο πάντα προσέχει τα λόγια του.

6.Πιστεύουν στην ενότητα και στην σύνδεση όλων των πραγμάτων!

Για αυτούς όλοι πηγάζουμε από μία αιώνια συνείδηση και πηγή άπειρης ευφυίας. Για αυτό το λόγο όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μεταξύ μας, άνθρωποι, ζώα , φυτά και η φύση ολόκληρη.

7.Δεν είναι υλιστικά άτομα

Όχι οι εξελιγμένες ψυχές δεν είναι θύματα του καταναλωτισμού και δε θέλουν πολυτέλειες στη ζωή τους ώστε να νιώσουν σημαντικοί και ευτυχισμένοι.Αντίθετα αντλούν την ενέργεια και τη χαρά από τις μικρές απολαύσεις τις ζωής οι οποίες κατέχουν την ουσία και το νόημα της ύπαρξης!

8.Μοιάζουν νεώτεροι

Η ηλικία δεν τους βαραίνει..Το πρόσωπό τους είναι καθαρό με λίγες ρυτίδες όσο χρόνια και να περάσουν! Μοιάζουν νέοι στην όψη καθώς η ψυχή τους είναι τόσο καθαρή!

9.Τιμούν τις ώρες που μένουν μόνοι τους.

Τους αρέσει η μοναξιά και δεν παραπονούνται όταν μένουν μόνοι. Απεναντίας σε τέτοιες ώρες χαλαρώνουν, αναπληρώνουν ενέργεια και συλλέγουν πνευματικές και ψυχικές τάσεις ενέργειας ώστε να συνεχίσουν το έργο της ζωής τους.

10.Αγαπούν τη φύση και τα ζώα.

Η αγάπη τους για τη φύση και τα ζώα δε κρύβεται! Το καλύτερο τους είναι μια εκδρομή στη φύση, σε ένα δάσος, σε ένα καταρράκτη κ.α Έχουν οικειότητα με τα ζώα αλλά και τα ίδια τα ζώα φανερώνουν μία ενστικτώδη αγάπη προς αυτούς.

11.Έχουν για πυξίδα την αγάπη

Σε ότι και αν κάνουν έχουν για οδηγό την αγάπη. Η αγάπη είναι αυτή που φιλτράρει και καθαρίζει το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπουν τον κόσμο και μέσα από αυτή προσαρμόζεται η συμπεριφορά, τα λόγια και οι πράξεις τους.

Αν λοιπόν έχεις και εσύ κάποια από τα παραπάνω 11 χαρακτηριστικά τότε σίγουρα είσαι και εσύ μία εξελιγμένη ψυχή.. Φυσικά χρησιμοποίησε αυτό το χάρισμα για το καλό…